Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Zonnig Madeira

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Zonnig Madeira

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Madeira is een subtropisch eiland met overal bloemen, bananenplantages, wijngaarden en palmbomen. Majestueus rijst het uit de Atlantische Oceaan omhoog.

Dalend door de wolken zien we ineens het eiland Madeira uit zee opdoemen: loodrecht rijst een rotswand uit het blauwe water van de Atlantische Oceaan. Bovenop de rotsen groene begroeiing. We landen en een landschap van groene hellingen bezaaid met witte huizen met terracottakleurige daken passeert. Forse rotspartijen schieten voorbij, indrukwekkend majestueus. Waar rotswanden kaal en steil zien we af en toe in een flits het grillige verloop van de aardlagen.
Op de luchthaven van Funchal, de hoofdstad van Madeira, komt ons vliegtuig tot stilstand. Als we de vliegtuigtrap aflopen, komt een milde bries ons tegemoet. De zon schijnt in Funchal dat aan de zuidkust van het eiland ligt pal aan de Atlantische Oceaan. We rijden via de snelweg met onze huurauto in zuidwestelijke richting naar Calheta. Van hieruit verkennen we het eiland dat bij Portugal hoort. Het ligt op ca. 1000 km afstand van Lissabon en circa 600 km vanaf Marokko. Het is ongeveer net zo groot als Texel.
De vulkanische bodem is erg vruchtbaar en dat zie je: alles groeit en bloeit dat het een lieve lust is. Madeira is heel bergachtig. Uitkijkpunten bieden prachtige vergezichten. Vanaf de Cabo Girao, de hoogste kaap van Europa, zie je de hoofdstad Funchal in één oogopslag liggen.

Enigszins geasfalteerd
We maken een prachtige wandeling in de omgeving van Rabacal. De weg van Calheta slingert ernaartoe en we stijgen ook flink. Via Lombo do Tour gaan we richting Rabacal. Af en toe protesteert de huurauto en moet er teruggeschakeld worden naar de eerste versnelling. Hoofdwegen en secundaire wegen zijn op de kaart duidelijk aangegeven, maar de werkelijkheid is soms anders. Een hoofdweg kan enigszins geasfalteerd zijn; een B-weg is dit nauwelijks.
 


Oeroude laurierbossen

Op 1070 m hoogte ademen oeroude laurierbossen een tropische sfeer. Het is er vochtig, wat nevelig en stil. De tientallen meters hoge bomen zijn lang en slank en verspreiden een heerlijke licht prikkelende geur…
Tegenwoordig bedekt deze oorspronkelijke vegetatie ongeveer 16 procent van het eiland, in totaal 12.000 ha, die de kern vormen van een streng bewaakt natuurreservaat.

Felle witte plekken
Op de Cabo Girao op 580 meter hoogte is het uitzicht grandioos. Gelegen aan de zuidkust van het eiland, op gelijke afstand van Calheta en Funchal, is op de kaap in oostelijke richting Funchal te zien. De stad ligt aan een natuurlijke baai en er staan erg veel torenflats, goed te zien met de verrekijker. De zon schijnt uitbundig en de witte huizen met hun terracottakleurige daken vormen felle witte plekken op de berghellingen.
Het waait behoorlijk en de golven van de Atlantische Oceaan spatten uiteen op de kust. Azuurblauw strekt het water zich uit tot daar waar lucht en water elkaar raken. Toeristen van allerlei nationaliteiten verdringen zich op het plateau om te genieten van dit fascinerende schouwspel. Een blik in westelijke richting blijft hangen op een enorme rotspartij. Onwrikbaar staat daar een enorm brok gesteente, de schaduwzijde naar ons toegekeerd. Cactussen, bananenbomen, laurierbomen en vetplanten zijn op de top van de Cabo Girao heel algemeen.
De rit van Calheta naar het uitkijkpunt is enerverend omdat de smalle weg langs de kust dan weer omhoog en vervolgens weer omlaag gaat. Twee auto's kunnen elkaar net passeren, maar onveilig is deze route niet omdat op kritieke punten, met name in bochten, betonblokken staan. De Clio moet er hard aan trekken: meestal in de eerste versnelling de berg op en, om de remmen niet te oververhitten, ook in z'n één bergafwaarts.
Het voordeel van deze route is dat we veel van de omgeving zien, wat niet het geval is als je de kortste weg neemt die door tunnels gaat. Beneden zijn ons diepe dalen met her en der verspreid groepjes witte huizen met terracottakleurige daken. Na een bocht krijgen we zicht op de Atlantische Oceaan die zich met witte schuimkoppen tegen de rotsen vleit. En steeds hoger gaat de weg, steeds kleiner worden de huizen en het blauwe water komt steeds dieper te liggen.
Daar waar woningen langs de weg staan, groeien en bloeien tropische planten zoals bougainville, paradijsvogelbloemen, keizerlelies en bromelia's. Ook groeien er bij huis druiven, de wijnranken bieden schaduw op dit zonnige eiland. En op sommige plekken zie je bananenbomen staan in dorpjes. Er zijn ook echte bananenplantages waar bananen worden verbouwd voor de export.

Kerkje
Soms stoppen we even om op de kaart te kijken of van het uitzicht te genieten. Zo ontdekken we bij een stopplaats een voetpad dat naar een kerkje leidt dat heel diep beneden ons op een rots aan zee ligt. Langs het pad bevinden zich veel vijgenbomen, suikerriet, Oost-Indische kers en blauwpaarse haagwinde. Het duurt een hele tijd voor we bij het kerkje komen. En dan is het nog dicht ook! De hellingen aan weerszijden zijn begroeid met cactussen en geraniums. Met stenen muurtjes van gestapelde keien zijn terrassen langs de berghellingen gemaakt, waarop allerlei gewassen worden geteeld. Vlak land is buiten de hoogvlakte nergens te vinden.
De lucht is blauw, de zon schijnt en er drijven wat witte wolken als we op de Paul de Serra rijden, de hoogvlakte midden op het westelijk deel van Madeira. De bergen, dichtbegroeid, zijn hier tussen de 1000 en 1045 meter hoog. Hoe hoger hoe minder vegetatie. Hier en daar grazen zomaar in de vrije natuur koeien op een wei. Erg groot zijn ze niet. Borden waarschuwen voor het oversteken van dit vee. Een jong dier blijft midden op de weg staan als we aan komen rijden. Pas heel langzaam gaat t wat opzij.
Op de Pico da Fonte is het uitzicht fenomenaal: hier zijn zowel de noord- als de zuidkust van het eiland te zien. Aan beide zijden glinstert de Atlantische Oceaan.

Winston Churchill
De noordelijkste plaats van Madeira is Porto Moniz, gelegen op de noordoost punt van het eiland. Hier aan de noordkust is het ruiger dan in het zuiden. Enorme rotsblokken steken metershoog boven het water uit. Op een er van een vuurtorenlicht. Ook zijn hier zeebaden in de zwarte lavarotsen, waar in de oceaan gezwommen kan worden.
In de oude vissersplaats Camara de Lobos logeerde Winston Churchill in de jaren na de Tweede Wereldoorlog. Hij schilderde graag en in een visrestaurant zien we fotos waarop hij aan t werk is. De bootjes in de haven en de berghellingen, bezaaid met kleine huisjes, zijn heel fotogeniek. Ze zijn voor de beroemde staatsman zeker een bron van inspiratie geweest

Ontdekkingsreizen
In het Santa Catarinapark vlakbij de haven in Funchal staat een bronzen beeld van Hendrik de Zeevaarder. Madeira heeft een belangrijke plek in de historie van de zeevaart. Columbus heeft er gewoond en er zijn ontdekkingsreizen voorbereid. Voor ons was Madeira zelf een ontdekking, het altijd groene eiland heeft alles wat een natuurliefhebber nodig heeft voor een mooie vakantie.
Funchal is op Madeira de plaats met de langste historie. We wandelen er door de oude steegjes en nauwe straatjes. Restauranthouders nodigen toeristen, op bijna elke straathoek, persoonlijk uit voor een lunch. Wij geven de voorkeur aan een bankje met zicht op het vertrekpunt van de Teleferico, de kabelbaan die vanuit het centrum naar de Jardim Botanico voert. Vlakbij ons bankje is het Madeira Story Center. Een aanrader voor wie in de historie van het eiland geïnteresseerd is.

Jardim Botanico
Metershoge cactussen, zoetgeurende hoyas, palmenlaantjes, bougainville in paars, rood en oranje, kwakende kikkers: we zijn in de Jardim Botanico in Funchal. Dankzij de combinatie van vruchtbare vulkanische grond, zon, regen en een hoge luchtvochtigheid verdringen de bloemen elkaar op Madeira. Eigenlijk is het eiland één grote botanische tuin. In de Jardim Botanico zijn alle planten te zien die op Madeira voorkomen. Ze staan in prachtig aangelegde borders. Bovendien is er een orchideeënkas, een kas met bromelias, palmvarens, cactussen en vetplanten, mooie oude bomen en een papegaaienpark.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 17 september 2008

Terdege | 100 Pagina's

Zonnig Madeira

Bekijk de hele uitgave van woensdag 17 september 2008

Terdege | 100 Pagina's