Een turbulent jaar

In de loop van het jaar werd die hoop steeds minder. Duidelijk werd dat er forse maatregelen genomen moeten worden om het probleem daadwerkelijk aan te pakken. Het jaar 2011 is toch wel het jaar waarin glashelder werd wat de SGP meer dan tien jaar geleden al vermoedde. De ‘eurofielen’ hadden toen het idee dat het realiseren van de Europese droom nabij was. Interne markt en euro zouden ervoor zorgen dat de Europese markt de toekomst had. Alle landen zouden fors profiteren.

Wij hadden grote zorgen. Zo groot, dat we tegen de euro en tegen Griekenland in de euro stemden. Onze analyse was dat culturele verschillen tussen het noorden en zuiden van Europa zo groot zijn, dat je daar geen goed fundament van kunt bouwen voor één munt. Helaas hebben we gelijk gekregen. Nu kun je je gelijk gaan halen door te zeggen dat we nooit aan de euro hadden moeten beginnen en in ieder geval niet landen als Griekenland hadden moeten toelaten, maar dat lost de huidige problemen niet op. Vooralsnog heeft 2011 duidelijk gemaakt dat simpelweg een zak met geld beschikbaar stellen niet werkt. Hoewel grote bedragen beschikbaar werden gesteld voor Griekenland en andere landen, zijn de problemen niet verdwenen. Integendeel, financiele markten hebben weinig vertrouwen in de toekomst van de euro. Volgens mij heeft 2011 dan ook duidelijk gemaakt dat we moeten stoppen met het maskeren van problemen. Echte oplossingen moeten er komen. Er blijven er eind 2011 eigenlijk maar twee over.

Financiële tweedeling

De eerste is dat je cultuurverandering echt afdwingt. Uitgangspunt moet zijn dat er harde sancties komen voor landen die zich niet houden aan de afspraken. Beginnen met boetes. Als dat niet helpt: subsidies intrekken. Werkt dat óók niet: stemrecht ontnemen. Ultieme sanctie: ‘uit de euro’. Zover is men in het eurogebied echter nog niet, alle inspanningen ten spijt. Gelukkig deelt het kabinet-Rutte dit standpunt en wordt er in Brussel hard gelobbyd. Of dat voldoende resultaat gaat hebben, is echter nog de vraag.

Als cultuurverandering niet blijvend afgedwongen kan worden, dan rest niet anders dan te concluderen dat zo verschillende culturen zich niet verdragen met één munt. Opsplitsing van de euro komt dan in beeld. Nederland zou dan samen met Duitsland, Oostenrijk, de Scandinavische landen en Luxemburg kunnen optrekken. Mogelijk dat er nog een enkele kandidaat aan toegevoegd kan worden. De rest van Europa zou ook een monetaire eenheid kunnen vormen.

Helaas is ondertussen gebleken dat deze financiële tweedeling evenmin een eenvoudige optie is. Alleen al omdat niemand precies scherp heeft hoe je in de huidige instabiele situatie zonder al te veel kleerscheuren een nieuwe munt moet introduceren. Maar gezien alle weerstand om cultuurverandering af te dwingen, wordt het wel tijd dat dit serieus onderzocht wordt. Want alleen dan kan een goede afweging gemaakt worden tussen kosten en baten. Alleen dan kun je in kaart brengen of dit een serieuze optie is of niet. Op zijn minst helpt het om het zuiden van Europa te laten zien dat er een alternatief is als men tóch op de verkeerde voet blijft doorgaan.

Kindgebonden budget

De problemen rond de euro kwamen Economie 2011 - 2012 De auteur is Tweede Kamerlid voor de SGP ook nog eens boven op de financiële crisis die ons sinds eind 2008 parten speelt. Al lang was duidelijk dat er fors bezuinigd zou moeten worden. Kon in voorgaande jaren nog besloten worden om bezuinigingen even uit te stellen, nu moest het toch echt gebeuren. Aangezien het kabinet nu volledig op stoom komt, leidde en leidt dat tot pittige discussies voor met name maatregelen rond onderwijs, zorg en sociale zekerheid. Gelukkig kon de SGP haar bijzondere positie benutten. Op verschillende fronten werden plannen die te rigoureus waren dan ook bijgesteld in de door ons gewenste richting. Zo werden voorstellen van de SGP overgenomen om de langstudeerdersboete met een jaar uit te stellen om bestaande gevallen die dit niet hadden kunnen weten, te ontzien. Ook werden de te snelle bezuinigingen rond passend onderwijs over een veel langere periode uitgesteld. In de sociale zekerheid konden we de vrijstelling van de arbeidsplicht voor alleenstaande ouders met jonge kinderen overeind houden. Het eigen risico dat geïntroduceerd werd voor psychiatrische patiënten konden we neerwaarts bijstellen, om te proberen zorgmijding te voorkomen. En, om niet meer te noemen, het kindgebonden budget kon behouden worden voor gezinnen met meer dan twee kinderen.

Sociaal solide beleid

Voor de SGP was 2011 het jaar van enerzijds zoeken naar maatregelen die de economie stimuleren en de financiën weer op orde brengen. Anderzijds is het onze taak om dat te combineren met sociaal solide beleid. Juist in een tijd van bezuinigingen moet voorkomen worden dat de zwakken het kind van de rekening zijn. Zo zijn er zorgen rond de stapeling van bezuinigingen. Er moet voldoende budget zijn om via de bijzondere bijstand daarop een antwoord te hebben. Dat is wat de SGP doet: bij alle wetsvoorstellen continu aandacht hebben voor de vraag of bezuinigingen echt verantwoord zijn. Ook in 2012. Die aandacht is eens te meer noodzakelijk nu  niet uitgesloten moet worden dat er nog een extra bezuinigingsronde nodig is. Het jaar 2011 stond ook in het teken van het herstellen van de concurrentiekracht van de Nederlandse economie. We zullen meer moeten investeren in kennis en innovatie en het ruimte bieden aan ondernemerschap. Een in economisch opzicht gezonde toekomst is alleen mogelijk als zij die eerlijk hun brood verdienen niet gehinderd, maar gestimuleerd worden. Vooralsnog hebben ondernemers daar nog niet heel veel van gemerkt. Maar er is wel veel in gang gezet. Hopelijk gaan we daar de komende jaren de vruchten van plukken.

2011 roept bij mij, alles overziende, toch het beeld op van een Europese samenleving die zichzelf in hoge mate overschat heeft. Moeten we niet met elkaar constateren dat er grote torens van Babel gebouwd zijn en dat die nu staan te wankelen? Is het niet elke keer de hoogmoed van de mens die hem ten val brengt? Dan kunnen we naar anderen kijken, maar zijn wij in de gereformeerde gezindte zoveel beter? Wat zou het een zegen zijn als dat brengt tot terugkeer naar de beginselen van Gods Woord. Dan dienen we niet langer de Mammon, maar Hem die alle dingen regeert.

De auteur is Tweede Kamerlid voor de SGP

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen