Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Eenzaamheid

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Eenzaamheid

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De maand december is een maand van gezelligheid en extra bijeenkomsten. Er is echter geen maand waarin zoveel tranen van heimwee en eenzaamheid worden geschreid als deze maand.

U kunt nog zoveel (lieve) kinderen om u heen hebben, maar als u uw man of vrouw moest verliezen, kort of langer geleden, wat kunnen de pijn van het heimwee naar vroeger en de smart van de eenzaamheid dan groot zijn en wat kunt u dan soms jaloers zijn op echtparen.
Een ander moest een ouder of een kind door de dood verliezen, misschien wel onverwachts en zonder een mogelijkheid om afscheid te nemen. Men ziet rond de feestdagen het gezellige bedrijf binnen gezinnen, maar die zere plek veroorzaakt groot verdriet.
Weer een ander is al zo lang alleen. Ouders al lang uit de tijd. Nooit getrouwd geweest. Een kleine of zelfs helemaal geen familie. En dan die lange, donkere en stille avonden... Je kunt er zo nameloos triest van worden. Vooral als je terugdenkt aan vroeger, aan lang vervlogen dagen, thuis, bij je vader en moeder.
En dan zijn er ook nog die in de steek gelaten zijn, bedrogen, ontredderd achtergelaten, en voor wie het leven daardoor zoveel glans verloren heeft.
Wat zal ik nog meer zeggen? Hoe groot kan de eenzaamheid niet zijn achter gesloten gevangenisdeuren, op eenzame zendingsposten, duizenden kilometers verwijderd van familie en vrienden, of op een schip op de wijde oceaan, of in een stille ziekenkamer van een groot verpleeghuis. Hoe ondraaglijk kan de eenzaamheid zijn binnen een huwelijk waar geen echte liefde is, in het gezin waar een sfeer van angst en onzekerheid is, enzovoort!
Juist in deze tijd van het jaar kan de eenzaamheid zo drukken, zo smartelijk zijn!
Als dit u aanspreekt, zou ik u twee dingen willen zeggen. In de eerste plaats dit: Zeg het tegen de Heere. Dat is een uitnemender weg dan zelfbeklag. Hoe begrijpelijk en menselijk ook, maar met zelfbeklag hebt u slechts... uzelf! David zei het ook tegen God: Ik ben eenzaam en ellendig, Psalm 25. Hij vroeg daarom om hemels bezoek: Wend U tot mij en wees mij genadig. Er is niemand die zo troosten kan als de Heere Jezus. Hij weet bij ondervinding wat eenzaamheid is. Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht. De Heere werkt middellijk. Vraag of Hij iemand naar je toe stuurt en of Hij de pijn van de eenzaamheid wil verlichten op de een of andere wijze. Uw vrouw, uw man, uw kind, uw ouders keren niet meer terug, maar de Heere kan wel intrek bij u nemen!
In de tweede plaats: Tracht ook zelf er iets aan te doen. Bent u een eenzame vrouw? Kent u geen andere eenzame vrouw, die u zou kunnen uitnodigen voor de feestdagen? Trek u niet terug, maar bezoek alle kerkdiensten en extra bijeenkomsten. Maar: verwacht het van de Heere en niet van mensen, want dat kan alleen maar tegenvallen. Een mens is nu eenmaal niet zo meelevend van nature...

Dat brengt mij in deze Pastoraal tot enige opwekkingen en vermaningen, niet aan het adres van hen die eenzaam zijn, maar aan hen die hun naasten zijn. Hebt u wel oog voor de eenzaamheid om u heen, soms zo heel dichtbij? En denkt u niet dat daar een roeping ligt, ook voor u? Er wonen mensen dicht bij u die zichzelf nooit zullen uitnodigen bij een ander, maar die ondertussen hunkeren naar gezelschap. En waarom nodigt u die weduwnaar niet eens aan uw tafel? Hun smart en eenzaamheid kunt u niet wegnemen. Nogmaals: dat kan God alleen. Maar Hij roept uw naaste tegemoet te komen. Zo wil de Heere middellijkerwijs de druk verlichten. Afleiding kan zo goed doen in een eenzaam bestaan. En denk niet te gauw: tante zit daar gezellig, in dat bejaardenhuis, zo samen met al die andere oudere mensen. Ook in een dergelijke woongemeenschap kan zo veel eenzaamheid zijn.
Veel mensen schrikken ervoor terug om bij iemand op bezoek te gaan die een gevoelig verlies heeft geleden. Ze redeneren: Wat moet ik zeggen? Maar u hoeft niet zoveel te zeggen. De ander wil praten en u mag luisteren. Die weduwe wordt niet moe te vertellen hoe zij haar man verloor. Een jong mens die in eigen gezinsomstandigheden stikt, kan soms zo verlangen naar een luisterend oor. Wij hoeven niet gelijk met allerlei adviezen te reageren en voor maatschappelijk werker te spelen. De Heere stuurt u en laat dat u genoeg zijn. Kom in ieder geval niet met allerlei verhalen over mensen die het ook zo moeilijk hebben, maar wees belangstellend. En een stukje lezen en een gebed kunnen ook zo goed doen.
Laat het woord van de Heere Jezus uw richtsnoer zijn. Hij sprak (en laat dit het laatste woord mogen hebben in mijn Pastoraals van 2002): „En gelijk gij wilt dat u de mensen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks. Weest dan barmhartig, gelijk ook uw Vader barmhartig is. Geeft en u zal gegeven worden; want met dezelfde maat, waarmede gij meet, zal u wedergemeten worden, Lukas 6.
Ik wens alle lezers goede dagen toe en wens u van harte Gods zegen voor het jaar 2003, voor ziel en lichaam beide.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 11 december 2002

Terdege | 164 Pagina's

Eenzaamheid

Bekijk de hele uitgave van woensdag 11 december 2002

Terdege | 164 Pagina's