Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Bodemloos gat

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Bodemloos gat

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ik houd het in mijn agenda precies bij. Nog zeven weken, dan zal ik afscheid genomen hebben van alle groepen. Dan breekt de laatste fase aan en zal ik starten in de ontslaggroep. Zeven weken, dat betekent: nog veertien keer creatieve therapie, nog eenentwintig keer sociogroep, nog vijfendertig keer ochtendbijeenkomsten, nog veertien keer psychogroep. Zeven weken, het is niets vergeleken bij bijna drie jaar.

Ik ben al bezig met de voorbereidingen op het afscheid nemen van elke therapiegroep. Ik heb mijn dagboeken erbij gepakt en ben begonnen te lezen vanaf mijn dag van opname. Op deze manier zal ik straks een goed overzicht kunnen geven van wat ik allemaal geleerd en bereikt heb. Maar wat valt dit tegen. Het herlezen van mijn notities brengt alles weer heel dichtbij. Ik lees het niet alleen, ik beleef het weer. De angst grijpt me weer naar de keel, de wanhoop maakt me misselijk, het verdriet en de eenzaamheid nestelen zich weer in me. Ik wil het niet, maar het moet. Vastberaden lees ik door en maak ik ijverig aantekeningen. Na een uurtje kan ik niet meer kijken van de hoofdpijn en sla ik het eerste dagboek dicht. Moedeloos kijk ik naar de stapel die er nog ligt. Waarom heb ik zoveel geschreven?

In de psychogroep vertel ik die middag hoe ik me voel over het naderend afscheid. Dat het me zo moeilijk valt om dit alles los te laten. Dat ik me zo in de steek gelaten voel. Dat ik zó bang ben om op eigen benen te staan, dat mijn benen soms letterlijk niet meer willen, dat ik het gevoel heb dat ik niet verder kan. „Je gaat er niet dood aan", zegt de groepsbehandelaar nuchter. „Nee, maar je kunt er wel dood door willen", zegt Nienke boos. Haar meeleven en begrip doen me goed.

Als het uur voorbij is, streep ik het aan in mijn agenda. Nog dertien keer.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 10 mei 2000

Terdege | 88 Pagina's

Bodemloos gat

Bekijk de hele uitgave van woensdag 10 mei 2000

Terdege | 88 Pagina's