Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vrij zijn, kunt u dat?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vrij zijn, kunt u dat?

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ik noem nog één keer een onderwerp waarvan ik zeg: dat is typisch voor volwassen mensen, en kinderen moeten dat nog leren. Ik ga het hebben over vrijheid. Ik denk daarbij aan voort durven gaan in het leven, aan leven zonder angstig of benauwd te zijn. Innerlijk vrij zijn is geen vanzelfsprekendheid. Er zijn altijd wel zorgen die ons drukken. Er zijn plichten die ons achtervolgen. Ik weet dat. Toch moet het mogelijk zijn, zélfs terwijl wij banden hebben die knellen. Een mens kan zich vrij voelen als hij geen zorgen heeft én als hij ze wel heeft. Hij kan in vrijheid verder gaan. Of zijn agenda vol of leeg is, doet er uiteindelijk niet toe. Dat gevoel van vrijheid is typisch voor echt volwassen zijn.

Ik krabbel toch een beetje terug. Mijn eerste zin moet anders. Je vrij voelen hoort bij volwassenheid. Het is echter niet zo dat kinderen dit moeten leren. Sterker nog: bij kinderen vinden we deze eigenschap en volwassenen kunnen die van hen afkijken. Ergens bij het opgroeien raken veel mensen hun gevoel van vrijheid kwijt, door plichten en zorgen. Een volwassene die vrij zijn moet leren, moet het dus opnieuw leren. De meeste kinderen voelen zich van nature vrij. Dat klopt ook wel. Zij hebben nog geen agenda's en hebben in veel gevallen geen zorgen. Het gaat dieper. Zelfs als kinderen iets moeten doen of zorgen hebben, gaan ze daar in vrijheid mee om. Ouderen kunnen zich daar aan ergeren. 'Heb je dit of dat nu nog niet gedaan? Je bent alleen maar aan het spelen!' Hoe kun jij nu lachen, terwijl we nog maar kort geleden...' Het gaat niet altijd op, maar veel kinderen voelen zich onbevangen vrij, ongeacht de omstandigheden. Ik heb wel eens horen vertellen dat in de arme landen ook vrijwel alle kinderen gewoon vrolijk en gezellig zijn, zelfs al wonen ze op een vuilnisbelt.

Vervolgens kan het bij het opgroeien twee kanten opgaan. Dat hangt van de persoonlijkheid van de kinderen af. Bij een deel van de kinderen wordt het gevoel van vrij zijn steeds groter. Er komt nooit een moment waarop plichten, zorgen of angsten hen drukken. Zij lopen daardoor een verhoogde kans om flierefluiter te worden en bij twaalf ambachten dertien keer vast te lopen. De meeste kinderen verliezen hun gevoel van vrijheid. Innerlijke angsten, verdrietige omstandigheden en de vele plichten van school dragen daaraan hun steentje bij. Zij voelen zich altijd min of meer opgejaagd in het leven. De kunst is om bij het volwassen worden het evenwicht te vinden. Volwassen worden en je van niets en niemand iets aantrekken en van feest naar feest voortleven, is onevenwichtig. Volwassen worden en je aan alle kanten verplicht of belaagd voelen, is dat ook. Volwassen mensen hebben plichten en zorgen. Die nemen ze serieus. Ze laten zich er echter niet door op hun kop zitten. Ze bewaren hun gevoel van innerlijke vrijheid, in voor- en tegenspoed. Sommige mensen hebben weinig verantwoordelijkheid en ze gaan gebukt door het leven. Anderen nemen gewoon geen verantwoordelijkheid op zich. Weer anderen dragen soms grote verantwoordelijkheden en ze voelen zich er heerlijk bij. Ze zitten innerlijk niet klem. Zó zou het moeten. In boeken over gevangenen (denk aan Bonhoeffer, denk aan Mandela) verbaast het mij soms hoe deze mensen zelfs in gevangenschap hun gevoel van vrijheid konden bewaren. Daarom kenden ze ook geen haatgevoelens. Geweldig is dat! Veel mensen zitten niet eens gevangen en toch voelen ze zich niet vrij. Dat is een aanslag op de levensvreugde.

Uit is geen pastorale rubriek. Toch ontkom ik niet aan een verwijzing naar het christelijk geloof. Ik weet dat het moeilijk kan zijn om innerlijk vrij te zijn. Daarom ben ik blij dat echte vrijheid niet eerst te maken heeft met ons gevoel, maar met ons geloof. De ware vrijheid is een geschenk. Het is bevrijd wórden door God in Christus. Dat is de vrijheid om... opnieuw kind te worden!

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 4 mei 2005

Terdege | 124 Pagina's

Vrij zijn, kunt u dat?

Bekijk de hele uitgave van woensdag 4 mei 2005

Terdege | 124 Pagina's