Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een groot gezin...

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een groot gezin...

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Als meisje speelde ik met tien poppen; in mijn poppenhuis was het gezin nog groter. In gedachten had ik later een groot gezin. De praktijk werd anders. Toen we ons in adoptie verdiepten, ontdekte ik dat Nederland een leeftijdsverschil van maximaal 40 jaar tussen de oudste ouder en het adoptiekind toestaat. Ik schrok. Ik was de 30 al gepasseerd en het adopteren van een kind vergt een aantal jaren. Als ik dit had geweten, waren we eerder begonnen! Echter, als je zo redeneert, betekent dit dat wij dan andere kinderen hadden gekregen dan nu. En dat kunnen we ons niet voorstellen, zeker niet als je níet redeneert maar vertrouwt op Gods leiding.
Nadat we Tiemen hadden gekregen, moesten we een jaar wachten met de tweede aanvraag. Maar het derde verzoek kun je meteen doen als je met je tweede kind thuis bent, vertelde onze bemiddelaar. Zodra wij met Annelien in Nederland waren, ging de derde aanvraag de deur uit. Binnen een week belde Justitie echter: We moesten wel een jaar wachten, de regel was veranderd.
In mei 2005 herhaalden we ons verzoek. We kregen de standaardbrief dat „binnenkort de raadsonderzoekster contact met u opneemt”. Een maand later belde ik om te vragen wat „binnenkort” betekende. Het antwoord schokte me. „Binnenkort” was fout, er was nu een behoorlijke wachtlijst. De Raad had het te druk met kinderbescherming; gezinsonderzoeken voor adoptie moesten wachten. Het kon wel een haljaar duren! Mijn ongeduld begon weer op te spelen. Zouden we nog wel een derde kind kunnen adopteren? Ik was dan ook blij toen eindelijk de raadsonderzoekster belde voor een afspraak, voor 26 september. En ik probeerde vertrouwen te hebben. Een moeder met één kind van 5 jaar zei tegen me: „Ik weet ook niet of wij ooit een tweede krijgen.” Dat maakt je weer beschaamd.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 19 maart 2008

Terdege | 108 Pagina's

Een groot gezin...

Bekijk de hele uitgave van woensdag 19 maart 2008

Terdege | 108 Pagina's