Een zachte stilte

Elia is moedeloos, wanhopig. De ijver voor de Heere had hem verteerd. Op zijn gebed waren de Baälspriesters ontmaskerd. Op zijn gebed hadden de sluizen van de hemel zich geopend en was het verdorde aardrijk met stromen water gedrenkt. Het krachtige gebed van een rechtvaardige vermag veel. Hoe was nu zijn verwachting gespannen. Nu zou onder Israël alles veranderen. In werkelijkheid was er echter niets veranderd: onder het volk niet en aan het koninklijk hof niet. Naar Gods stem werd nu evenmin geluisterd. Izebel bleef oppermachtig. Ze zette zelfs een nieuwe vervolging tegen Elia in. Hij meent dat hij wel kan ophouden en afgelost worden van zijn post. Zelfs de bemoediging uit de hemel richt hem niet op. De zware depressie blijft.
Hoeveel door het leven verslagen mensen hebben als Elia gehandeld. En lang niet allen hebben het uit dezelfde hogere motieven gedaan. Teleurstellingen, ontnuchteringen, droeve verhoudingen, onbeantwoorde liefde, zorgen, pijnen. Het leven bracht hun niet wat ze er van verwacht en gehoopt hadden.
Dodelijk vermoeid en bedroefd is Elia uit Kanaän weggevlucht. Uitgeput viel hij neer onder een struik. De Heere wekt hem en sterkt hem door spijs. Dan gaat Elia een veertigdaagse reis ondernemen, totdat hij bij Horeb komt. Toen hij daar kwam, kroop hij in een rotshol. Zo handelt een mens met een vermoeide ziel. Hij wordt schuw. Hij trekt zich terug. Hij verbergt zich. De Heere gebiedt Elia, die zich schuil houdt in een spelonk: Kom er uit en ga op de berg staan voor mijn aangezicht. Maar het ontbreekt Elia aan de kracht om uit de enge benauwing van de grot te voorschijn te treden. Hij blijft in zijn isolement. Hij is naar de Horeb gekomen, omdat hij daar Gods tegenwoordigheid zocht. En als de Heere hem tegenkomt, sluit hij zich op en weert hij af.

Zijn handelwijze is voor ons zeer begrijpelijk. Ook wij kunnen soms zo ingezonken zijn, omdat heel Gods doen voor ons in raadselen is gehuld. Wij hadden zo geheel anders gewild dan dat alles gekomen is. En toch verlaat de Heere Elia niet. Hij komt op een wonderlijke wijze. Met tekenen van Zijn almacht. Wind, vuur en aardbevingen. Maar waarom is de Heere niet in de wind, in de aardbeving en in het vuur? Omdat Zijn intieme nabijheid erin wordt gemist. Naar de gemeenschap van de Heere heeft Elia gezocht vanaf het ogenblik dat hij vluchtte voor de dreiging van Izebel. Het zoeken van die nabijheid had hem gedreven op het pad naar de berg der verbondssluiting met Israël. Als hij daar gekomen is, dan zendt de Heere eerst de voorboden van Zijn komst; storm en aardbeving en vuur. Maar Hijzelf is hierin niet. Het mag Elia er een bewijs van zijn, dat Gods gerichten evenmin het eigenlijke komen van God tot Zijn volk zijn geweest. Dat blijkt ook wel uit het feit dat de mensen er niet door tot Hem gedreven zijn. Gods oordeelsslagen hebben hen niet tot bekering gebracht. Ze zijn op de oude voet verder gegaan. Toen ze eraan gewend raakten, werden hun zonden nog erger. Het gaat vandaag nog net zo. Gods zware en strenge gerichten hebben wel hun grote betekenis. Maar die losgebroken oordelen reformeren de wereld niet. Nee, de oordelen Gods leiden de mensen meestal niet tot bekering en geloof. Vaak brengen ze verharding aan. Die onrechtvaardig is, wordt nog meer onrechtvaardig, en die vuil is, wordt nog vuiler. De Heere is niet in de wind, in de aardbeving, in het vuur. Zijn intieme nabijheid is er niet in. Die laat Hij ons op andere wijze ervaren.

De natuur is na de storm, de aardbeving en het onweer dodelijk stil geworden. Maar daar sluipt iets aan als op fluwelen voeten. Daar komt in de geheimzinnige rust iets aanruisen van een zachte stilte, van een fluisterende koelte. En hieruit maakt de stem des Heeren zich los. Het contact door Elia zo dringend gezocht, ontstaat. Ineens treedt God uit de verborgenheid te voorschijn en dan ontmoet Elia Hem. In het suizen van de zachte stilte is de Heere. Zijn komen maakt het hart van de profeet, dat zo onrustig sloeg, kalm en stil. Zoals de Heere tot hem komt door Zijn liefelijkheid, zo komt de Heere tot de harten van al Zijn kinderen door Zijn Woord en Geest. Niet de oordelen bewerken de innige gemeenschap, maar het zachte ruisen van de vredesboodschap. Als de Heere Jezus in Zijn dierbaarheid en noodzakelijkheid ons wordt geschonken door de Heilige Geest. Niet door kracht noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden, zegt de Heere der heirscharen. Gods liefde in Christus Jezus, die in de stilte een zondaarshart beroert, leidt tot bekering en behoud. God ontmoet Zijn kinderen in de stilte van de binnenkamer, waar een overvol hart zich voor Hem uitstort en gebedsomgang met Hem wordt genoten. Als dan in Jezus Christus uw hart gelegd wordt aan Gods Vaderhart. Kent u deze ontmoeting met de Heere in de stilte? Ze voert uw ziel tot rust en vrede, zelfs onder de felste slagen van het leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen