OP SURVEILLANCE

Sinds de discotheek goede zaken doet hebben de buurtbewoners ieder weekeind een probleem. Steeds maar weer brandstichtingen. Eerst waren het vuilcontainers maar via een paar autobranden zijn het inmiddels al schuren van woningen. Dat moet zo niet door gaan. Onze groepschef is een fijne kerel. Heel actiefin de politiebond. Voor het echte werk moet je hem eigenlijk niet lastigvallen. Daar heeft hij helemaal geen tijd voor. De man heeft nog een eigenaardigheid. Hij kan werkelijk spinnijdig worden als je je rangonderscheidingstekens niet op je overhemd draagt. Deze onderscheidingstekens zitten op zogenaamde galons. Wij noemen die dingen patjes. Onze baas noemen we dan ook vanwege zijn afwijking adjudant patje.
We hebben veel begrip voor het werk van de bond, maar nu wordt het tijd dat we met patje gaan praten over het vangen van de brandstichters. Met een overzicht van de tijdstippen van de branden en andere bijzonderheden gaan we bij hem op audiëntie. We leggen het probleem voor en hij begint, geheel voorspelbaar, te vragen of hij er soms wat aah kan doen. Wij vinden van wel en leggen hem ons plan voor. Kijk, dat staat patje wel aan. Nu hoeft hij het alleen maar goed te vinden. De branden worden steevast rond de klok van vijven gemeld. Waarom zou je dan veel eerder komen is onze redenatie. Patje gaat akkoord.
De eerste nacht loopt in huize Dad de wekker omstreeks 03.30 uur af Drie kwartier later fiets ik, in burger gekleed, rondjes rond de discotheek. In mijn binnenzak handboeien, pistool en portofoon. Omstreeks half 5 zie ik twee duidelijk aangeschoten jongens naar buiten komen waggelen. Ik besluit ze stiekempies te volgen. Hoewel mij dit geen brandstichters lijken, vermaak ik me toch redelijk als ik de capriolen van de heren gadesla. Ik zie opeens dat één van de twee mijn vroegere buurjongen is. Die woont nu ergens anders en ik weet dat hij nu bijna thuis is.
Buurjongen gaat zijn huis binnen maar z'n makker blijft zitten wachten. Ik ook. Tot mijn verbazing is buurjongen zo weer terug. Het duo begint weer te wandelen. Twee straten verder zie ik tot mijn niet geringe opwinding dat de knullen de benzinedop van een auto losdraaien en daar een poetskatoen in proppen. Hoe is het mogelijk. Nog geen half uur aan het posten en nu al beet. Het hart bonkt me in de keel, de adrenaline perst zich door mijn bloedbaan. Ik heb niet eens tijd om assistentie te vragen. In tijgersluipgang benader ik mijn prooi. Juist op het moment dat ik een aansteker in het nachtelijk duister zie flikkeren, stort ik mij met de kreet: "POLITIE, JULLIE ZIJN AANGEHOUDEN" op de knullen. Alle brandstichtingen werden opgelost.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen