Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Agressie in computerspellen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Agressie in computerspellen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Er is maar één manier om de hel te verlaten en dat is erdoorheen. Dat is de eerste zin op de site van het computerspel Brother in Arms. De (hoofdrol)speler vraagt zich af hoe hij ooit weer de beelden vergeet die hij heeft gezien...

De mákers van de game maken zich niet druk om deze vraag. Zij geven er niet om wat het computerspel doet met de spelers. Integendeel, zij gaan er prat op dat hun spel levensecht is. Makers van dit soort computerspellen vinden het niet hún probleem als kinderen er agressiever van worden. Het lijkt hen niet te raken dat bijvoorbeeld de jongeman die het bloedbad in Erfurt pleegde het spel Counterstrike als voorbeeld had. Een bekende ontwerper van computerspellen zegt dan: „Zo iemand heeft een probleem met het uit elkaar houden van fantasie en werkelijkheid.
Makers van computerspellen gaan voor het grote geld. Iemand uit deze bedrijfstak zei eens dat het effect op kinderen „een van de duistere geheimen is waar de bedrijfstak liever niet over praat, omdat er goed aan wordt verdiend.

Struisvogelgedrag
Helaas zijn het niet alleen de makers van computerspellen die hun spreekwoordelijke struisvogelkop in het zand steken. In veel artikelen over dit onderwerp kom je wel een zin tegen als: „Het is nog nooit bewezen dat agressie in computerspellen het agressief gedrag van kinderen bevordert. Of: „Wetenschappers spreken elkaar tegen. In die artikelen wordt echter nooit een wetenschappelijk onderzoek genoemd. Dat is ook niet zo raar, want ze zijn er niet.
In mijn studietijd, zon twintig jaar geleden, was al duidelijk dat er wél een duidelijke relatie is tussen geweld in spellen en agressie bij kinderen. De afgelopen jaren is dat alleen maar duidelijker geworden. Lees er het boek Mediageweld en kinderen van psycholoog Peter Nikken maar op na. Nikken houdt zich zijn hele arbeidzame leven al bezig met dit onderwerp. Zijn inventarisatie van onderzoeken wijst in dezelfde richting. Mediageweld heeft het risico dat jongeren gewend raken aan geweld en het zelf eerder gebruiken.

Meekijken én begeleiden
Nikken geeft ook aan wanneer er vooral sprake is van risicos. Als kinderen niet zo goed in hun vel zitten, het op school moeilijk hebben of geen goede contacten hebben met andere kinderen, heeft geweld in spellen veel meer vat op hen. Helaas betreft het dan vaak de kinderen die juist meer achter de computer zitten en niet hun vriendjes opzoeken of lekker naar buiten gaan. Ook kinderen die weinig of een slecht contact hebben met hun ouders lopen een groot risico. Als het contact tussen ouders en kind maar goed is en ouders praten veel met hun kind, valt het risico wel mee.
Het is belangrijk dat ouders hun kinderen begeleiden bij het spelen van spellen, zegt Nikken. Een mooi advies. Tegelijk geeft hij echter aan dat ouders zelden meekijken of meegamen. Meekijken gebeurt misschien nog wel bij films en tv maar niet bij computerspellen. Hierdoor zou het negatieve effect van spellen met geweld wel eens veel groter kunnen zijn dan we denken. Daarvoor zijn zeker twee redenen. Ten eerste is door onderzoek bevestigd dat er een groter agressie-effect op het kind is als hij of zij er in zijn eentje naar kijkt. Ten tweede is het effect van de moderne games waarschijnlijk veel sterker dan dat van films. Je kruipt namelijk echt in de huid van de speler.

Inconsequent opvoeden
Hoe moet de begeleiding er volgens Nikken uitzien? Meekijken is niet voldoende. Meekijken zonder dat ouders iets zeggen, vatten kinderen op als een instemming met wat er gebeurt. Opvoedingsdeskundigen vinden het belangrijk dat je met het kind de spellen selecteert die het wel of niet mag spelen. Ouders moeten ook geruststellende uitleg geven en daarbij het verschil tussen fantasie en werkelijkheid benadrukken. Als een kind bij voorbeeld zegt: „Ik heb hem dood gemaakt, zeg je als ouders dat hij niet is doodgemaakt maar weggemaakt. Hier signaleer ik een ongerijmdheid die in veel discussies over dit onderwerp opvalt. Hoe kun je consequent opvoeden door enerzijds gewelddadige spellen te becommentariëren naar je kind toe en tegelijkertijd toe te staan dat het kind een dergelijk spel speelt?
De vraag stellen is haar beantwoorden. Er is alle reden om agressieve actiespellen niet in huis toe te laten. Waarom zou je eigenlijk een spel toestaan dat toch geen enkele positieve uitwerking heeft op kinderen? Naar mijn idee wordt er te snel van uitgegaan dat we onze kinderen er toch niet van kunnen weghouden. Het is natuurlijk ook vaak gemakkelijk om je kind maar achter de computer zijn gang te laten gaan. Te weinig wordt gekeken naar wat wél positief uitwerkt op kinderen en geprobeerd dat te stimuleren. Laat kinderen vooral actief met andere kinderen bezig zijn.

Agressie in de opvoeding
Agressie in computerspellen vergroot agressie bij kinderen, omdat het als voorbeeld werkt. U kunt de spellen buiten deur houden maar hoe is het met de agressie in de opvoeding? De moderne media hebben juist vat op onze kinderen als we zelf als opvoeders ook frustraties afreageren met agressie en geweld gebruiken in de opvoeding. Veel agressieve kinderen komen uit een gezin waar gedrag afgestraft wordt met een pak slaag. Uit onderzoek blijkt dat ouders die vaak lichamelijk straffen of hun lichamelijke overwicht gebruiken een voorbeeld zijn voor agressief gedrag. Als ouders problemen met agressie oplossen, zien hun kinderen dat als de goede manier. Agressie roept eigenlijk altijd agressie op. Een vriendelijke, duidelijke en consequente houding ten opzichte van de agressie die kinderen tonen, is de beste aanpak. Kinderen hebben straf nodig, maar stel een lichamelijke straf zo lang mogelijk uit. Helaas wordt het juist vaak gedaan als een impulsieve reactie of uit drift of irritatie. Ik weet dat dat voor veel ouders een worsteling is. Laat dat alsjeblieft een worsteling blijven. Laten we, biddend om Gods hulp, strijden tegen het verkeerde gedrag in ons leven en dat van onze kinderen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 21 januari 2009

Terdege | 116 Pagina's

Agressie in computerspellen

Bekijk de hele uitgave van woensdag 21 januari 2009

Terdege | 116 Pagina's