Architect achter de kruiwagen

Halverwege het gesprek staat hij abrupt op en loopt hij naar een vertrek achter zijn kantoortje. Daar staan verschillende ordners en andere paperassen. De architect haalt een kaartje tevoorschijn van een opdrachtgever, die hem bedankt voor het ontwerpen van het fraaie huis waarin ze „iedere dag met steeds meer plezier wonen”. „Dat is toch geweldig. Met zo’n bericht kun je echt weer dagen vooruit.”
Hij was, evenals de andere gezinsleden, wel technisch aangelegd maar het zag er aanvankelijk niet naar uit dat de geboren en getogen inwoner van Rijssen architect zou worden. Na de mavo volgde de havo en daarna, in Zwolle, de lerarenopleiding wiskunde. „Ik heb het eerste jaar afgemaakt, maar wist al spoedig dat ik niet m’n hele leven voor de klas wilde staan.” Hij kon zijn ervaringen goed gebruiken bij zijn switch naar de HTS in Enschede.
Daarna stond hij voor de keus. „Bouwtechnologie boeide me en - hij aarzelt om het uit te spreken - ik bezat ook wel enige creativiteit.” Doorstuderen aan de Technische Universiteit in Delft betekende in ieder geval dat hij op dat moment zijn militaire dienstplicht niet hoefde te vervullen. „Ik heb wel even moeten slikken, want het was gezien mijn leeftijd wel tijd om aan de slag te gaan.” Hij maakte dat meer dan goed door de opleiding architectuur, door keihard werken, in twee en een half jaar af te ronden in plaats van de gebruikelijke vier jaar. „Er werd nog wel enige aandrang op me uitgeoefend om in Delft te blijven voor een verdere verdieping, maar voor mij was het toen welletjes.”

Krappe budgetten
Als werknemer kreeg hij de kans om via eigen opdrachten te werken aan zelfstandigheid. De naam WRS Architecten hanteert Seppenwoolde sinds 2007. In 2011 begon hij helemaal voor zichzelf. „Die ambitie heb ik eigenlijk altijd gehad.” Zijn werk omschrijft hij als „goed luisteren naar wat mensen willen. Dat is de kern. Daarom heb ik ook liever dat er niemand tussen zit. Dat geeft gemakkelijk misverstanden. Er zijn architecten die koste wat kost hun stempel op een ontwerp willen drukken, maar ik vind dat je het met elkaar moet doen. Als je de opdrachtgever begrijpt, probeer je met die gegevens, aangevuld met de eisen vanuit de overheid, er iets moois van te maken.”
Dat de laatste jaren met steeds krappere budgetten moet worden gewerkt, kan ook voor de architect pijnlijk zijn, geeft hij aan. „Momenteel is hier een door mij ontworpen basisschool in aanbouw. Tijdens de ontwerpfase stuitten we op een noodzakelijke bezuiniging. Dat moet je even verwerken, daarna kom je in overleg met de opdrachtgever samen tot een goede oplossing. Door bepaalde aanpassingen bereik je dan dat je binnen het budget blijft, zonder dat je je niet meer in het ontwerp kunt vinden.”

Jutefabriek
Seppenwoolde studeerde aan de Technische Universiteit af op een ontwerp waarin de monumentale resten van de Rijssense jutefabriek van fa. Ter Horst en Co werden gecombineerd met een nieuw plan. „Helaas zijn na die tijd de zaken die aan die fabriek herinnerden gesloopt.” Hij hield zich echter vanaf het begin van zijn carrière bezig met een veel breder scala aan ontwerpen. „Woningbouw, scholen, kantoren, winkels, bedrijfspanden, echt van alles.” Was hij bij zijn eerste werkgever vooral druk in de regio Rijssen, de laatste jaren verhuisde hij met tekenwerk voor een van de grootste landelijke woningbouwaannemers naar plaatsen in geheel Nederland. Regelmatig heeft Seppenwoolde te maken met grote renovatieplannen. Recent boog hij zich over het vernieuwen van twee grote flatgebouwen in Culemborg. „Daar wonen veel verschillende mensen, die met allerlei stappen in het proces worden geconfronteerd. Zij willen zien wat er gebeurt. Ik houd ervan om alles te visualiseren. Om hen te laten zien hoe het eruit komt te zien.”
De crisis heeft de architectenwereld fors geraakt. Vooral grotere architectenbureaus hebben tal van reorganisaties achter de rug en de bouwwereld bevindt zich nog steeds in zwaar weer. „Het wordt niet meer zoals het geweest is, zeker voorlopig niet. Er valt, ook de komende jaren, veel minder te verdelen”, is de verwachting van de architect. „Er zal met minder financiële middelen meer moeten worden bereikt. Energiezuinig en onderhoudsvrij. Duurzaamheid speelt een enorm belangrijke rol.”

Stijl
Zelf stond hij vooraan toen de crisis zijn sporen begon te trekken. „Ik dacht dat het voor mij wel mee zou vallen, maar ik heb het ook gemerkt. Dankzij goede relaties en mooie opdrachten heb ik geen enkele reden om te klagen.” Ook zijn brede ervaring speelde een rol bij het verwerven van nieuwe opdrachten. „Ik werk veel samen met een groot bedrijf in luxe woningbouw en dat is de voorbije jaren toch nog aardig doorgegaan. Daar ben ik dankbaar voor.”
Sommigen herkennen zijn stijl, anderen vinden dat lastiger. „Je moet je soms ook voegen naar een bepaalde stroming of stijl van de omgeving en niet proberen altijd weer opnieuw het wiel uit te vinden. Je probeert ergens bij aan te sluiten of wat er al staat te versterken.” Persoonlijk spreekt het werk van architect Remco Koolhaas hem sterk aan. „Maar die heeft een niveau bereikt dat hij volledig zijn eigen gang kan gaan.” Het is de vraag of hij dat in alle opzichten wel zou willen als hij de kans kreeg. „Vroeger droomde ik er wel van om geheel vrij te kunnen denken en op basis daarvan ontwerpen uit te voeren. Nu zie ik dat je ook rekening moet houden met de wensen van opdrachtgevers.”

Tabernakel
Seppenwoolde woont in Veeneslagen, de nieuwe wijk van Rijssen, waarin hij voor verschillende huiseigenaren de woning tekende. In 2001 was hij verantwoordelijk voor de nieuwbouw van de kerk van de gemeente waarbij hij zelf is aangesloten, de Tabernakel van de gereformeerde gemeente van Rijssen-West. „In deze wijk een herkenbaar en beeldbepalend gebouw met 900 plaatsen. Met een transparante toren, die als het ware wordt opgenomen in de lucht. Binnen lopen de lijnen richting de verkondiging van het Woord. De kerk heeft een frisse uitstraling en is echt van deze tijd. Dat mis ik nog wel eens bij andere nieuwe kerkgebouwen.”
Een sterkere groei dan verwacht, maakte enkele jaren geleden een uitbreiding van het kerkgebouw met 200 zitplaatsen noodzakelijk. Wilbert Seppenwoolde werd gevraagd om de uitbreidingsplannen te schetsen. „Ik had daar eerst grote moeite mee. Het ontwerp was volgens mij af.” Toch schikte hij zich en wist hij aan de voorkant een uitbreiding te realiseren. Alleen het casco was voor de aannemer, de kerkleden deden de rest. Hij mengde zich met plezier tussen de vele vrijwilligers. Lachend: „Ik heb er met de kruiwagen rond gereden.”

Gemeentehuis
Hij heeft er geen spijt van dat hij zich toch aan de opdracht heeft gezet. „Je kunt niet zien dat er is aangebouwd. Sommige mensen zeggen nu zelfs dat de kerk nog mooier is dan eerst. Achteraf bezien is het misschien wel mijn mooiste project.” Wat ik graag nog eens zou tekenen? „Bij de ingebruikname van de kerk sprak ik met de toenmalige burgemeester, die me toen zei dat ik, als hij dat geweten had, ook wel had kunnen meedingen naar de opdracht voor een ontwerp van het gemeentehuis. Zoiets lijkt me wel mooi. Een gebouw met een publieke functie, bijvoorbeeld een raadhuis of museum.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen