De regelaars van de preekbeurten

Elke kerkelijke gemeente heeft een preekbeurtenregelaar. Meestal is dat een ouderling of een oud-ambtsdrager. Ik ga nu een aantal typeringen geven van zo’n preekbeurtenregelaar. Sommige typeringen zijn van toepassing op één en dezelfde persoon.
- De jager. Sommigen hebben het instinct van een jager. Vanaf 2 januari is het jachtseizoen geopend voor het kalenderjaar erna. Vanaf ’s morgens zeven uur gaan ze aan de slag om op één dag zoveel mogelijk voorgangers te strikken. Hun trots is het grootst als ze veelgevraagde voorgangers op hun lijstje weten te krijgen.
- De strateeg. Dat is de preekbeurtenregelaar die zorgvuldig het kerkenraadsbeleid laat terugkomen in de ‘soort’ voorgangers die hij vraagt. Een orthodoxe kerkenraad vraagt om andere voorgangers dan een moderne. Maar de gemeente moet ook tevreden gehouden worden. Dus soms mag er een voorganger op de lijst komen om een bepaalde groepering tevreden te stellen.
- De zielenpiet. Er zijn preekbeurtenregelaars die laten doorschemeren hoe zwaar hun taak is. „Dominee, u bent voor deze zondag al de 23e voorganger die ik bel. Ik moet bovendien de preekbeurten voor drie wijkgemeenten regelen en u moest eens weten hoeveel dominees zomaar afbellen.” Met deze klaagzang hopen ze de voorganger te vermurwen.
- De dominees-babbelaar. Dat is de regelaar die het gewoon prachtig vindt om zoveel mogelijk predikanten te spreken. Hij probeert steeds een praatje te maken. Als een predikant dan ook nog wat persoonlijks terugzegt, is hij helemaal tevreden. Zijn taak is zijn (interessante) hobby.
- De vrouwenversierder. Sommige preekbeurtenregelaars proberen, als de voorganger niet thuis is, een praatje te maken met zijn vrouw. Als ze haar zo ver krijgen dat ze zegt: „Ik zie ’s middags niets in zijn agenda staan”, vragen ze of zij de preekbeurt alvast kan noteren. Die weigert dat meestal, maar als de preekbeurtenregelaar terugbelt naar de predikant zelf, heeft hij in elk geval een sterke troef in handen: „Dag dominee, volgens uw vrouw kunt u op zondagmiddag 13 november nog voorgaan...”
- De volhouder. Hoe lang is iemand preekbeurtenregelaar? Een jaar, zes jaar, vijfentwintig jaar? Sommigen houden het heel lang vol, daarin gestimuleerd door de kerkenraadsleden die vooral bang zijn dat zij zelf als opvolger in aanmerking komen.
- De koele regelaar. Een preekbeurtenregelaar kan nooit iedereen vragen. Soms is hij wel erg duidelijk in zijn beleid. Kandidaten en emerituspredikanten zijn niet welkom. Of: de plaatselijke kandidaat of emerituspredikant mag niet in zijn eigen gemeente preken. Soms mogen ze wel komen op 25 juli of 1 augustus, als de regelaar niemand anders heeft.
- De angsthaas. De regelaar is meestal een pietje precies. Zijn grote angst is dat de mensen ’s zondags tevergeefs op een voorganger zitten te wachten, omdat hij geen goede afspraak heeft gemaakt. Daarom herinnert hij voorgangers een week van te voren nog een keer aan de afspraak. Vlak van te voren belt hij nogmaals op voor de te zingen liederen.
- De eenzame. Preekbeurtenregelaars doen het in hun eentje. Er gaat véél tijd in zitten. Ze krijgen doorgaans meer kritiek dan waardering. Dat maakt sommigen eenzaam.
- De bidder. Ik heb nooit in de binnenkamer van preekbeurtenregelaars gekeken. Ik kan me voorstellen dat sommigen hun werk biddend doen. Ik zeg nu bepaalde dingen met een glimlach. Ik weet ook dat het invullen van preekbeurten een serieuze zaak is, die het hart van het gemeenteleven raakt: de zondagse kerkdiensten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen