Angela is nog net zo gevat als voorheen

Een paar weekeinden geleden ben ik met mijn man mee geweest naar Fort Macleod, Alberta, Canada. Hij had weer genoeg 'flyer miles' (vliegmijlen) opgespaard, zodat het ons niets kostte. Fijn een paar dagen bij mijn moeder, waar mijn jongste zus ook kwam met haar drie kinderen. Heerlijk om weer eens 'tante Elina' te zijn, dat mis ik echt. Maar het hoogtepunt was wel het weerzien met Angela (14). Het was nog een autorit van bijna anderhalf uur. Fort Macleod is beslist geen dichtbevolkte gemeenschap, maar Enchant, waar mijn zus en zwager wonen, is in vergelijking met Fort Macleod zowat onbewoond. We zagen steeds minder farms en meer en meer ongerepte prairie. Het is niet te beschrijven hoe wijds en stil en donker het daar kan zijn.
Maar uiteindelijk kwamen we bij de farm aan, waar we opgewacht werden door Nathanael. Zo'n lieve vent, ook alweer 10 jaar. Achter zijn lieve, stille glimlach liggen denk ik veel diepe gedachten. Maar je kunt zien dat hij echt geniet van alle aandacht die Angela krijgt. Het was ook ongelooflijk om haar zo vitaal te zien staan achter haar walker (een wandelrekje met wielen). Ze had weer van die helderblauwe ogen en nog net zulk gezond krullend haar als voor het verschrikkelijke ongeluk. Al ziet ze bijna niets (ze is Braille aan het leren), haar verstand is weer even scherp, en ze is nog net zo gevat als voorheen. Wat een wonderlijk verschil met het meisje dat ik stervend achterliet in het kinderziekenhuis.
De Heere heeft meer dan overvloediglijk gedaan, boven al ons bidden en denken. En ze maakt het zo gemakkelijk voor anderen om met haar om te gaan. Als ze ergens tegen oploopt, grapt ze bijvoorbeeld: „Nou, dat had ik nou net niet gezien." Of als ze moeite heeft met het opstaan: „Die akelige korte beentjes ook." Nog steeds gaat ze langzaamaan vooruit en ik was blij om te zien hoe ontspannen mijn zus kon vertellen over alles wat ze samen geleerd hebben. Want over al de blijdschap en dankbaarheid voor Angela's herstel valt nog altijd de schaduw van het grote gemis van hun oudste zoon.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen