Eenzaamheid (3)

Inderdaad is eenzaamheid een van de grootste problemen waar jongeren mee te maken hebben. Maar het bleek me ook dat die doorwerkt in de volwassenheid. Eenzaamheid gaat niet vanzelf over.
Een van de eerste dingen die gebeuren moeten, is dat het probleem herkend en erkend wordt. Een van jullie schreef: „Vooral het onbegrip van medemensen heeft veel eenzaamheid gegeven." Wat is het toch nodig dat we als gezindte openstaan voor onze jongeren. Oog en hart voor hen hebben. Vragen naar zaken waar ze mee lopen of tobben.
Iemand vertelde dat hij als puber vragen had als: ‘Waarom ben ik zo anders en kan ik geen vrienden maken?’ Het grijpt me aan dat veel jongeren er niet met hun ouders over kunnen of durven spreken. Dat ze hoopvol uitzien naar een opmerkend oog van een leerkracht, maar dat vaak niet krijgen. Wat hebben we het toch nodig om iets te kennen van wat we lezen van de Heere Jezus: „En Hij, de schare ziende, werd met innerlijke ontferming bewogen." Laten we zo naar onze jongeren kijken. Ze hebben er zo’n behoefte aan. „Ik wil zo graag dat er bekendheid gegeven wordt aan de eenzaamheid, want het besef is er veel te weinig", schreef één van jullie.

Maar wat kun je er zelf aan doen, wanneer je in die cirkel van eenzaamheid zit? Allereerst het besef dat je niet zielig bent. Ik merk dat er een hoge drempel is om erover te praten. Je wilt geen medelijden opwekken. Nu, ieder mens heeft problemen. De een met gezondheid, de ander met financiën, enzovoort.
Het is juist moedig, wanneer je met iemand een gesprek begint over je eenzaamheid en de ellendige gevoelens die ze met zich meebrengt. Jullie geven zelf aan waar het op aankomt: er met een vertrouwd persoon over praten.
Je zult wellicht denken: ‘Dat is een open deur.’ Dat is het ook. Luister maar naar wat iemand van jullie schreef: „Vaak krijg je de tip: ‘zoek hulp’ of ‘praat erover’. Dit zijn de moeilijkste dingen! Ze zullen me zielig vinden of een aansteller. Enzovoort. Toch is het de beste tip. Blijf er niet alleen mee rondlopen."
Ik heb uit jullie reacties gemerkt dat dit echt een weg tot herstel van gezonde relaties is met je omgeving. Durf het bespreekbaar te maken. Het is ontzettend moeilijk, want je hebt al zoveel teleurstellingen achter de rug. Maar geloof me, er zijn echt mensen die tijd en begrip voor je hebben en je een stap verder kunnen helpen.

Het beste is dat je met je eenzaamheid naar de Heere vlucht. Net als de dichter van Psalm 25: „Zie op mij in gunst van boven; Wees mij toch genadig, HEER’; Eenzaam ben ik en verschoven: Ja, d’ ellende drukt mij neer."
Is dit niet de taal van jouw hart? Leeft het ook van binnen bij jou: „Duizend zorgen, duizend doden kwellen mijn angstvallig hart." Wend je dan met de dichter tot de Heere Jezus. Hij is de eenzaamste Mens geweest Die op aarde geleefd heeft. Hij riep het uit aan het kruis: „Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten." Hij was niet alleen door mensen verlaten, door Zijn beste vrienden, maar bovenal door Zijn Vader. Hij beleefde de werkelijke eenzaamheid van de hel. Waarom? „Opdat wij nimmermeer verlaten zouden worden", zegt het Avondmaalsformulier. Tot Hem mogen we gaan, tot Hem Die nooit slaapt of sluimert. Tot Hem Die gezegd heeft: „Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid zijt." Hoor je dat, ook als je vermoeid bent van je eenzaamheid, die je niet meer dragen kunt? Hij heeft de diepste eenzaamheid verdragen, opdat je je bij Hem geborgen mag weten. Ik zie uit naar je reactie.
Reacties en vragen zijn welkom via jouwvragen@terdege.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen