Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Huisduinen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Huisduinen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Al eeuwen begraven de kustbewoners hun doden in het duin. Ook de Algemene Begraafplaats van de gemeente Den Helder is gelegen op een uitloper van de duinzoom, tussen de stad en het dorp Huisduinen. Haastige automobilisten en gebruinde badgasten zullen dat echter niet opmerken als zij zich voortspoeden naar het strand langs een weg, die slechts door een brede boomhaag en een sloot met relwater van deze dodenakker gescheiden is. Als een begraafplaats mooi kan zijn (welbeschouwd is het een oord der verschrikking en predikt hij onze schande), dan is die van Den Helder inderdaad prachtig. Hij is aan alle kanten door dikke hagen omgeven, die de eeuwige zilte zeewind breken. Er heerst een weldadige stilte voor de stedeling die gelegenheid tot bezinning zoekt. Het centrale gedeelte is duidelijk te herkennen als een duintop, in de loop der jaren afgeplat. Verweerde zerken, vele niet meer of nauwelijks te lezen, dragen jaartallen uit de negentiende en achttiende, sommige zelfs uit de zeventiende eeuw. Op geen enkele begraafplaats heb ik van mijn leven zulke oude zerken gezien. Er bestaat een boekje over van een plaatselijk historicus. "Oorkonden in steen" heet het. Onder die zerken rusten de gebeenten van de mannen van de zeereep: loodsen, redders, schippers, opzichters van 's Lands zeewering, commandeurs van de walvisvaart, officieren van de Marinestoomvaartdienst. Veelal zijn onder zelfde zerken ook hun huisvrouwen "in den Heere gerust". De straatnamen van de wijk waarin ik woon, vind ik op die zerken terug. Gelukkig hebben in de loop der jaren de beheerders niet te veel ingegrepen in wat er groeit en bloeit op dit kerkhof Zodoende zijn er ruige hoeken, die sommige Heldenaren graag uitzoeken voor hun dierbare doden. Lager geboomte, heesters en prachtige iepen zijn er in overvloed, zodat allerlei zangvogels er nestgelegenheid vinden.

Regelmatig
Toen wij in 1968 in Den Helder kwamen wonen, wist ik hier allemaal niets van. Wat heeft een jonge, drukke vader, onderofficier bij de marine, met een lieve vrouw en drie gezonde kinderen, op de begraafplaats te zoeken van een gemeente waar hij maar import is? Slechts bij een teraardebestelling van een lid van de kerkelijke gemeente waartoe wij behoorden of bij de begrafenis met militair ceremonieel van een verongelukte collega kwam ik er. Totdat... Totdat nu 10 jaar geleden onze oudste dochter er werd begraven, op haar beurt moeder van drie gezonde kinderen. Sedert die tijd komen mijn vrouw en ik er regelmatig, ook al bracht een predikant mij, meer harteloos dan pastoraal, onder 't oog dat ik daar niets meer vond. Had hij niet van Maria gelezen, die „haastig opstond en uitging" om, zoals iedereen begreep, bij het graf van haar broer te wenen? Tien stormseizoenen, waarbij de westenwinden loeiend over de duinenrij brullen en de branding bruisend het strand op rolt, zijn er intussen over haar graf gegaan. Tien jaar heeft de zwaai van de vuurtoren bij donkere avond en nacht over de boomtoppen gescheerd.

Leven naast de dood
En nu hebben wij er, op 5 april 2000, de echtgenoot van onze andere dochter begraven. 44 jaar werd hij. Hij rust in hetzelfde duinzand als velen van zijn voorgeslacht. De bemanning van zijn kotter droeg haar schipper van de ingang van de begraafplaats tot boven zijn graf. Eigenhandig lieten zij de kist met nieuwe touwen in de groeve zinken. Onderwijl zongen de familie en de honderden omstanders met een brok in de keel een van zijn lievelingspsalmen: "Geloofd zij God met diepst ontzag, Hij overlaadt ons dag aan dag, met Zijne gunstbewijzen". Collega-vissers uit Urk, Scheveningen en Stellendam brachten een laatste groet. TWee dagen later wandelde ik in m'n stille eentje over de bult van de begraafplaats. Langs de zerken van de roeiers van de reddingboot en de opzichters van dijken en sluizen, 't Was een beetje zacht met een mild zonnetje. Madeliefjes en bosviooltjes toonden hun nederige, vriendelijke, kuise pracht. Mijn kleinzoon had inmiddels de rechthoek van het graf van zijn vader met van het strand geraapte schelpen gemarkeerd. Tegen de stam van de oude, met klimop begroeide iep achter het hoofdeinde was een staartmezenpaar bezig een kunstig nest te bouwen. Leven naast de dood. Maar Jezus Christus is de Opstanding en het Leven. Hoe kan iemand zeggen dat je niets vindt op een kerkhof?

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 7 juni 2000

Terdege | 92 Pagina's

Huisduinen

Bekijk de hele uitgave van woensdag 7 juni 2000

Terdege | 92 Pagina's