Zoveel hoofden...zoveel zinnen

Verootmoediging
Getroffen was ik door het interview met de voormalig geheim agent uit de Tweede Wereldoorlog Henk de Jonge. Hoe gemakkelijk heb ik, als naoorlogs mensenkind, dan geoordeeld over „het gaan in het verzet". Hoe blijkt toch steeds dat er velen zijn geweest in de Tweede Wereldoorlog die in afhankelijkheid van de Heere in het verzet goed en nuttig werk hebben verricht, bij het helpen van hun naaste, in het bijzonder ook de joden, Gods uitverkoren volk. Broeder De Jonge, vergeeft u mij deze van mijn kant verkeerde gedachte in het verleden omtrent het verzetswerk. Nog dieper was ik getroffen door het verlangen van deze broeder in de Heere naar verootmoediging. Wat is verootmoediging, wat is schuldbelijdenis toch dringend nodig, ook over onze daden in het verleden. Graag wil ik de oproep van deze broeder nog eens in herinnering brengen:
„Waar wordt de waarde van het kruis nog verstaan in de zin van een praktische navolging van Jezus Christus? Een geweldige wereldliefde is de kerk binnengedrongen. Het oordeel begint bij het huis Gods. We moeten in de schuld komen, allemaal. Dat is ons gebed, elke dag. Om een genadestoot ten leven, eer het oordeel komt. Alleen in de weg van verootmoediging en een hernieuwde heiligheid van de tafel des Heeren is zegen te verwachten. Als we God aanlopen als een waterstroom, met vasten en bidden, wenend voor Zijn aangezicht, zou Hij Zich dan onbetuigd laten? Vast en zeker niet." Aldus de bemoedigende woorden van de 80-jarige Henk de Jonge. Ik hoop het niet, maar het valt te vrezen dat de reactie zal zijn dat het toch remonstrants is, om te zeggen: „Wij moeten in de schuld komen, allemaal." Als dit remonstrants beoordeeld wordt, dan staat Gods Woord vol met remonstrantse uitdrukkingen. De valse lijdelijkheid die er heerst, is veel gevaarlijker dan te luisteren naar zulke schriftuurlijke roepstemmen. Betert u dan en bekeert u!, zo staat in Gods Woord. Zou het niet zeer goed zijn om ons door een oudere broeder in de Heere te laten gezeggen? Ook aangaande het Avondmaal, de tafel des Heeren. Want waarlijk, wat ligt daarin ook een grote zondeschuld bij Gods kinderen. Wat wordt er over het algemeen lichtvaardig over de bediening van het Avondmaal gedacht. Men vergeet maar al te vaak dat het Avondmaal niet alleen een omgang met de Heere is, maar ook met Zijn kinderen onderling. O God, ontferm u nog over ons! Broeder De Jonge, moge de Heere uw oproep nog gebruiken tot zegen voor de lezers. Hij zegene u en uw echtgenote in de avond van uw leven, en dat mag blijven wat u schreef, „als twee gelukkige mensen, gerijpt in Jezus Christus."
T. v.d. Weijden, Dordrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen