Onder ons

Beste mensen,
„'k Ga naar mijn werk en heb collega's, ben oppas ook in een gezin; maar toch... alleen." Zo luiden een paar regels van een ontboezeming die iemand stuurde, „'k Moet altijd luisteren naar een ander, maar niemand luistert eens naar mij. 'k Ben zo alleen!" Gelukkig klinkt in de laatste regels hoop door: „Heere, wilt Gij mijn hulp zijn en mijn sterkte, dan ben 'k niet meer alleen." Ik denk dat veel mensen dit herkennen. Hopelijk kennen zij ook de ervaring van de slotregels. Iets anders zijn de brieven over huishouden. Tot nog toe alleen van vrouwen die dit inderdaad zien als hun "liefste taak". Volgende keer meer, want er moet ook ruimte blijven voor foto's!
Groetjes!

"Huishouden, mijn liefste taak"
„Ik ben een gewone huisvrouw en moeder van zes kinderen en 17 kleinkinderen. Mijn liefste taak was ook in het gezin alles doen. Als de kinderen uit school kwamen zaten we bij elkaar gezellig te babbelen en wat te drinken enz. Zondags speelde ik orgel en dan kwam de hele schaar eromheen staan en dan zongen we Psalmen en verzen uit Joh. de Heer. Ik bakte zaterdags wat lekkers bij de koffie en de kinderen deden spelletjes. (...) Mijn "liefste wens" was vroeger om naar een zendingsveld te gaan. Maar ik was met 6 jaar mijn vader al kwijt en toen ik 14 jaar was stierf mijn allerliefste moedertje. Maar de Heere heeft ons niet begeven noch verlaten. Mijn man is dominee en we hadden naast het gezin ook het gemeentewerk. Ik deed veel aan bejaardenbezoek, dat hoort echt bij m'n "liefste werk". Poetsen en boenen is mijn hobby niet zo, maar ik heb het thuis wel netjes en gezellig hoor. (...) Een van m'n liefste werken is orgelspelen en lezen."
Mevr. A. Haverkamp - Fahner, Nw-Lekkerland

„Het huishouden is ook mijn liefste taak! Ook met zorg het eten klaar maken. Maar nu ik steeds weer moet toegeven weer minder te kunnen (dat is al jaren zo) en daar soms heel verdrietig om ben, besef ik wel erg goed hoe graag ik het huishouden doe. Maar als de Heere me laat zien wat ik nog wel kan en hoe goed Hij voor me is en ik dat niet verdien, dan mag er vrede in mijn hart zijn met de weg die ik moet gaan.
A.H.-v.K., B.

„Ik ben huisvrouw en moeder van vier kinderen, van wie één zelfstandig woont. Ze is 27 jaar. Onze zoon woont thuis en is 25 jaar. Dan hebben we twee nakomertjes, van 8 en 7. Die van 8 is meervoudig gehandicapt en blind. Overdag gaat ze naar een dagverblijf Verder verzorgen we haar zelf, niet altijd gemakkelijk, maar we doen het met veel liefde. Ik heb veel plezier in huishoudelijk werk en vooral het huis gezellig maken, met meubels schuiven, veranderen, enz. En als 's avonds de kleintjes op bed liggen en het rustig is (wat niet altijd gebeurt), mag ik graag zitten breien voor de kinderen. Daarom ben ik zo blij met kinderbreipatronen in Terdege. Ik vind het een mooie taak huisvrouw te zijn."
Mevr. D. Hop-Beekman, Doornspijk

Onze opa Uitbeijerse brengt ons elke dag naar school. Hij komt ons ook halen en brengt ons thuis. Dan krijgen wij allemaal een dropje, ook voor de broertjes en zusjes die nog niet naar school gaan. Wij noemen hem daarom "opa van de dropjestaxi". Opa, heel hartelijk bedankt dat u ons naar school brengt en natuurlijk ook bedankt voor de lekkere dropjes.
Marjet, Anneke, Chris, Arian, Jenneke, Johanneke en Miranda

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen