„Wat is miltvuur nu eigenlijk?"

Miltvuur of anthrax wordt veroorzaakt door een bacterie en komt vooral bij schapen en rundvee voor. Het is een zoönose, d.w.z. een aandoening waarbij de mens meestal door een dier wordt besmet. In vorige eeuwen kwam de ziekte in Europa soms massaal voor. Aan het einde van de 17e eeuw overleden tijdens zo'n epidemie in Midden-Europa meer dan 60.000 mensen. In de 18e eeuw is tijdens een andere epidemie bijna de helft van de schapen in West-Europa omgekomen. De ziekte komt nu nog sporadisch voor, maar mede door de strenge destructie-eisen en meldingsplicht maken we gelukkig geen epidemieën meer mee.

Taai
De miltvuurbacterie is zeer taai en kan in de grond jarenlang overleven en besmettelijk blijven. Het vee (schapen of koeen) kan geïnfecteerd raken door het opnemen van grond, gras of water dat met bloed of weefsel van zieke dieren is besmet. Een andere mogelijkheid is besmetting via veevoer waarin (vaak geïmporteerde) dierlijke of ook wel plantaardige producten zijn verwerkt, zoals beendermeel en soja. De ziekte begint met een ontsteking in keel of darm en verspreidt zich snel door het hele lichaam. Binnen enkele dagen overlijdt het dier vaak aan bloedvergiftiging. In dat geval is de milt sterk vergroot en donkerrood verkleurd. Bij andere diersoorten verloopt de ziekte meestal minder ernstig. Bij de mens is miltvuur een beroepsziekte (geweest) die vooral is voorgekomen bij slagers, dierenartsen, leerlooiers en werkers in de wolindustrie. Meestal betreft het een huidinfectie. Op de plaats van besmetting ontstaan binnen uren tot dagen een soort grote steenpuisten, en de patiënt kan daarbij flink ziek zijn. Soms breidt de ziekte zich verder uit en in dat geval overlijdt 1 op de 5 a 10 patiënten aan bloedvergiftiging of hersenvliesontsteking. Wanneer tijdig een behandeling wordt ingesteld met een antibioticum en bedrust, geneest de patiënt meestal binnen enkele weken. Bij wolsorteerders in het oude Engeland begon de ziekte vaak met een ernstige longontsteking als gevolg van het inademen van grote hoeveelheden bacteriesporen in stoffige en slecht geventileerde ruimten. Bijna altijd had deze longontsteking een dodelijke afloop. Ook nu nog is deze vorm van anthrax moeilijk te behandelen en is de prognose ongunstig. Naast behandeling met een antibioticum wordt in de diergeneeskunde ook wel een vaccin gebruikt wanneer er een verhoogde besmettingskans is, bijvoorbeeld op bedrijven waar eerder miltvuur is opgetreden. Het effect is wisselend. Het blijkt dat sommige bacteriestammen veel kwaadaardiger zijn dan andere.

Resistent
Het gevaar bij de bereiding van biologische wapens is dat men deze stammen probeert te selecteren en waarschijnlijk ook resistent tegen antibiotica probeert te maken. Ook door genetische manipulatie kan aan eigenschappen van bacteriën worden 'gesleuteld'. Een massale besmetting met deze "superbacteriën" is dan ook een huiveringwekkende gedachte. Daarbij dienen we wel te beseffen dat tegen Gods wil noch de machthebbers dezer eeuw, noch hun superbacteriën zich roeren of bewegen kunnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen