Stadstuinstukjes

Een tuinbezoekster (entree hef ik niet) bracht een plant mee. Ik zag dat ik er al een exemplaar van had, maar ik wist de naam niet. Die kende de gulle geefster gelukkig: Santolina. Twee van die fraaie planten in de tuin vind ik helemaal geen probleem! Het is een halfstruikje met heel fijn geveerd blad, grijzig, en hij ruikt lekker kruidig. Er komen gele bloemetjes aan. Vorig voorjaar had ik de Santolina fors gesnoeid, want ik kon bijna niet meer over het pad lopen. Hij liep wel weer uit, maar gaf geen bloemen. Snoeien moet dus na de bloei.

De afgelopen dagen heb ik hier en daar een paar schitterende New Dawn-rozen gezien. Ik had het altijd al in mijn achterhoofd, maar nu weet ik het zeker: Zo'n overdadig bloeiende roos moet in mijn tuin komen. In de voortuin dan maar, want achter is geen plaats meer. Hij kan tenslotte tegen schaduw, heb ik al vaak gelezen, 't Is natuurlijk de vraag of hij dan ook zo uitbundig bloeit. De rozen die ik zag, waren bovendien al enige jaren oud, denk ik. Geduld dus. In gedachten zie ik aan het begin van het paadje naar de voordeur al een boog overladen met bleekroze, zeer geurige rozen staan, en een zee van roze knoppen. In werkelijkheid moet ik de plant nog kopen...

Ik heb geen gras in de tuin. Pardon, geen gazon. Want gras groeit er volop! Onze buren hebben wel een gazon. Dat doet het slecht, zeggen ze: veel mos. Het grappige is dat ook in hun border het gras welig tiert. Misschien moeten ze border en gazon van plaats laten wisselen...

Afgelopen voorjaar zag ik bij een tuincentrum een tomatenplantje voor een gulden vijfentwintig. Dat kon ik niet laten staan! Inmiddels is dat plantje wel vijf keer zo groot, en overal hangen tomaten en tomaatjes. De grotere verkleuren al aardig. De plant slurpt nu overigens water! Geen wonder, een tomaat bestaat uit heel veel vocht. Helaas is de plant tijdens een stevige onweersbui omgewaaid, waarbij het topje afbrak. En daar hing ook een trosje tomaatjes aan, de grootste van het formaat knikker. Ik heb het topje binnen in een glas water gezet en wacht maar af.

Nee zeg, nu las ik toch in een bekend tuinblad dat kindje-op-moeders-schoot (Tolmiea) niet winterhard is! Toen ik niet meer wist waar ik met de kindertjes van m'n kamerplant heen moest, ontdekte ik net op tijd dat ze ook in de tuin kunnen. Daar doorstond Tolmiea meteen een lange, erg koude winter. En het voorjaar daarop kwam hij net zo fris weer op, met een extra kind zelfs. Niet winterhard? Onzin! In de tuin krijgt kindje-op-moeders-schoot overigens ook (niet zo fraaie) bloeiaren.

Idee voor een tuinboeketje: blad van Santolina, gecombineerd met prikneus en eventueel wat lavendel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen