Een evangelisatiegidsvoor de gereformeerde gezindte

Sinds twee jaar is ds. H. van den Belt predikant van hervormd Oud Alblas. Tegelijk weet hij zich geroepen tot het werk van een evangelist. Regelmatig gaat hij voor in Hoorn, waar evangelist Matthé Schreur van God vervreemden confronteert met het Evangelie. De drang om buitenkerkelijken te winnen voor Christus kent de jonge predikant vanaf zijn vroege jeugd. „Toen ik vijftien was, ging ik voor het eerst mee naar Hoorn. Een aantal jaren heb ik daar bijna iedere zaterdag folders verspreid. Later is dat wat uitgegroeid en stonden we regelmatig met een groepje op de markt, met een boekenkraam. Toen ik al studeerde, heb ik met ds. Den Hartog enkele jaren echt evangelisatiewerk gedaan, deur aan deur." Het bracht hem in nauwer contact met evangelist J.W.N, van Dooijeweert, directeur van stichting In de Rechte Straat, en Theo Visser, veldwerker van de stichting Gave, die zich richt op evangelisatie onder asielzoekers. Uit hun gemeenschappelijke ervaringen groeide het idee een praktische handreiking voor evangelisatie te schrijven. Theo Visser, die al in zijn studententijd een brochure over dit onderwerp schreef werd hoofdauteur. Hij maakte gebruik van een nooit uitgegeven manuscript van Van Dooijeweert. Van den Belt nam het hele werk door en tekende voor de hoofdstukken 5, 8 en 9. Hij behandelt daarin de boodschap van het Evangelie, kenmerken van de huidige cultuur, en veel voorkomende tegenwerpingen in het evangeliserend gesprek.

Gevormd
Het werk kreeg de titel "Open vensters". Evangelisatie vraagt volgens de auteurs in de eerste plaats uitzicht naar boven, maar van daaruit gaan ook de vensters naar de wereld open. De hervormde predikant heeft de indruk dat het evangelisatiebewustzijn binnen de gereformeerde gezindte in het algemeen toeneemt. „Er is een groeiend besef van de grote kloof die er is met de wereld om ons heen, en van daaruit ook het verlangen om te getuigen van de betekenis van Gods Woord. Dat is een positieve ontwikkeling, in twee opzichten. In het evangelisatiewerk gebeurt niet alleen wat met anderen, maar ook met jezelf Het heeft mij sterk gevormd, met name in de verwoording van de bijbelse boodschap. Ik denk dat ik anders in deze volkskerkgemeente zou functioneren, als ik de ervaringen van het evangelisatiewerk niet had gehad."

Opvallende levensstijl
Door open vensters kan ook van alles en nog wat naar binnen komen. Is dat een legitieme reden om ze gesloten te houden? „In de gereformeerde gezindte zie ik vooral een innerlijke wereldgelijkvormigheid, die met name uitkomt in een materialistische levenshouding. Het gericht zijn op deze vergankelijke wereld. Iedereen klaagt daar wel over, maar het lijkt erop dat we niet in staat zijn ons aan die strik te ontworstelen. De kracht van het evangelisatiewerk is gelegen in het 'gij geheel anders'. Het grote probleem van de kerk in onze tijd is dat er nauwelijks verschil bestaat tussen de rechtvaardige en de goddeloze. We kunnen alleen met vrucht anderen bereiken, als we dicht bij de Heere leven. De vroege kerk dankte haar werfkracht aan een opvallende levensstijl. Zo zou het ook bij ons moeten zijn. Niet omdat we beter zijn, maar omdat we iets van de grote genade van Christus ervaren hebben, en daarom naar Zijn Woord willen leven. Wereldgelijkvormigheid maakt evangelisatie krachteloos. We moeten de zaak niet omkeren en zeggen: 'Door evangelisatie haal je de wereld in huis'. Dan houden we onszelf voor de gek."

Andere keuzes
„Ook binnen de beslotenheid van de geïsoleerde kring worden we door de postmoderne cultuur beïnvloed. Dat voorkom je niet door de vensters dicht te houden. Echte evangelisatie, vanuit het leven met de Heere, zie ik juist als een wapen tegen verwereldlijking. Ik hoor dat ook van m'n belijdeniscatechisanten. Die zeggen soms tegen me: 'Nu we er zo veel mee bezig zijn, gaan mensen ons allerlei vragen stellen'. Spontaan. Ik heb nooit gezegd dat ze op hun werk of in de buurt moeten gaan getuigen. Het bezig zijn met de dingen van God en Zijn Koninkrijk roept vanzelf vragen op. Omdat een leven bij Gods Woord tot andere keuzes leidt, die niet onopgemerkt blijven. Het beste evangelisatiemiddel is een heilig leven." Hoe verklaart u de gelijktijdige toename van wereldgelijkvormigheid en evangelisatiedrang? „De verzuiling is voorbij. We kunnen ons niet meer terugtrekken in het vertrouwde bastion. Dan krijg je twee reacties. Aan de ene kant de aanpassing, zowel innerlijk als uiterlijk. Aan de andere kant het doorbrekend besef dat we niet geroepen zijn ons in een bastion schuil te houden, maar te staan te midden van deze wereld. Ook in de eenzaamheid die dat met zich meebrengt: 'Ik ben, o Heer, een vreemd'ling hier beneên'. Maar in dat vreemdelingschap met de begeerte anderen te winnen voor Christus. In de crisis van deze tijd zou de scheiding der geesten weleens duidelijker openbaar kunnen worden, tussen hen die het schema van de wereld volgen en hen die dat schema door het licht van de Heilige Geest doorzien. En daarom verlangen het te doorbreken, in hun eigen leven en dat van anderen.

Grote vragen
In het hoofdstuk over de boodschap van het Evangelie geeft u aan dat de universele kernvragen zijn: Wie is God, wie ben ik en wie is Jezus Christus? Moet die volgorde ook worden aangehouden in het evangeliserend gesprek? „Ik denk niet dat dat altijd kan. Het is in de eerste plaats een bijbels-theologisch schema. Het evangelisatiegesprek begint daar, waarmee de persoon die je ontmoet op dat moment zit. Dat kan een concrete nood zijn, een vraag, een brok verbittering tegen God en de kerk. Het is de kunst om in het begin vooral goed te luisteren, het denken van de ander te peilen en serieus te nemen. Evangelisatiegesprekken verworden snel tot discussies. Die zijn zelden vruchtbaar. Ze geven je hooguit het gevoel dat je jezelf hebt vrijgemaakt, omdat je alles gezegd hebt. Voor een echt gesprek is geduld, ik zou bijna zeggen lijdzaamheid, nodig. En de wetenschap dat de Heere op Zijn eigen wijze werkt. Je moet serieus ingaan op de vragen die bij de ander leven. Wel is het goed daarbij het gegeven schema in je achterhoofd te houden. Achter al die zaken waarmee de ander zit, liggen de grote levensvragen. Wie is God? Wie ben ik? Wie is Jezus Christus? Waarbij ik de nadruk zou willen leggen op de eerste vraag. Daar gaat het vaak al mis, door het volstrekt onbijbelse Godsbeeld dat mensen hebben."

Persoonlijk getuigenis
U zult nooit beginnen met de persoon en het werk van de Heere Jezus? „In het algemeen niet. In het evangelisatiewerk wordt nogal eens tegen mensen gezegd: 'Jezus houdt van u'. Dat kun je niet zonder meer stellen, en het zegt mensen ook niets. Luisterend naar de an der, moet je proberen duidelijk te maken wie God is. De God Die ons geschapen heeft. Die recht op ons heeft. Die naar ons vraagt. Die in Zijn heiligheid ook vertoornd is over onze zonde. Als dat niet wordt beseft, is het spreken over de verzoening door Christus vruchteloos. Dat geldt overigens ook binnen de gemeente. Zelf geef ik in gesprekken met buitenkerkelijken nogal eens iets aan vanuit mijn eigen ervaring. Het persoonlijk getuigenis is een krachtig middel. Je moet aan de ene kant waken voor subjectivisme, maar met dogma's alleen red je het niet. Men moet beseffen dat je niet alleen meent, maar ook doorleeft wat je zegt. Zeker als je spreekt met mensen voor wie de Bijbel geen of nauwelijks gezag heeft, is dat geweldig belangrijk."

Straatprediking
Theo Visser bepleit in een van zijn hoofdstukken ruimte voor verschillende stijlen. De genezen blindgeborene getuigde anders dan Paulus. „Zo zie ik dat ook. Met een ijzeren hamer moet je geen tegel recht leggen, en met een rubberen hamer kun je geen spijker in de muur slaan. God gebruikt verschillende instrumenten. Ieder wordt naar zijn eigen aanleg, karakter en eigenschappen door Hem ingeschakeld. Zelfkennis is heel belangrijk in het evangelisatiewerk. Je moet je niet laten forceren tot een stijl die bij jou niet past." Hoe staat u tegenover straatprediking? „Matthé Schreur en ik hebben dat in een winkelstraat in Hoorn eens geprobeerd. Mijn ervaring is dat het in Nederland niet de meest vruchtbare methode is. Mensen lopen gewoon door. Elders kan dat anders liggen. Tijdens m'n verblijf in Grand Rapids, waar ik m'n studie heb afgerond en pastoraal werk heb verricht, hielden we soms op zondagmiddag een derde dienst in een park in een van de arme wijken van de stad. Daarmee trokken we meerdere

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen