Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Onzeker

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Onzeker

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Vele vriendinnen gingen me voor op het pad van verkering, trouwen en kinderen krijgen. Vaak voelde ik een diep verlangen om ook dat pad te betreden, maar dat het zo moeilijk zou zijn... Om te beginnen is daar Tim. Als ik met Tim bij mijn familie ben, voel ik me gelukkig in mijn rol van aanstaande moeder. Ik ben dol op mijn neefjes en nichtjes maar ik blijf toch altijd een tante, niet meer dan dat. Als ze verdriet of pijn hebben, rennen ze niet naar mij maar naar hun eigen moeder. Op de verjaardag van mijn vader stootte Tim gevoelig zijn hoofd en in het grote gezelschap koos hij mij uit om zich te laten troosten. Dat maakte me even heel gelukkig. Zijn we echter bij de familie van Bram of Marloes, dan laat Tim mij volkomen links liggen. Hij richt zich op zijn ooms en tantes, opa’s en oma’s, neefjes en nichtjes. Ik besta niet eens voor hem. Dat brengt mij vaak in een lastige positie. Want ik voel me wel geroepen om hem te corrigeren als hij onbeleefd is of met vieze schoenen de kamer binnenkomt. Maar hij negeert me. Dat maakt me onzeker. Eigenlijk heb ik niks over Tim te zeggen, maar iedereen rekent er wel op dat ik zoveel mogelijk de zorg voor Tim op me neem. Dan is er de familie van Marloes. Haar zussen hebben veel voor Bram gedaan door Tim op te vangen en een deel van zijn huishouding op zich te nemen. Maar nu ik probeer om voorzichtig Brams huis tot óns toekomstige thuis te maken, zetten ze zich schrap. Verzet ik een paar planten in de vensterbank, dan staan ze het volgende weekend weer op hun oude plaatsje. Deel ik een keukenkastje opnieuw in, als ik hem een paar dagen later opentrek is alles weer zoals het was. Verdriet, onzekerheid en boosheid verdringen soms mijn geluk. Maar met Bram naast me is het pad begaanbaar.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 31 maart 2010

Terdege | 100 Pagina's

Onzeker

Bekijk de hele uitgave van woensdag 31 maart 2010

Terdege | 100 Pagina's