Ja-knikkers

Enige tijd geleden -hoe lang geleden maakt niets uit- werd aan de meesten van u gevraagd of „gij uw leven altijd door Christus hulp en genade, godzalig, eerbaar en onstraffelijk zult aanstellen en uw belijdenis met goede werken versieren. Dat was het uur waarin u belijdenis deed in Gods huis. Op die vraag hebt u ja geantwoord. Voor Gods Aangezicht. In het openbaar. Zeg, wat is daar in het jaar 2000 van terechtgekomen?
Als u een kind ten doop hield, beloofde u -nee, niet aan de dominee, maar aan de Heere- dat u uw kind naar uw vermogen zou onderwijzen in de leer die naar de godzaligheid is. Hoe is dat in het jaar 2000 verlopen, mag ik u vragen?
Ik weet zeker dat u zich uw trouwdag nog goed kunt herinneren. Met een glimlach om uw mond, bruidegom, en met een vertrouwelijk kneepje in de hand van uw kersverse vrouw, beloofde u dat u heilig met haar wilde leven, en u, bruid, beloofde die dag dat u uw man zou dienen en helpen. Hoe was nu de praktijk in het jaar 2000?
En u die predikant bent, u beloofde in een plechtig moment dat u uw ambt getrouw zou bedienen. Zelfs met een „ja ik, van ganser harte. Bent u trouw geweest in de binnenkamer, in het bijbellezen, op de preekstoel en in het ziekenhuis? Bepaal u slechts tot het afgelopen jaar. Wat is daarop uw antwoord?

Elk mens heeft de neiging uitvluchten te zoeken. Iemand zal wellicht reageren: Maar wie is er volmaakt? Nee, niemand is volmaakt, daar hebt u gelijk in. Maar daar hebben we het nu even niet over. In alle omstandigheden, toen van u het jawoord gevraagd werd, is ook de hulp des Heeren toegezegd. Juist omdat u verre van volmaakt bent. Als u werkelijk meent niet volmaakt te zijn, komt dat uit in een biddend, afhankelijk leven.
Een veelgehoorde reactie op een herinnering aan het jawoord, zeker wanneer dat een beetje pijnlijk begint te worden, is: Ja maar, ik besefte toen niet goed wat ik deed. Ik was nog zo jong. Het drong niet goed tot me door.
Ja, u was inderdaad jong, toen u samen met uw jonge vrouw neergeknield lag voor Gods heilig Aangezicht. Maar als men toen tegen u gezegd had dat u nog te jong was om een huwelijk aan te gaan, was u op zijn minst boos en driftig geworden. Ik weet wat ik doe, zou u toen gesnauwd hebben. Dus de kerk, de dominee nam u toen serieus. Mensen kunt u bedriegen, maar het jawoord gaf u aan God!
Waar ik u hebben wil, is op de plaats waar ik ook altijd weer terecht moet komen: in de schuld! Ik weet van een man die getroffen werd in het hart door het bekende bijbelwoord uit Handelingen 5: „Gij hebt de mensen niet gelogen, maar Gode! Zijn ganse leven werd schuld. Ja gezegd en nee gedaan. Toen was er wel veel gebeurd dat onherstelbaar was: een kapot huwelijk, een geknakte gezondheid. Maar hij kwam wel met God in het reine! Toen werd hij een echte ja-knikker voor Gods Aangezicht: Ik, ik heb gezondigd. Ik ben die man. Als het gaat over onze schuld, moeten wij van een nee-schudder een ja-knikker worden.

Is er dan hoop voor leugenaars, meinedigen, trouwelozen? Ja, buiten u, in de trouw van God. Hij is geen mens, die goed liegen kan, maar God, Die een getrouw Waarmaker is van Zijn Woord. Ik weet het -u ook?- dat Gods trouw aan Zijn eens gegeven woord ook een donkere keerzijde heeft. Hij houdt ook Zijn waarschuwend woord getrouw, als er geen bekering komt. Maar Hij heeft ook beloofd dat Hij aan Zijn heilig genadeverbond zal gedenken als een mensenkind zich schuldig mag kennen.
Dus ga het jaar 2000 toch eens na voor uzelf. Leef er niet overheen. Al het heden wordt verleden, schoon t ons toegerekend blijft. Tenzij dat al mijn schuld bedekt worde met het kostelijk bloed van het Lam Gods. Wij hebben Zijn bloed zo nodig. Maar ook Zijn Geest, Die ons niet alleen overtuigt van zonde, maar Die ook de begeerte naar vernieuwing in het hart legt: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal. Schenk mij getrouwmakende genade.
Tenslotte: Kent u ook bij tijden zo de innerlijke blijdschap als u het leven van de Tweede Adam overdenkt? Juist bij het overdenken van eigen ontrouw en schuld kan het overdenken van Zijn trouw, gehoorzaamheid, gerechtigheid en heiligheid zo troostrijk zijn. In de stille eeuwigheid legde Hij een dure belofte af: Vader, Ik kom om Uw welbehagen te doen. Ik draag Uw heilge wet, dien Gij de stervling zet, in t binnenst ingewand. Hij heeft woord gehouden. Hij rustte niet totdat Hij het in een schuldige wereld van ontrouw en ongehoorzaamheid uit kon roepen: Het is volbracht! Aan Zijn Persoon en werk kan ik mijn hart soms echt ophalen. U ook?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen