Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Dierenambulance

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Dierenambulance

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Misschien doet u wel eens spottend over de dierenambulance. Wij doen het niet meer.

We zitten in de kamer, klaar om naar bed te gaan. Ineens veer ik op: een beest. Groot, zwart, 10 bij 10 cm. Angstaanjagend. Wat is het: een spin, een vliegend dier, een ontsnapte gedetineerde uit een terrarium? Wat moeten we doen? Hem vangen durven we niet want we weten niet hoe het beest gaat reageren als we in zijn buurt komen. We blijven op veilige afstand. We weten één ding en dat is dat we hem niet durven vangen. Onze muren zijn net behangen, dus ik ga hem niet doodmeppen met een bezem. „We bellen de dierenambulance", zegt Jacco. „Om half 12 nog?" „Ja natuurlijk, dat zijn van die dierenliefhebbers. Die komen zelfs voor gebroken mussenpootjes hun bed uit, hoor", antwoordt hij. Zo gezegd, zo gedaan. Na een halfuur staat er een grote Ford Transit, omgebouwd tot ambulance, op de stoep. Ik begin nu toch wel een beetje de zenuwen te krijgen.

Er stappen twee 'artsen' binnen. Map onder de arm voor een eerste oriëntatie. „Ach", zeggen ze, „dat is een vleermuis!" „Oh, en is dat gevaarlijk?" vraag ik. „Ja, het kan gevaarlijk zijn. Ze kunnen vreselijk bijten en u vergiftigen. Dat noem je hondsdol. Voelt u zich vooral niet bezwaard dat u ons heeft gebeld, mevrouw." Er worden handschoenen uit de bus gehaald en een appelmoespotje met gaatjes in het deksel. Wij leveren de ladder. Het potje wordt op de muur gezet, beest vliegt erin, deksel erop, klaar. Wij kijken schaapachtig toe, veilig achter een half geopende deur. Onze redders in nood lachen ons vriendelijk toe. We bekijken onze vleermuis van dichtbij. Vingertjes aan de pootjes en vleugels, die, als hij vliegt, heuse zwemvliezen lijken. Het is angstaanjagend.

We betalen 8 euro voor de rit en een fooi voor de snelle actie. We wensen ze een goede nacht en daar gaan ze. Appelmoespotje op het dashbord en een grote lege bus achter hun aan. We barsten in lachen uit. Oké, het is geen gezicht, die grote ambulances, maar wij zijn blij dat de dierenambulance bestaat.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 5 november 2003

Terdege | 100 Pagina's

Dierenambulance

Bekijk de hele uitgave van woensdag 5 november 2003

Terdege | 100 Pagina's