Wil je niet of kun je niet? (1)

Zijn er geen dingen in je leven die eigenlijk vloeken met je uitwendig nette leven? Misschien ben je jezelf daarvan niet bewust en ben je "van grote zonden vrij". Dat zou trouwens wel een wonder wezen. Misschien denk je dat je echt graag bekeerd wil worden. Misschien zoek je ernaar op allerlei manieren. Je bezoekt goede bijeenkomsten, je gaat vaak naar de kerk. Je leest goede boeken. Je zoekt omgang met mensen die naar de Heere uitgaan. Dat zou allemaal wel een wonder wezen, als het echt zo met je was. Maar laten we eens aannemen dat het allemaal zo is. Toch blijf je met dit ene grote probleem zitten. Er verandert eigenlijk niets in je leven. Je luistert aandachtig naar goede preken. En je bent er heus wel eens van onder de indruk, misschien wel eens bewogen. Je bidt elke dag verschillende keren om bekering en vergeving. Je luistert wekelijks naar een heel aantal preken. Je leest dagelijks de Bijbel. En dat doe je allemaal al jaren lang. En toch ben je niet bekeerd. Je weet niet echt wat vergeving van zonde is. Je kent geen vrede met God. Je hebt niet de zekerheid dat je verlost bent door het bloed van Christus. Je hebt geen gegronde hoop op het eeuwige leven. Dat lijkt juist zo onbereikbaar ver. Je zoekt, misschien al heel lang, maar je hebt niet gevonden. En misschien vrees je wel dat je ook nooit zult vinden. Misschien word je wel geplaagd met de gedachte dat je niet uitverkoren bent. Je denkt dat het voor jou toch niet is. Wellicht hoor je veel nadruk leggen op de tekst dat velen zijn geroepen maar weinigen uitverkoren. Misschien is het in de geestelijke omgeving waarin je leeft heel normaal als je onbekeerd bent en heel bijzonder als je bekeerd bent.

Grootste wonder
Nu, dat laatste is natuurlijk zo. Als je echt tot God bekeerd bent, is dat wel het grootste wonder dat in een mensenleven kan plaats vinden. Daar is werkelijk niets, maar dan ook niets mee te vergelijken. En als er de nadruk op wordt gelegd, dat het de waarachtige bekering moet zijn, dan is dat ook helemaal terecht. Want aan surrogaat heb je niets. Maar weet je waar je ook niets aan hebt? Om met een zekere minachting neer te kijken op mensen die denken dat ze bekeerd zijn, terwijl je het zelf helemaal niet bent. Weet je wat boven alles vreselijk is? Als je het eigenlijk heel normaal vindt, dat je zoveel gehoord hebt en nog nooit iets echt hebt geloofd van het Woord van God. Als je zo vaak geroepen bent door de Heere, ernstig en welmenend en als je dat Woord altijd toch van je hebt afgegooid. Als je meent heel goed te weten hoe een mens bekeerd moet worden en als je zelf toch volhardt in je ongeloof Nog erger wordt het, als je dan ook nog meent over anderen te kunnen oordelen. Een blinde oordeelt dan over kleuren. Maar hoe komt het toch, dat zovele jongeren en ouderen sinds jaar en dag onder de waarheid leven en heel serieus zijn, maar toch onbekeerd gebleven zijn? Is dat de schuld van God? Jij vraagt er vaak om, maar God wil het je niet geven? Jij zoekt en doet wat je kunt, maar het helpt toch allemaal niets. Je hoopt dat het nog eens verandert, maar je kunt er eigenlijk ook niets aan doen? En zo leef je vaak maar rustig door in de hoop dat het nog eens een keer veranderen zal, dat God je nog eens bekeren zal. Vreselijk! En dat..terwijl elke dag je laatste kan zijn.

Het heeft haast!
Niets, maar dan ook niets heeft zo'n absolute haast dan je bekering. Daarom begon de Heere Jezus Zijn prediking met het bevel: "Bekeert u en gelooft het Evangelie, want het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen." In de grondtekst staat er dan een vorm van een handeling die al aan de gang is. Het behoorde al lang zo te zijn. Er is niets zo erg en zo gevaarlijk en zo ondankbaar en zo goddeloos als onbekeerd en ongelovig te zijn. Er is niets zo vreselijk als Christus te verwerpen en Zijn bloed te vertreden. Er is geen groter zonde dan het ongeloof Aan wie ligt het? Het ligt niet aan God. Laat dat duidelijk zijn. De HEERE is zeer gewillig om zondaren zalig te maken. Het ligt voor honderd procent aan jezelf Het is echt helemaal eigen schuld. Wees daarvan overtuigd. Maar hoe dat met elkaar verband houdt, onmacht en onwil, daar hoop ik een volgende keer wat dieper op in te gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen