Wie luistert er nog?

„Een jaar na het overlijden van mijn man komt alleen de dominee zo nu en dan. En gelukkig een oudcollega van mijn man. Verder zie ik niemand meer. Wat vindt u van de mentaliteit van de mensen?"

„Wat uindt u er nu van? Als weduwnaar reageer ik soms op een contactaduertentie. Het gebeurt luel dat ik niet eens luordt teruggeschreven. Zou de eenzaamheid nog eens anders kunnen worden?"

„Twee jaar na het ouerlijden van mijn man begin ife me steeds eenzamer te uoelen. De mensen verwachten dat ik weer gewoon meedoe. Dat probeer ife luei, maar het valt me niet mee."

„ Ik heb ueel meegemaakt in de afgelopen jaren. En na het ouerlijden van mijn man probeer ik mijn uerdriet te verbergen. Mensen die het weten vragen er wel naar, maar het doet extra zeer om erover te praten. Zij gaan weer verder en ife zit ermee"

„Het contact met mijn feinderen is niet optimaal. Helemaal nu ife alleen ben achtergebleuen, uoel ife dat ife zo lueinig liefde ontuang."

Zo maar enkele, samengevatte reacties uit ontvangen brieven. Sommige mensen schrijven een brief om hun hart eens te luchten. Er spreekt een groot verdriet en verlies uit. Het verlies van man of vrouw is meer dan velen zich kunnen voorstellen. „Ik ben 80 % van mezelf kwijt", schreef een vrouw. En één vrouw begon haar brief met de zin: „Wie luistert er nog?" In de oudtestamentische wetgeving JLo maar enkele, samengevatte reacties uit ontvangen brieven. Sommige mensen schrijven een brief om hun hart eens te luchten. Er spreekt een groot verdriet en verlies uit. Het verlies van man of vrouw is meer dan velen zich kunnen voorstellen. „Ik ben 80 % van mezelf kwijt", schreef een vrouw. En één vrouw begon haar brief met de zin: „Wie luistert er nog?" In de oudtestamentische wetgeving

Met het weergeven van deze reacties heb ik in de eerste plaats een boodschap aan familieleden, gemeenteleden, ambtsdragers, buren en kennissen. De verzuchting 'Wie luistert er nog?' is zeer van toepassing in de huidige maatschappij. Allen kennen we wel iemand in onze omgeving die een bezoek bijzonder op prijs zal stellen. In de drukte van het leven wordt dat zo vaak vergeten. Ik hoop dat dit een aansporing vormt.

Naast de nood die uit de berichten klinkt, valt me op dat de briefschrijvers zich tekortgedaan voelen. Teleurstelling en verongelijktheid, waaruit spreekt dat er een zeker 'recht' is op de zorg van anderen. Daar wil ik wel een vraagteken bij zetten. We hebben allen de plicht om te zien naar de naaste, maar dat betekent niet automatisch dat we recht op extra aandacht hebben. Rouw en moeite leiden er vaak toe dat mensen zich naar binnen keren. De zin om eropuit te gaan ontbreekt en men trekt zich terug in de eigen (gedachte)wereld. Zeker na het verlies van man of vrouw valt de stimulans tot contact weg. Dit kleiner worden van de wereld werkt averechts op het welbevinden.

Een goed medicijn tegen verdriet en eenzaam zijn, vormt het naar buiten treden. Er zijn naast weduwen en weduwnaren veel meer alleenstaande mensen die bezoek zullen waarderen. Zelf op bezoek gaan en activiteiten ontplooien, helpt om de eenzaamheid te verzachten. In plaats van de beweging naar binnen is het beter om de beweging naar buiten en naar boven te maken. Naar buiten naar de medemens. En naar boven naar de Heere.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen