Gastvrijheid en kleur in Marokkaanse keuken

Het duurt niet lang of in “De Tagine”, winkel in Marokkaans handwerk, zet Lahoussine Ait Chitt water op voor de thee. „Thee drinken is een ceremonie in Marokko”, legt hij uit. „De theeschenker is in mijn land iemand met charisma. Hij moet iets betekenen voor de groep en heeft in de loop der jaren respect verdiend.”
Lahoussine schenkt de groene mintthee, getrokken van verse blaadjes, hoog uit in een gekleurd glas. „Het geluid van klaterend water zorgt voor ontspanning. Theedrinken betekent verhalen vertellen en emoties en meningen met elkaar delen. Het kan over verdriet ,vreugde of politiek gaan; waar het om gaat is de communicatie tijdens het theedrinken. De theeschenker is ook iemand die discussies kan leiden.”
De zoete koekjes die Diny serveert, zijn gemaakt van vijgen, amandelen, dadels en honing. „Amandelbomen groeien daar in overvloed.” Geuren van pepermunt vullen de Graanschuur, waar deuren van andere winkels uitkomen op een gezamenlijke binnenplaats en het restaurant van de buren tot aan de laatste stoel is gevuld.

Zeevaartschool
Lahoussine vertrok op zijn vijftiende vanuit het dorpje Amizmiz in het Atlasgebergte naar de kust, om naar de zeevaartschool te gaan. „Mijn vader was overleden, ik was de oudste van zes kinderen. Er was geen toekomst in ons dorp en de verantwoordelijkheid om voor ons gezin te zorgen, lag op mijn schouders. Ik woonde in de bergen, maar ik wilde de wereld ontdekken.
Op de dag van het examen stond ik aan de haven. Ik had nog nooit de zee gezien en zei dat ik niet kon zwemmen. Alle jongens die examen deden, woonden bij de zee en doken in de haven. Ik kwam uit de bergen en had op ezels gereden. Als ik dook, zou ik verdrinken. Als ik niet dook, zakte ik voor het examen. Ik besloot te springen. Op dat moment greep de examinator me beet en zei: ‘Je bent geslaagd.’ Op zee ging het om durven handelen. Een dergelijk klein moment kan bepalend zijn in je leven. Ik vergeet nooit dat ik later zag dat mijn naam boven aan de lijst van geslaagden stond.”

Liefde
Toen hij een aantal jaren had gevaren, besloot Lahoussine met een vriend in Nederland te blijven. „Het leek mij een gastvrij land met aardige mensen en dat vind ik nu, na 40 jaar, nog steeds. Ik vond werk bij een spinnerij in Enschede en daarnaast volgde ik de mavo, toen mbo en hbo.
Ik studeerde af als maatschappelijk en cultureel opbouwwerker en deed nog een vervolgopleiding op universitair niveau. Toen kwam Diny in beeld.” „Ik was onderwijzeres en gaf les op een christelijke basisschool, waar ik werd ontslagen omdat ik als laatste was binnengekomen. Toen kreeg ik de mogelijkheid om voor vier uur per week taalcursussen voor allochtone vrouwen te geven via het Regionaal Centrum Buitenlanders. Dat vond ik zo leuk dat, toen ik weer een baan kreeg in het onderwijs, ik het ben blijven doen.”
Diny lacht. „Daar werkte Lahoussine dus ook. Niet dat er meteen een klik was. Ik nodigde hem min of meer uit beleefdheid uit voor een feestje dat ik met een aantal vriendinnen gaf. Hij kwam als laatste binnen omdat hij Giessenburg niet kon vinden. Uiteindelijk ging hij ook als laatste weg en dat was het begin van ons leven samen.”

Bloemen
Een leven met elkaar betekent ook het delen van twee culturen. „Als ik naar Marokko ga, ben ik thuis. Als ik terugkom ook”, zegt Lahoussine. Datzelfde geldt ook voor Diny. „Ik kwam als Hollandse blondine in een gesloten gemeenschap, en ben er met open armen ontvangen. Ik heb er veel geleerd, juist ook van de gastvrijheid en de manier van leven. Lahoussine en ik vinden het een missie om zowel daar als hier iets te doen met onze ervaringen. Hij is moslim en ik ben christen en vanuit onze verschillende levensovertuiging proberen we bruggen te bouwen. Dat heeft Lahoussine altijd gedaan vanuit zijn werk met allochtone jongeren en sinds zeven jaar doen we het ook met onze winkel en onze kookworkshops.”
„Zoals ontmoetingen tussen verschillende culturen tijdens het Ramadanfestival, vult Lahoussine aan. „En ik probeer contacten te leggen tussen dorpen daar en dorpen hier.” In het najaar denkt het echtpaar reizen te kunnen organiseren, waarbij mensen te gast zijn in het dorp Amizmiz, waar Lahoussine vandaan komt. „Marokko is een gastvrij land, wij willen niets liever dan dat laten zien.”
Gemiddeld vier tot vijf keer per jaar gaat Lahoussine terug naar Amizmiz, zijn geboortedorp in het Atlasgebergte. „Dankzij microkredieten zijn ambachtelijke bedrijfjes ontstaan die wij weer steunen door hun producten hier te verkopen.”
Lahoussine reisde in 2005 mee toen prins Willem-Alexander en prinses Máxima een staatsbezoek brachten aan Marokko en nadruk legden op het belang van dit soort leningen. „Dat bezoek, waarbij Willem- Alexander een waterbassin opende in Marrakesh, gaf een enorme impuls.
De producten die wij verkopen, zijn afkomstig van kleine ambachtelijke bedrijfjes, waar meestal ook kansarme kinderen werken om het vak te leren.”

Laagjes in de tagine
In de winkel staan de tagines, waar mensen in Marokko hun eten in bereiden, evenals handgeweven tapijten, leren tassen, lampen gemaakt van dierenhuiden, mozaïektafels, shawls, sieraden en etenswaren als sardines of verse groene thee. Voor Diny is de winkel, die onderdeel is van De Graanschuur in Giessenburg, waarbinnen ook andere winkels en een restaurant participeren, een droom die uitkwam. „Ik had altijd een bloemenwinkel willen hebben, ik houd zo van kleuren en geuren. Eigenlijk heb ik nu alles wat ik wilde, zowel aan kleuren als aan geuren, al zijn het dan geen bloemen.”
Voor de kookworkshops is veel aandacht. „Het is een rijke ontmoeting tussen twee culturen, waarbij het samen koken en eten de sleutel is om elkaar beter te leren kennen”, zegt Lahoussine. „De Tagine – Tajine in het Arabisch – moet voor gebruik 24 uur in het water en kan daarna op een zacht gas of een vuur pruttelen. Het eten stooft langzaam in zijn eigen sappen gaar.”
Het geheim van de Marokkaanse keuken bestaat onder meer uit een kruidenmengsel van „negenennegentig” kruiden die je door de groenten mengt. „Je begint met olijfolie, uien en knoflook op de bodem van de tagine, daarna volgt vlees of vis. Dan stapel je van harde groenten, zoals wortelen, aardappels, broccoli of bloemkool, naar zachte groenten als prei en courgette. Je kunt eindeloos variëren met verse groenten van het seizoen. Hoewel het kruidenmengsel onder andere saffraan, kruidnagel en nootmuskaat bevat, houdt elke groente zijn eigen specifieke smaak”, legt Diny uit. „Je eindigt met zuidvruchten. Pruimen, abrikozen, rozijnen, wat je maar lekker vindt.”
Eten is in een kring zitten. Het deksel van de Tagine halen en met Marokkaans brood het gerecht eten. In Marokko is het familieleven een cultuur op zich. Na afloop van een workshop hebben mensen kennis genomen van zowel de Marokkaanse gastvrijheid als van een andere manier van koken. Er ontstaat een ander beeld van de Marokkaanse gemeenschap. Zo wordt de drempel om Marokkaanse winkels in Nederland te bezoeken en Marokkaanse producten te kopen lager. Zo kunnen we bijdragen aan het integratieproces.”

 

Kookworkshops
De kookworkshops worden gegeven op woensdag, donderdag, vrijdag of zaterdag, van 19.00 tot 22.30 / 23.00 uur.
Het programma is als volgt:
- Ontvangst met Marokkaanse theeceremonie. 
- Informatie over de tagine en het ontstaat van De Graanbuurt. 
- Het voorbereiden van de tagine. 
- Onder het genot van een drankje “smorrelt” de tagine in 35 minuten gaar.
- Samen eten.
- Nagerecht en koffie of thee met iets lekkers.
Aantal cursisten: 10 tot 15.
Kosten: € 39,50 p.p., inclusief theeceremonie, eten en drinken.
Reserveren: tel. 0184-652701 (na 18.00 uur), tel. 06-46055512 of sitagine@kpnplanet.nl en www.degraanschuur.nl

Tegen inlevering van dit informatiekader krijgt één persoon uit de groep een workshop gratis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen