Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vergeving van zonden

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vergeving van zonden

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In korte tijd kwam ik enkele malen de gedachte tegen dat, als God ons vergeving schonk, wij zelf ook niet meer aan de begane zonden moeten denken. Als God er niet meer over spreekt, moet ik dat ook niet meer doen. Maar is dat wel zo?

Elke zondag belijden we: „Ik geloof de vergeving der zonden". Is het woord „Bij U is vergeving" al niet menig schuldig hart tot troost geweest? Wat is de weg waarin God vergeeft? De belijdenis van zonde. Wat is het middel waardoor Hij vergeeft? Het bloed van het Lam. Wat is het geheim der vergeving? Gods eeuwige zondaarsliefde. Wat schenkt mij hoop op vergeving? Het beloftewoord des Heeren. Omdat de vergeving der zonden voor Gods kind vaak een bestreden zaak is, geeft de Heere in Zijn wijsheid en liefde vele garanties in Zijn Woord om het bange hart rust te geven. Ik denk aan Micha 7:19. „Gij zult al hun zonden in de diepten der zee werpen." Aan dit woord is de onder ons bekende uitdruklcing ontleend dat God de zonden der Zijnen werpt in een zee van eeuwige vergetelheid. Deze uitdrukking zou de indruk kunnen wekken dat God de zonden door middel van vergeving nu ook vergeet! We moeten echter maar heel dicht bij de taal van de Bijbel blijven. Gods Woord leert me nergens dat God mijn zonden vergeet. Wél dat Hij ze achter Zijn rug werpt, enzovoort.

Christus
Vergeving houdt in dat de Heere nooit meer op de zonde terugkomt. Er is namelijk voor betaald! Maar zeg nu niet: het is „vergeven en vergeten". Dat is te vlak. Het is rijker. Het is vergeven. God weet wat hij vergeft en weet wie Hij vergeeft. God weet van al mijn zonden af, maar o wonder van genade: Hij wil ze niet meer gedenken! Als Gods kind voor de rechterstoel zal staan, zal God niet op enige zonde terugkomen. Niet omdat Hij vergeten is wie en wat ik was op aarde, maar Hij komt er niet op terug omdat het bloed van Christus mijn zonde bedekt en het mij al vergeven is. Dan wordt ten volle en eeuwig beleefd en uitgewonderd: „De schuld Uws volks hebt G' uit Uw boek gedaan, ook ziet Gij geen van hunne zonden aan."

"Aanvaarden"
Het woord "aanvaarden" is in onze tijd een modewoord geworden. Vergeving is in veler oog dat God je aanvaardt zoals je bent. Men leert dan dat we daarom ook elkaar moeten aanvaarden. Dit is een uitermate gevaarlijke stelling, die op zijn minst uitleg behoeft. Anders kunnen we er alle kanten mee op. Ook in dit opzicht moeten we de bijbelse taal maar volgen. De Schrift leert dat een kind des Heeren een ander moet vergeven, gelijk ook God in Christus hém vergeven heeft, Efeze 4:32. Maar het woord aanvaarden impliceert dat ik iemand neem en verdraag zoals hij is, ook met zijn gebreken. Dit is een levensgevaarlijke stelling. De Heilige Geest leert wel anders. Hij leert me niet mezelf te aanvaarden, maar mezelf juist te veroordelen. God wil me mijn schuld vergeven, maar ik kan noch wil het mezelf vergeven! God neemt de zondaar aan, maar Hij accepteert de zonde niet. Daar komt Gods kind wel achter! Welnu, het jezelf niet kunnen aanvaarden, omdat je in jezelf zonde blijft („Ik ben vleselijk, verkocht onder de zonde"), heeft niets met een geringschatten van de volkomenheid van Gods vergevende zondaarsliefde te maken. Het is ook niet een twijfelen aan Gods Woord en de kracht van Christus' bloed. Wie iets van het wonder van Gods vergevende zondaarsliefde mag smaken, is juist verbaasd dat God vergeeft hetgeen hij zichzelf niet en nooit vergeven kan. Daarom blijft Paulus spreken van zijn eertijds. Hij noemt zich de voornaamste der zondaren. Om Gods barmhartigheid te benadrukken!

Roemtaal
Er is een misplaatst schuldgevoel, opkomend uit onkunde of ongeloof De duivel is het erom te doen God altijd weer in diskrediet te brengen. Het ongeloof kan ons parten spelen. Het telkens weer zondigen kan in de weg staan. Maar ook weet ik dat het van zonde overtuigende werk van de Heilige Geest hier op aarde nooit ophoudt. Zo word ik een geschikt voorwerp voor genade alleen! Zo blijf ik de grote Medicijnmeester al meer nodig krijgen. Het feit dat God alles van me weet, maar me toch als kind heeft aangenomen en getrouw blijft, maakt God zo goed voor een slecht mens. David kon zichzelf niet vergeven. „Mijn zonde zie 'k mij steeds voor ogen zweven." God heeft het hem ordentelijk voor ogen gesteld. Maar toch mocht hij ook Gods vergevende liefde ondervinden. Dat deed hem roemen: „Hoewel mijn huis alzo niet is bij God, nochtans heeft Hij mij een eeuwig verbond gesteld." Kent u ook die roemtaal?

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 22 juli 1998

Terdege | 72 Pagina's

Vergeving van zonden

Bekijk de hele uitgave van woensdag 22 juli 1998

Terdege | 72 Pagina's