Het ganse schepsel zucht

Hebt u de foto gezien van die dode vogel, omgekomen in vette olie, gestroomd uit een verongelukte olietanker? Hebt u buiten en binnen onze grenzen die honderdduizenden stuks vee gezien die werden geruimd? En wat denkt u van al die dode dieren op en aan de kant van de weg, gegrepen door het verkeer? Hebt u de rivieren buiten hun oevers zien treden en de gevolgen van bosbranden gezien? Werd uw hart ook zo getroffen door het leed op de gezichten van hen die naar dierbaren zochten onder het puin van een ingestort huis? En kunt u zich de foto nog herinneren van de moeders die met kinderen op de arm en aan de hand, bepakt en bezakt, op de vlucht waren voor naderend geweld? Hoorde u het kermen van soldaten op de slagvelden en het jammeren van gefolterde gevangenen?
Toen Adam viel, begon de schepping te zuchten. Voor zijn val zong zij. Na zijn val weent zij. Orkanen laten niets heel van wat op hun weg komt. Branden tasten ons bezit en, wat erger is, het kostelijke leven aan van jongeren en ouderen. De boom pronkt nu met zijn frisse bladerpracht. Maar in de komende winter strekt hij zijn naakte takken weer hulpeloos ten hemel. Hier gaat een kraamverzorgster een huis binnen, maar daar de begrafenisondernemer.
Hoor het zuchten van het ganse schepsel. Een tweejarig meisje huilt in de donkere nacht om haar zo plotseling verdwenen moeder. Wat begrijpt zij ook van die wrede dood en het kille graf? Een pasgetrouwde man, op weg naar huis, komt in botsing met een dronken automobilist en blaast achter het stuur de laatste adem uit. Zijn vrouw heeft de aardappels al bijna gaar. En achter dat scherm in die witte ziekenhuiskamer hoor ik een jonge stem snikken: Ik wil niet dood, ik wil leven!

Ja, het ganse schepsel zucht. En dat alles vanwege de zonde die in de wereld gekomen is. Waren er geen zonden, er waren geen wonden. Hoe nodig is het voor een mens om het onlosmakelijke verband te zien tussen die twee. Ook aan de gevolgen van de zonde kan ik zien hoe vreselijk de zonde zelf is. Wie door de Heilige Geest hierin wordt onderwezen, gaat schuld belijden. Dan brengt die gezonde koe, die toch geruimd moet worden, en het zien van die vreselijke brandwonden in dat jonge lichaam mij op de knieën, in het verborgen voor God. Dan zeg ik: O God, hoe vreselijk is de zonde, hoe groot onze schuld! Maar dieper buigt het hoofd zich, als ik niet alleen bepaald word bij de zonde in het algemeen, maar bovenal bij eigen, persoonlijke schuld. Dan word ik Adam. Alles wordt mijn schuld. Dan ga ik ook zuchten. Zuchten tot mijn Schepper en Formeerder, Die de mens schiep naar Zijn Beeld en Gelijkenis, maar van Wie ik innerlijk afscheid nam. Zuchten ga ik tot God, om God. Om verzoening en om vernieuwing.
Romeinen 8 spreekt van het zuchten van het ganse schepsel. Het bekende hoofdstuk bepaalt ons bij de leiding van Gods Geest. Wie door Hem bij de schuld wordt bepaald, wil er ook van af! Het zuchtend hart zoekt de verzoening met de Heere, door Christus Jezus. En hij die door Hem van de schuld wordt bevrijd, mag in die schuldvergevende zondaarsliefde van de Heere de belofte zien dat het eenmaal voor immer goed zal komen. Hij doet geen half werk. Hij Die verlost van de zonde, verlost ook van de gevolgen der zonde. Het zuchten wordt een verlangend en uitziend zuchten. Als het zuchten van een vrouw in barensnood. Zij ziet uit naar het verlossende uur, naar het kind!
Het zuchten van Gods kind is een hopend zuchten. Christus stond op uit het graf. Hij overwon de dood, omdat Hij Zijn bloed gaf tot verzoening van zonde en schuld. Hebt u het zuchten van de Borg in Gethsémané, op Gabbatha en op Golgotha gehoord? Hij roept het elke zuchter toe: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. Dat geeft hoop, in een stervende wereld. Eens komt de dag van volkomen verlossing. Eens komt het Kind, de Zoon! Dan mag de Kerk eeuwig zingen van Gods goedertierenheên, maar zal ook de schepping weer gaan zingen en juichen tot Gods eer. Dan wordt het zuchten slechts in de hel gehoord, waar wening zal zijn en knersing der tanden. Omdat men nooit vanwege de zonde leerde zuchten, maar hoogstens over de gevolgen van de zonde. Maar iedereen die leert zuchten onder de zonde, omdat het opstand is tegen de Allerhoogste en een goed en goeddoend God, zal ondervinden dat zijn laatste snik hier op aarde inderdaad zijn laatste snik zal zijn. Ziet, de tabernakel Gods is bij de mensen, en Hij zal bij hen wonen en zij zullen Zijn volk zijn en God Zelf zal bij hen en hun God zijn. En God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan. En Die op de troon zit zal zeggen: Ziet, Ik maak alle dingen nieuw.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen