Op surveillance

Hij kijkt in zijn portemonnee en komt tot de ontdekking dat hij platzak is. Wat nu? Zo kan hij niet verder. Hij besluit het geld te halen. Daar gaat hij op zijn oude fiets. Rechtstreeks naar de bakker op de hoek. Even wachten tot hij aan de beurt is. Ja, nu zijn er geen klanten in de winkel. Dit is het juiste moment. „Goedemiddag, meneer, wat kan ik voor u doen?" „Ik wil graag een halfje wit, mevrouw. O, daar komt iemand. Helpt u eerst die mevrouw maar." Nadat een klant is geholpen, wordt er gevraagd of meneer nog meer wil dan het halfje wit. Daar gaat meneer, zelfverzekerd loopt hij om de toonbank heen. Uit zijn binnenzak haalt hij een mes. „Ik wil het geld", deelt hij kortaf mee. De kassa gaat open en de verkoopster doet een stap opzij. „Ga je gang", is haar droge commentaar. De man haalt al het geld uit de kassa. Verbaasd kijkt hij opzij. „Doe je niets?" is zijn vraag. „Nee, natuurlijk doe ik niets, pak je geld en verdwijn", is haar pinnige commentaar. De man pakt zijn geld en loopt naar buiten. Hij stapt op zijn fiets en rijdt weg. Alstublieft, een heuse overval. Het leuke vervolg is echter dat Herman en zijn collega Steven de boef gaan vangen. De verkoopster loopt vertwijfeld naar buiten en ziet daar een buurjongen lopen. „Ik ben zojuist overvallen", zegt ze, „door die vent daar op die fiets." „Die ga ik pakken", mompelt de buurjongen en hij begint achter de fietser aan te draven. De rover is kennelijk zo in zijn nopjes met zijn centjes, dat hij vergeet achterom te kijken. Had hij dat wel gedaan, dan had hij misschien iets harder gefietst. Nu kan de achtervolger precies zien dat de rover, met fiets en al, een paar straten verderop een woning binnengaat. De hijgende achtervolger blijft: voor de deur van het bewuste pand wachten. Inmiddels zijn we gewaarschuwd door de politiemeldkamer, die ons naar aanleiding van het telefoontje van de verkoopster al de goede kant op heeft gestuurd. De mobiele telefoon van de achtervolger is een prachtig hulpmiddel om ons de juiste kant op te praten. Als we ter plaatse komen, kan de achtervolger ons niet alleen het pand aanwijzen waar de verdachte met zijn fiets naar binnen is gegaan, maar hij weet ons ook te vertellen dat de man na twee minuten naar buiten is gekomen en twee vuilniszakken voor de deur heeft gezet. Terwijl de man nog aan het praten is, gaat de deur open en komt de rover naar buiten lopen. „Dat issem", is het droge commentaar van de achtervolger. Wij hoeven de rover alleen maar te boeien. Op onze vraag of hij weet waarom we dat doen, zegt de man dat hij dat wel zo'n beetje kan bedenken. Op ons verzoek wijst hij ons in zijn huis nog even de buit aan. In de vuilniszakken, die door hem voor de deur zijn gezet, zit het mes en de kleding van de boef Dat is nu wat wij bij de politie een ronde zaak noemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen