Mijn kind hoort er niet bij

Ronald is verhuisd vanuit Friesland naar het westen van het land en zit sinds een maand in de tweede klas van een nieuwe school. Elke dag fietst hij van huis naar school en terug. Zes klasgenoten fietsen ook, maar Ronald rijdt alleen. Als dit een maand lang duurt, is dat nog niet iets om ongerust over te worden. Al gauw denk je: Het zal nog wel wat moeten wennen. En het zijn tenslotte pubers, die stevenen niet vol enthousiasme op anderen af. Maar als Ronald buiten de groep blijft staan, ga je je als ouders toch wel zorgen maken.

Zelfvertrouwen
Sommige kinderen kiezen er zelf voor, ze hoeven niet zo nodig. Als ze gevraagd worden, doen ze met de groep mee. Als ze niet gevraagd worden, vinden ze het ook best. Deze kinderen hebben weinig behoefte aan contacten met anderen en lijden er niet onder als ze wat aan de rand van de groep staan. De meeste kinderen willen echter deel uitmaken van een groep, of dit nu een groep fietsers, een klas of een groep catechisanten is. Als ze erbuiten gesloten worden, ervaren ze dat als vervelend. Ze voelen zich om de een of andere reden niet geaccepteerd en minder dan de anderen. Wanneer deze kinderen voortdurend buiten groepjes leeftijdsgenoten gehouden worden, kan dat hun zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde ernstig ondermijnen. Ze denken dat niemand hen mag of hen leuk vindt. Dit kan er op den duur toe leiden dat kinderen zich al bij voorbaat afzijdig houden. Zo beschermen ze zichzelf tegen de pijn van het 'er niet bij horen'. Hun gevoel van eigenwaarde krijgt op deze manier een minder harde deuk.

Vooral
in de pubertijd ligt het 'erbij horen' heel gevoelig. Een aantal jongeren lijkt hier weinig last van te hebben. Ze durven zichzelf te zijn en komen heel zelfbewust over. Ze hebben een weerwoord als anderen kritiek op hen hebben of trekken zich er niets van aan. Andere jongeren voelen zich in vele situaties onzeker en schamen zich soms voor zichzelf en de manier waarop ze zich gedragen. Ze zijn bang voor de kritiek van anderen en duiken het liefst onder in een groepje leeftijdsgenoten, waar ze niet echt opvallen. De groep biedt als het ware een soort bescherming. Wanneer ze binnen dit groepje geaccepteerd worden, neemt de onzekerheid langzaam af en durven ze zichzelf te zijn. Sommige pubers overschreeuwen hun onzekere gevoel door stoer te doen, een grote mond open te trekken, anderen te kleineren, uit te schelden, te plagen ofte sarren. En dan vallen er slachtoffers. Meestal jongeren die niet zo snel een weerwoord hebben en niet zo zeker zijn van zichzelf

Ouders
Buitengesloten worden komt bij kinderen, jongeren én volwassenen voor en in vrijwel alle groepen die de samenleving kent. Soms is de reden duidelijk: degene die buitengesloten wordt is 'anders' dan de rest. Iemand die zich onderscheidt wat betreft haardracht, spraak, gewoonten, normen en waarden kan hierover mee praten. En degenen die dagelijks in een rok de scholen bezoeken, is het woord 'rokkie' niet onbekend. Maar ook jongeren die zich in eerste instantie niet onderscheiden, staan soms buiten de groep. Vaak heeft dit te maken met de mate waarin een kind geleerd heeft met anderen om te gaan en zich binnen een groep te gedragen zoals van hem of haar verwacht wordt. Sommige kinderen kunnen zich maar amper verweren tegen verbaal of non-verbaal geweld van anderen. Wanneer anderen merken dat jongeren zich alles aan laten leunen en na verloop van tijd zelfs in de hoek gaan zitten waar de klappen vallen, zullen dezen grote kans lopen buiten de groep te vallen of het mikpunt te worden van geplaag. Gebrek aan weerbaarheid komt vaak op school tot uiting, maar is meestal al vroeger ontstaan. Soms speelt het karakter van het kind een beslissende rol. Daarnaast heeft de mate waarin de ouder(s) zelf weerbaar is/zijn invloed op het gedrag van het kind. Heeft één van de ouders moeite voor zichzelf op te komen, dan is het moeilijk het kind dit te leren. Maar niet minder belangrijk is de wijze waarop ouders met hun kind omgaan. Kinderen leren zich op een goede wijze verweren, wanneer ouders het kind positief benaderen, de kans geven zijn mening te uiten en hier op een serieuze manier mee omgaan. Het is van groot belang voor de psychische gezondheid van het kind zelf, maar tevens een belangrijke voorbereiding voor hun staan in deze wereld. Naarmate de antichristelijke invloed groter wordt, zal steeds meer rekenschap gevraagd worden van de wijze waarop zij hun leven willen inrichten volgens de normen van Gods Woord. De ouders vervullen in hun uitleg hiervan een belangrijke voorbeeldfunctie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen