Psychologie

Als er wat onenigheid of ruzie is in haar gezin, gaat Marlies meteen bemiddelen om vooral de lieve vrede te bewaren. Als iets haar dwars zit, bijvoorbeeld in verband met haar man, kropt ze alles op. Ze wordt dan van binnen soms heel kwaad en kan iedereen wel schieten. „Aan mijn man ligt het niet. Hij zegt regelmatig dat ik best wel boos op hem mag zijn. Ik denk dat het te maken heeft met een gevoel van onzekerheid.”

Goed dat je hier wat aan wilt doen, Marlies. Het is voor kinderen heel belangrijk dat ze leren hoe ze om kunnen gaan met boosheid en ruzies. In een gezin leef je dicht op elkaar en dan kan het niet anders, of er ontstaan van tijd tot tijd conflicten en ruzies.
Leren dat je emotie er mag zijn en aandacht verdient én dat er bepaalde regels zijn voor hoe je boosheid in constructief gedrag omzet, is een belangrijke vaardigheid die kinderen moeten leren. Wie vanwege angst voor ruzie elk conflict in de kiem smoort, onthoudt zijn of haar kinderen deze belangrijke lessen.

Je schrijft: „Als er ruzie is of dreigt, krijg ik een heel naar gevoel van binnen en word ik erg bang.” Voor jou is ruzie dus iets wat je als heel bedreigend ervaart, waardoor je automatisch in een soort alarmtoestand terechtkomt. Ik zou je willen adviseren om je opvattingen over ruzie op te sporen en te onderzoeken. Ik vermoed dat je dan op gedachten stuit als: ‘Wanneer mensen met elkaar ruzie hebben, betekent dat het einde van hun relatie en kan het dan nooit meer goed komen.’ Of: ‘Wanneer mensen in mijn omgeving ruzie hebben, kan ik dat absoluut niet verdragen, dat is niet te hanteren.’ Het gevolg van dit soort opvattingen is dat je meteen gaat bemiddelen en sussen.
Het kan wat speurwerk vragen om je opvattingen helder te krijgen. Het is mogelijk dat, wanneer je deze helder hebt, je meteen ook begrijpt waar ze vandaan komen. Misschien werd er zo over ruzies in het ouderlijk gezin gesproken. Het kan ook vooral met je eigen onzekerheid te maken hebben. Iemand die onzeker is, heeft ideeën over zichzelf als: ‘Ik ben minder dan een ander, minder intelligent, minder interessant, minder aantrekkelijk.’
Die onzekerheid over jezelf kan dan tot de opvatting leiden dat jij ‘geen recht hebt om boos te zijn’. Immers, als je boos bent, kom je voor jezelf op en dat zal iemand die zich heel onzeker voelt niet zo gauw doen.

Wanneer jij je opvattingen over ruzie hebt ontdekt, kun je die vervolgens gaan onderzoeken en bevragen. Bijvoorbeeld zo: ‘Klopt dat wel dat ruzie het einde van een relatie betekent? Hoe weet ik dat? Gaat dat altijd op? Zijn er ook voorbeelden te bedenken dat het niet klopt?’
Wanneer je zo naar je ideeën over ruzie kijkt, zal blijken dat ze niet kloppen, tenminste niet altijd en overal. Wanneer je zo bezig bent, zul je al snel merken dat je minder bang gaat worden voor ruzie. De volgende stap is dan om te gaan oefenen met ander gedrag, door bijvoorbeeld niet in te grijpen als de kinderen wat aan het ruziën zijn, en te kijken wat er gebeurt. En door, als iets met betrekking tot je man je dwars zit, dat tegen hem te zeggen in plaats van het op te kroppen. Als je dan merkt dat zoiets niet het einde van de relatie betekent, zal dat je angst voor ruzie weer verder doen afnemen.
Ik vermoed, Marlies, dat je dan tegelijkertijd dat andere probleem aanpakt: jouw onzekerheid. Onzekerheid en subassertief gedrag versterken elkaar namelijk. Omgekeerd geldt dat assertief gedrag ertoe leidt dat je zekerder van jezelf wordt.

Naam en leeftijd zijn gefingeerd.

Heeft u ook een vraag? Mail naar psycholoog@terdege.nl

Hilleke Hoekstra, GZ-psycholoog

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen