Slaapkamer wordt mini-Oranjemuseum

De rood-wit-blauwe vlag wappert boven de voordeur. Het kan niet missen. Hier woont mevrouw Den BestenPutters, een fanatieke Oranjeverzamelaarster. De koffie krijg ik geserveerd in een kopje met de afbeelding van prinses Juliana en prins Bernhard, gemaakt ter gelegenheid van hun gouden bruiloft in 1987. ,Als échte verzamelaars het zien...", lacht mevrouw Den Besten. „Ik gebruik de spullen gewoon. Kom ik met een verjaardag lepeltjes te kort, dan pak ik er een paar uit de vitrinekast." Als twaalfjarig meisje was mevrouw Den Besten al weg van het Nederlandse Koninklijk Huis. „Ik knipte foto's uit de Libelle, de Margriet en de kranten en verzamelde die in een plakboek. Toen ik gelopen had
voor de PIT (Protestants Interkerkelijk Thuisfront) kreeg ik een foto van Beatrix als beloning. Dat was in die tijd heel wat, want foto's kopen kon je toen nog niet." De foto van de prinses kreeg een ereplaatsje aan de wand. Naar aanleiding van een advertentie in een tijdschrift, eind jaren zestig, ging mevrouw Den Besten voor het eerst naar een Oranjeverzamelbeurs in 's-Gravendeel. Daar kreeg ze de smaak van het verzamelen te pakken. Serviesje De vitrinekast in de huiskamer van de familie Den Besten staat vol kopjes, bekers, glazen, lepeltjes, vingerhoedjes en eierdopjes. Al deze voorwerpen zijn gemaakt ter gelegenheid van een geboorte, een verloving, een huwelijk of een jubileum van een lid van het Koninklijk Huis. „De oudste dingen vind ik het leukst. Aan jongere spullen kun je altijd nog wel komen", vertelt de Giessendamse. „Vorsten heeft regelmatig een aanbieding. Toen Beatrix zestig werd, boden ze een bord en een vingerhoedje aan. Ik kocht het niet, maar kreeg er later toch spijt van. Gelukkig kon ik het alsnog bestellen." Mevrouw Den Besten pakt steeds weer iets anders uit de kast. „Kijk, op dit glas staat koningin Beatrix. Het is uitgegeven toen Beatrix en Claus twaalf en een half jaar getrouwd waren. Er is ook een glas met Claus erop. Daar moet ik nog een keer tegenaan lopen. Dan kan ik ze naast elkaar zetten. „Dit serviesje is nieuw gemaakt met de oude portretjes erop. En dit is eau de cologne, van Boldoot. Ter gelegenheid van de zeventigste verjaardag van Juliana. Het is nog helemaal gaaf; ik heb er nooit iets uit gebruikt." Tot de uitgebreide collectie horen ook een paar wijnkruikjes. „Deze zijn uitgekomen toen Beatrix werd geboren. Kijk maar, hier de Nederlandse leeuw en daar de ooievaar. Dit is een van de eerste stukken uit m'n verzameling."

Plantje
Familie en vrienden weten ook dat mevrouw Den Besten een Oranjeverzamelaarster is. Regelmatig krijgt ze via bekenden spullen aangeboden. De grote foto die in de huiskamer aan de muur hangt, kwam ook langs een omweg bij haar terecht. „De vader van een kennis van m'n tante was overleden. Bij het opruimen van z'n spullen vonden ze het jammer om deze foto weg te doen. Die kennis zei: 'k Vraag wel of Bets hem wil hebben. Het kostte me helemaal niks. 'k Heb toen maar een plantje gebracht." De foto is genomen ter gelegenheid van de zilveren bruiloft van Hendrik en Wilhelmina. Het echtpaar is samen met hun dochter Juliana gefotografeerd in het paleis. „De foto heeft eerst boven gehangen, maar ik heb hem toch weer naar beneden gehaald. Hier hangt hij wel mooi", vindt de verzamelaarster. Het is niet de enige vorstelijke foto die in de huiskamer hangt. Aan de andere wand hangt een kleurenfoto van Juliana en Bernhard, genomen op hun huwelijksdag in 1937. Het bruidspaar poseert met de beide moeders. „Dat is best een bijzonder portret want in kleur zag je toen nog niet zoveel", merkt mevrouw Den Besten op. Onder dit portret hangt een foto van Emma met haar dochter Wilhelmina, prins Hendrik en Juliana. Staatsiefoto's van Juliana en Bernhard kreeg mevrouw Den Besten ook via een kennis. „Die man werkte op de Marinewerf in Den Helder. Op een gegeven moment gingen ze verhuizen. Het gebouw werd leeggehaald en hij nam die foto's mee naar huis. Jaren later ging hij zelf verhuizen. Toen kwamen de foto's bij mij terecht." Ze hebben nu een plekje aan de muur gevonden. Ook de Oranjekalender ontbreekt niet. „Elk jaar koop ik hem."

Wilhelmina
De verzamelaarster uit Hardinxveld-Giessendam heeft ook veel spullen die te maken hebben met Wilhelmina. Onder andere emaille bekers waarop de vorstin samen met haar moeder staat. De bekers zijn van 1898, toen Wilhelmina (op 6 september) werd gekroond. „Dit jaar is dat dus honderd jaar geleden." Ook toen Wilhelmina 25 jaar aan de regering was, kwam er een beker uit. Voor Wilhelmina heeft mevrouw Den Besten veel bewondering. „Ze ging het boerenvolk a£ Onder hen waren er die een ander leven kenden. Het geloof is nu wel een stuk achteruit gegaan. Maar van haar grootmoeder kan koningin Beatrix het weten." Sinds kort is mevrouw Den Besten de gelukkige eigenares van een heel klein kopje en schoteltje met Wilhelmina erop, ook uitgekomen in 1898. De verzamelaarster moest er driehonderd gulden voor neerleggen. „Dat is wel erg veel, maar ik wilde het graag hebben. Vroeger waren de spullen minder duur. Nu gaat het tegen antiek op. De mensen weten dat verzamelaars er gek op zijn. Ik geef er geen zeshonderd gulden voor, dat vind ik niet leuk meer, het moet wel een hobby blijven."

Psalm
Hoewel er op de verzamelbeurzen genoeg te koop is, komt de verzamelaarster lang niet altijd met veel spullen thuis. „Je moet selecteren hè?" lacht ze. ,En je moet ook ruimte hebben om het allemaal neer te zetten." Niet veel ruimte is er meer in de slaapkamer die helemaal ingericht is met 'Oranje-spullen'. Meneer Den Besten heeft voor mijn bezoek speciaal de deur uit het kamertje gehaald. Zo kunnen we de ruimte beter bezichtigen. Het is een museum in het klein. De drie muren hangen boordevol wandborden, schilderijen en foto's. „Nadat de behanger is geweest, heb ik alles dichter op elkaar gehangen, want anders kon ik zo weinig kwijt." In de vensterbank staat een melkfles gevuld met waspoeder. Op de fles een afbeelding van Margriet en Pieter. „Die verkocht de melkman op hun trouwdag. Ik heb waspoeder in de fles gedaan zodat de foto goed afsteekt." De verzameling bestaat onder andere uit verschillende geboortetegels. Van prinses Margriet is een speciale tegel, uit Canada. „Zij is in de oorlog geboren. Je kunt dat zien aan de leeuw, die is gebonden. En de kroon is van het hoofd." Op het houten geboortebordje van prinses Marijke staat een psalm: 'Juicht, o volken juicht; handklapt, en betuigt. Onzen God uw vreugd, Weest tezaam verheugd'. „Dat bordje heb ik nog maar pas. M'n man wees er tijdens een ruilbeurs op, om dit aan te kopen." Op de kast staan diverse blikken en trommeltjes, onder andere de bekende Wilhelminapepermuntbussen. In de kast liggen verzamelbanden vol Vorsten. „Ik ben abonnee van 't eerste uur." Af en toe hangt er iets 'buitenlands' tussen alle Nederlandse bordjes en foto's, zoals een foto van groothertog Jean van Luxemburg met zijn gezin. „Een leuk vorstenhuis", vindt mevrouw Den Besten. Voor het schoonhouden van deze speciale slaapkamer heeft mevrouw Den Besten een lange plumeau. „Daar ga ik alles mee langs en dan is 't weer stofvrij."

Heel gewoon
Al diverse keren heeft de Oranjeverzamelaarster leden van het Nederlandse vorstenhuis van dichtbij gezien. „Als ze in de buurt komen, probeer ik te gaan kijken." Zo bracht prins Bernhard eens een bezoek aan een fabriek in HardinxveldGiessendam. Mevrouw Den Besten was aanwezig, gewapend met een fototoestel. „Er waren weinig mensen, dus ik kon hem goed zien." Ze haalt de foto's tevoorschijn. „De prins is heel gewoon, helemaal geen bluf." Ook zijn echtgenote kwam voor de doop van een schip een paar keer naar HardinxveldGiessendam. Al die keren was mevrouw Den Besten present. Koningin Beatrix en prins Claus heeft ze ook beiden van dichtbij gezien. „Bij de bruiloft van prinses Christina in 1975 zijn we naar Utrecht geweest", vertelt de enthousiaste dame. „We liepen in een smal straatje en opeens kwam daar de politie aan en de hele koninklijke familie trok zo aan ons voorbij. Alleen de prinsjes waren er niet bij." Vroeger stuurde de Oranjegezinde dame nog wel eens een kaartje naar iemand van het Koninklijk Huis. Toen de prinsjes geboren werden bijvoorbeeld. „Je kreeg vaak een dankbetuiging met een foto terug. Nu zijn het allemaal standaardkaarten. Dat is niet zo leuk. Toen Willem-Alexander 18 jaar werd, heb ik het nog wel gedaan." Hoewel het koningshuis nog nooit zo groot is geweest als nu, kwam er vroeger veel meer uit. „Als er meer zouden gaan trouwen, kwam er meer in omloop", denkt de 53-jarige inwoonster van Hardinxveld-Giessendam. „We hebben natuurlijk nu de bruiloft van prins Maurits gehad. Met de kerkdienst kon ik het niet eens zijn. Ik vind het heel jammer. Ze hadden het nooit zover mogen laten komen." Het pakje en de bruidsjurk van prinses Marilène vielen wel in de smaak. Denkt mevrouw Den Besten al aan de bruiloft van de kroonprins? „Emily is ook rooms-katholiek. Als je protestants bent, vind je dat niet leuk, maar ja, wij hoeven niet te koppelen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen