Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Baby verschonen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Baby verschonen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Je weet soms niet waar onderzoekers zich mee bezighouden. Neem nu het recente onderzoek over het verschonen van vieze luiers dat Zwitsal, de specialist in babylotion en billendoekjes, deed onder 4500 moeders. Volgens het onderzoek blijkt 2 procent van de mannen vaker hun kind te verschonen, tegen 64 procent van de vrouwen. Eén ding is duidelijk geworden: mannen blijven het liefst buiten schot. Ze achten zich ook te onhandig voor dit werk. Overigens denk ik dat er nauwelijks nog luiers verschoond worden maar dat hoogstens een vuile pamper verwisseld wordt voor een schone. Dat mannen wat trager zijn met het verschonen, is dus nu wetenschappelijk bewezen. Het komt ook helemaal overeen met het gedragspatroon van ondergetekende. Inmiddels speelt dit voor hem al meer dan vijf jaar geen rol meer in het gezin, omdat men de luier ontgroeid is.

Mogelijk verbaast het iemand dat ik het verschonen van vieze luiers ter sprake breng. Nu, ik doe dat met grote vrijmoedigheid, omdat ooit Maarten Luther het ook deed, en dat met zeer veel stichting. In zijn werk “Over het huwelijksleven” bewijst hij tegenover de roomskatholieken die het celibaat verheerlijken dat het huwelijk en de zorg voor kinderen bij de Heere in hoog aanzien staan. In een preek zegt Luther dat de Heere Jezus in Kana niet aanwezig was omdat iemand monnik of non werd maar vanwege een bruiloft. Het huwelijk behaagt Hem. Het huwelijk is helemaal geen gevangenis. Naar de vrouw toe zegt hij: „Het wiegen van het kind, de kleine de borst geven en te baden, de luiers wassen, bedden opmaken, stank ruiken, het verzorgen van uitslag en blaren, het nachten wakker blijven vanwege het huilende kind (...) het is edel werk en goud waard.”

Ik geloof niet dat Luther zelf een van zijn kinderen heeft verschoond. De rolverdeling van het gezin in de zestiende eeuw was nu eenmaal anders dan die in de eenentwintigste. Hij leek toch ook wel een beetje op de mannen van vandaag die zich verschuilen achter het argument dat de vrouw er handiger in is. Hij zei eens: „Een vrouw pakt een kind veel beter aan met haar pink dan een man met zijn beide vuisten. Met welke gepaste en gemakkelijke gebaren spelen en schertsen de moeders, wanneer zij een schreiend kind kalmeren of in de wieg leggen. Laat een man dat nou eens doen, dan zult u moeten zeggen, dat hij er bij gaat staan als een kameel die probeert te dansen, zo slecht past hem dit, ook al moet hij het kind maar met één vinger aanraken.” En: „Een vrouw moet geen mannenkleren, en een man geen vrouwenkleren dragen. Laat ieder bij zijn eigen taak blijven en zijn eigen plaats behouden, en zich binnen de grenzen van zijn werk houden, en de perken niet te buiten gaan.” Al stak Luther dan in dit opzicht geen hand uit - voorts was hij een harde werker - hij heeft het in ieder geval vaak genoeg gadegeslagen als Käthe een van de kinderen verschoonde, omdat hij binnen acht jaar zesmaal vader werd. Van de verschoning van luiers ging voor hem zelfs een prediking uit. Geen stank maar stichting. In een tafelgesprek in 1531 vertelde hij dat hij tegen zijn pasgeboren kleine zoon Martin had gezegd, nadat deze hem helemaal had bevuild: „Hoe heb jij het verdiend, of waarom heb ik jou zo lief, dat ik jou tot mijn erfgenaam maak (...) Door drukken, plassen, huilen en jouw geschreeuw door het hele huis, zodat ik zorgzaam voor jou moet zijn?” Het was voor hem een illustratie van de vaderlijke liefde van God jegens Zijn kinderen. Hij vergelijkt elders de stank van de luiers van zijn kinderen die verschoond moeten worden met de zonden die door God vergeven worden. „De liefde van een moeder is sterker dan alle viezigheid en korsten van een kind. Zo is ook de liefde van God voor ons sterker dan onze viezigheid. Ofschoon wij zondaren zijn, blijven wij ondanks onze viezigheid kinderen van God, noch vallen wij vanwege onze zonden uit Zijn genade.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 20 augustus 2008

Terdege | 100 Pagina's

Baby verschonen

Bekijk de hele uitgave van woensdag 20 augustus 2008

Terdege | 100 Pagina's