Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ik mag Memouna, onze wasvrouw, niet helpen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ik mag Memouna, onze wasvrouw, niet helpen

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Zoals bij ons de was gedaan wordt, deden m'n oma en m'n schoonmoeder het vroeger ook. Niet dat ik het hen ooit heb zien doen, maar volgens de verhalen dan. Als onze wasvrouw, Memouna heet ze, 's morgens vroeg komt, neemt ze al het wasgoed mee naar buiten naar de waterput. De vier grote teilen worden gevuld met water. Ze vindt het water putten een zwaar werkje, maar meestal is er wel een kind in de buurt die haar wil helpen. En voor haar eigen was gaat ze naar de rivier, maar daar voel ik niet zoveel voor. En dan het echte werk: de was inzepen met een blok zeep, en dan op het houten wasbord schoonschrobben. De andere teilen heeft ze nodig om de zeep eruit te spoelen.

Ik heb al zo vaak geprobeerd of ik haar mag helpen. Het is echt een hele klus om de was van zes mensen met de hand te moeten doen. Vooral de speelkleren van de jongens; je snapt niet dat ze nog schoon worden met koud water. Maar het mag echt niet. Ik ben de madame, en dan mag ik haar niet helpen. Als de was schoon is, moet ze iets doen wat ze maar raar vindt: de was ophangen. Als het aan haar ligt, wordt het of gewoon op wat struiken te drogen gelegd óf los over de lijn gehangen. Maar ik wil het graag met knijpers, anders wordt de helft er door de wind afgeblazen. Het grootste gedeelte van het jaar is de was zo droog. Aan het eind van de morgen kunnen er vaak al dingen van de lijn. Ik haal het dan ook gelijk binnen, want anders verkleurt het zo door de felle zon. En voor de maanden dat het daaagen achter elkaar regent, gebruiken we de wringer van m'n oma. Ideaal. We zijn zo blij met onze hulp. En net zoals ik haar waardeer, besef ik ook dat m'n oma en m'n schoonmoeder heel wat af hebben geploeterd.

Diezelfde middag doet onze huisjongen de strijk. Het duurt altijd even voordat het houtskool lekker gloeit in het strijkijzer, maar dan kan hij aan de slag. Als het even kan, probeer ik hem een slag voor te zijn door de t-shirts en niet-gekreukelde dingen al vast op te vouwen. Die wil hij ook graag strijken. Want hij is verantwoordelijk voor onze strijk. En als Wim een overhemd aan zou hebben dat niet gestreken is, wordt hij erop aangekeken. Niet ik. Makkelijk hè?

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 7 juni 2000

Terdege | 92 Pagina's

Ik mag Memouna, onze wasvrouw, niet helpen

Bekijk de hele uitgave van woensdag 7 juni 2000

Terdege | 92 Pagina's