Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

''Uit ons dagboek''

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

''Uit ons dagboek''

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is zeven uur. Er wordt aan m'n arm geschud. „Nel, kom er nou uit!" Een fris gewassen echtgenoot, compleet met stropdas, staat vertoornd naast m'n bed.
„Nog drie minuten", kreun ik en ik probeer me nog eens om te draaien. Het dekbed wordt echter met een zwaai van me afgetrokken. „Eruit!"
Beneden hoor ik het geluid van de kachel, die aangemaakt wordt. Een schuldgevoel bekruipt me... Gauw, gauw de wasmachine aan doen en dan ook naar beneden. Ik hoop maar dat Evert Petra naar school brengt. Nee dus... 
'k Ga aan tafel zitten. Ik probeer m'n gedachten even opzij te zetten om te kunnen bidden. Snel wordt er gegeten, gelezen en gedankt. „Tanden poetsen!"
„Mee, mee!" Linda sleept haar jas al de kamer binnen. Als ik me omdraai zie ik een vol aanrecht staan. Mijn streven is om de afwas klaar te hebben, voordat ik naar school ga. Niet gelukt dit keer.
Ik loop naar de deur, zit nog op slot. Waar is de sleutel? Gelukkig zit-ie gewoon in m'n jaszak. Brr... koud buiten. Bij de schuur een volgend ritueel. Fiets naar buiten. Kind voor op de fiets, kind achterop. „Nee, Petra, je kunt niet op je eigen fiets, we zijn veel te laat!"
„Linda, hou je pop goed vast!" Daar gaan we dan. Bij school aangekomen, zie ik dat de juf nog niet begonnen is. Rugzak uitpakken, jas aan de kapstok. Zit je haar goed? Naar binnen! Als Petra op haar stoeltje zit, valt me opeens het 'sinaasappelsnorretje' op. Met een natte vinger probeer ik het weg te poetsen. „Nou mam, het is wel goed hoor." Ik laat het maar zo.
'k Heb thuis m'n jas nog niet uit of Linda hangt aan m'n rok. „Bó, bod!" „Ja kind, wacht even." Hup, jassen aan de kapstok, schoenen uit en plof, daar zitten we.
Bij de kachel. Linda, die met haar twee jaar nog steeds borstvoeding krijgt, vindt haar weg wel en ik heb een hnöói boek binnen handbereik. Het boek blijft echter dicht, 'k voel me 'rot', 't Is weer niet gelukt, ledere avond neem ik mezelf voor om vroeg op te staan. Tijd -heb ik dan om te bidden, om te douchen, gewoon de dag rustig te beginnen. De laatste tijd lukt het me niet meer. Elke morgen voer ik in bed een strijd. Het is donker in deze maanden. Het is donker in m'n hart. Ik probeer allerlei verklaringen te vinden voor mijn sombere gevoelens. Eén daarvan is het feit dat ik het toch heel moeilijk vind dat ons gezinnetje deze maand niet uitgebreid wordt met een baby. Opstandige gevoelens? 'k Geloof het wel. 'k Probeer te bidden, maar ook dat lukt niet. Dan laat ik het maar zo. De Heere weet dat er in m'n hart een gebed is. Een gebed om vrede. Want met vrede in m'n hart moet het me lukken om 6 uur op te staan!!

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 21 januari 1998

Terdege | 92 Pagina's

''Uit ons dagboek''

Bekijk de hele uitgave van woensdag 21 januari 1998

Terdege | 92 Pagina's