Biddag

In Psalm 104 lezen we van de wondere zorg van de HEERE voor Zijn schepselen: „Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen, en de wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.”
Mensen en dieren, zij allen zijn diep afhankelijk van de HEERE. Dat komt in onze tekst zo naar voren: „Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.” In hun wachten op de HEERE erkennen zij Hem en belijden zij hun afhankelijkheid. De HEERE wil erkend, beleden en aangeroepen worden. Dat wij Hem erkennen als de Gever. Dan is het ons niet slechts te doen om al Zijn gaven, maar is het ons te doen om de HEERE Zelf, de Gever.

In dit schitterende lied op de HEERE en Zijn schepping wordt ook gesproken van de zondaars en de goddelozen. En toch - dat is zo wonderlijk - krijgt de wanklank van de zonde niet de boventoon. Hoor maar hoe deze Psalm eindigt: „Loof de HEERE, mijn ziel! Hallelujah!”
Wat een wonder dat de HEERE de schepping na de diepe val van de mens niet aan het lot heeft overgelaten. Het is het wonder van Zijn genade dat Hij na onze val de Verlosser beloofd heeft. De Verlosser om Wiens wil Hij ons genadig kan en wil zijn. Het is alles om Christus’ wil dat wij nog leven, dat de Heere God zorgt, ondanks al onze zonden.
Hoe groot is de HEERE, onze Schepper en Onderhouder! Wat een wonder dat Hij nog zorgt, ook in 2013.
Hij geve dat wij instemmen met dit prachtige lied. „Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.” Dat wil zeggen: wanneer zij het nodig hebben en het voor hen bereid is. Hij geeft hen dagelijks hun spijze. Zoals de HEERE destijds ook in de woestijn Zijn volk het manna gaf. Daar was genoeg voor een ieder. En de HEERE, Die elke dag zorgde, zou de volgende dag ook zorgen.

Wachten op de HEERE: die verwachting, die hoop waarin alleen op de HEERE gezien wordt, wordt niet beschaamd. De HEERE geeft mild en overvloedig. In de genade en ook in de natuur. De dichter zingt: „...doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.”
Wat zien we hier de Goddelijke almacht. Eenvoudig door Zijn hand te openen, voedt God een wereld.
Dat is alles om Christus’ wil! Om de doorboorde handen van Zijn Zoon is er nog de geopende hand van God, „Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft, maar heeft Hem voor ons allen overgegeven. Hoe zal Hij ons ook met Hem niet alle dingen schenken?” (Romeinen 8:32)

Dat we het leren: zij allen wachten op U. Op U alleen. Dat geeft de ware vreugde in het leven. Vrede en vreugde. Dan kan het ook te midden van moeite, verdriet, zorg en pijn toch licht zijn. Dat is het wonder van het leven uit en door Hem, de Heere Jezus Christus, het levende Brood, het Brood des levens. Hij zegt: „Ik ben dat levende Brood, dat uit de hemel nedergedaald is; zo iemand van dit Brood eet, die zal in der eeuwigheid leven.” (Johannes 6:51a)

Ds. A. Langerak, Achterberg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen