Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Rouw om miskraam

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Rouw om miskraam

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Ik ben een getrouwde vrouw van 34 jaar en heb drie kinderen. Vorig jaar was ik zwanger van ons vierde kindje. Na 15 weken kreeg ik een miskraam. Ik heb hier nog steeds verdriet over. Ik voel me door mijn omgeving niet begrepen. Mensen zeggen zo snel: Joh, misschien word je wel snel weer zwanger. Of: Misschien was het kindje wel gehandicapt en ben je voor veel zorgen bewaard gebleven. Deze opmerkingen doen me veel pijn. Want hoewel ik ons kindje nooit gezien of vastgehouden heb, heb ik er wel van gehouden.

Uit uw brief spreekt duidelijk het verdriet dat u voelt omtrent het verlies van uw kindje. Ouders die hun kindje verliezen door een miskraam of door een vroeggeboorte hebben vaak te maken met eenzaam verdriet. Als men het nooit zelf of van dichtbij meegemaakt heeft, is het vaak moeilijk te begrijpen hoeveel verdriet je kunt hebben om een kindje dat je nooit gekend hebt en dat je nooit in je armen hebt kunnen houden. Daarom denk ik dat het goed is hier aandacht aan te besteden in deze rubriek. Hoe moeilijk en teer dit onderwerp ook is, terwijl woorden eigenlijk tekortschieten om uiting te geven aan de gevoelens die meespelen bij het verlies van een kindje.

Vaak worden de eerste dagen en weken na de miskraam door vrouwen beleefd als in een waas. Wanneer daarna de pijn om het verlies gevoeld gaat worden, is het goed om tijd te nemen om te rouwen. Ouders hebben vaak al vanaf het begin gehouden van hun kindje. Er kan diepe liefde gegroeid zijn voor het ongeboren kindje. Wanneer de baby sterft, kan het verdriet groot zijn en het gevoel van gemis sterk ervaren worden. Er kunnen veel vragen zijn, waaronder: „Waar is ons kindje nu en heeft een baby na zoveel maanden al een ziel? En: „Was het een jongetje of een meisje?
Deze emotionele pijn gaat samen met de lichamelijke pijn. De hormonale veranderingen kunnen spierpijnen veroorzaken en een algemene oververmoeidheid geeft vaak aanleiding tot een gevoel van zinloosheid.

Aanvankelijk worden de maanden van de zwangerschap verder geteld, alsof je nog steeds zwanger bent. De vooropgestelde geboortedag of maand is een moeilijke tijd. Door de mensen om hen heen is hier soms te weinig oog voor. Dit plaatst de rouwende ouders in een isolement. Het verdriet om het sterven van het kindje kan heel lang duren. Maanden en soms zelfs jaren. Je moet ook niet verbaasd zijn als er ineens een terugval is in het verdriet. Hoewel je de indruk had dat het beter ging met hen. Ook dat hoort bij het rouwproces. Duidelijk is: het kindje zal nooit meer uit de gedachten en het hart van deze ouders zijn.

Wanneer voor mensen in de omgeving alles al lang achter de rug is, is dit voor de ouders vaak niet het geval. Daarom is en blijft het belangrijk dat deze ouders kunnen praten en (van de omgeving) verdriet mogen hebben. Ook als het al lange tijd geleden is. De omgeving kan het zich vaak moeilijk voorstellen wat het is om een kindje in de moederschoot te verliezen. Ze hebben de baby nooit gezien, zij hebben het niet zien spelen en opgroeien. Na verloop van tijd wordt het kindje vergeten. Veel mensen weten niet hoe ze moeten reageren en blijven daarom weg of vermijden het onderwerp. Anderen mensen proberen te troosten door opmerkingen te maken zoals de briefschrijfster in haar brief geschreven heeft. Waarschijnlijk zijn die wel goed bedoeld, maar mensen kunnen onwetend deze ouders veel verdriet doen. Weinigen zijn er die de tijd nemen om te luisteren naar deze ouders en om er, soms voor een lange tijd, te zijn voor hen.

Rouwen om het verlies van een kind in de moederschoot kan eenzaam maken. Men kan het gevoel hebben niet begrepen te worden. Maar er is er Eén die ook van al dit verdriet afweet. De Heere doorgrondt en kent ons. Hij weet van ons zitten en opstaan. Hij kent van verre onze gedachten. Eén is er die ook uw kindje gekend heeft. In Psalm 139 staat het: „Uw ogen hebben mijn ongevormde klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven...
En alleen die wetenschap kan troost geven. Ik hoop en bid dat u, en alle andere rouwende ouders, uw verdriet en vragen in de handen van de Heere mag leggen. En dat u bij Hem troost mag vinden onder de schaduw van Zijn vleugelen.

U kunt vragen insturen voor de rubriek Mensen onder elkaar. Het adres is: Redactie Terdege, Postbus 75, 7300 AB Apeldoorn.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 2004

Terdege | 84 Pagina's

Rouw om miskraam

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 2004

Terdege | 84 Pagina's