Vooraan zitten bij een doopdienst

Doopkaart
„Op iedere slaapkamer hangen een geborduurde geboortetegel en de doopkaart, met daarop de datum, de naam van de predikant en de tekst. Die kaart hebben we laten inlijsten. De geboortetegel herinnert ons aan het wonder van nieuw leven dat in ons gezin kwam. De doopkaart laat ons stilstaan bij het wonder dat de HEERE, de Verbondsgod, ons kind apart zet en daarbij belooft en verzegelt dat Hij ons kind tot Zijn kind wil en zal aannemen. Dat zijn grote woorden, die wij ons kind mogen uitleggen, zodra het daar iets van kan begrijpen.
Nu we om ons heen steeds vaker horen van jongeren die uiteindelijk kiezen voor de volwassendoop, voelen we ons nog meer genoodzaakt uit te leggen wat God belooft. De rijkdom van de kinderdoop is toch veel groter dan die van de volwassendoop? God noemt de naam van ons kind en belooft alles wat ons kind nodig heeft: vergeving van zonden, eeuwig leven. En dat terwijl het kind er nog helemaal niets van begrijpt.”

Doopdag
„Toen ik ergens las van een gezin dat ze ieder jaar op de dag waarop het kind is gedoopt die doop in herinnering roepen, dacht ik: Wat mooi en goed om dat te doen, want als je geen vaste momenten hebt om ergens op terug te kijken, vergeet je het snel. Tenminste, zo werkt het bij mij. Daarom heb ik de namen van de kinderen op een briefje geschreven, met daarachter de datum van de doop en de dooptekst. Dat briefje gebruik ik als bladwijzer in de Bijbel. Op de doopdag lezen we na de maaltijd het gedeelte waar toen over is gepreekt. Maar als dat niet echt aansluit op de doop, lezen we ook wel eens een stukje uit het doopformulier en gaan we daarover in gesprek.
Psalm 78 leert ons dat we de daden van de Heere aan onze kinderen moeten vertellen, met als doel dat zij hun hoop en vertrouwen op God stellen en Zijn geboden in acht nemen. Ik moet hen dus vertellen hoe de Heere het volk Israël heeft bevrijd uit Egypte, het van alles heeft voorzien wat het nodig had. Maar het komt ook dichterbij, want diezelfde God heeft mijn kind grote beloften gedaan bij de doop. En ook dat is een daad van de Heere, die ik niet mag vergeten door te geven.”

Doopdienst
„In onze gemeente is het vaker dopen dan avondmaal. Beide sacramenten dienen om het geloof te versterken. Beide sacramenten wijzen op de vastheid van Gods verbond, dat Hij vergeving van zonden en het eeuwige leven schenkt, omwille van het offer van de Heere Jezus Christus aan het kruis. Het lijkt soms of dat bij het Heilig Avondmaal sterker wordt ervaren dan bij de doop. Ik vraag me soms af of ik daarmee de bediening van de Heilige Doop niet onderschat.
Na een doopdienst is het een goed moment om aan de kleintjes te vragen wat ze gezien hebben. Peuters en kleuters begrijpen al wel dat er water nodig is om iets wat vies is schoon te krijgen. Het begrip dat ze zelf van binnen vies zijn en dat er bloed voor nodig is om dat schoon te krijgen, is veel moeilijker te vatten.
Toen de oudsten klein waren, zijn we wel eens helemaal vooraan gaan zitten bij het dopen. Dan wisten we zeker dat ze de baby, het water en de dominee goed konden zien. Nu met een groter gezin doe je dat niet zo makkelijk meer. Toch vind ik dat jammer, want het stukje evangelie dat in zo’n dienst zichtbaar is, gaat nu vaak aan hen voorbij.”

Dooponderwijs
„Voordat we ons kind lieten dopen, hadden we een doopgesprek met twee ouderlingen. Ze vroegen ons waarom we ons kind wilden laten dopen. Dat vond ik best moeilijk onder woorden te brengen. Als je zelf christelijk bent opgevoed, komt het geen moment in je hoofd op om je kind niet te laten dopen. Maar waarom je het dan doet, is natuurlijk wel een goede vraag. Het moet meer zijn dan een goede gewoonte.
Wij zien als belangrijkste reden voor het laten dopen van ons kind dat de doop door de Heere Jezus zelf is ingesteld. Het is Zijn wil dat de kinderen op deze manier apart worden gezet om Hem te dienen. Daar kunnen wij ons alleen maar over verwonderen. Die grote God wil met zo’n klein mensenleventje te maken hebben. Met de ouderlingen hebben we doorgepraat over wat de doop inhoudt en hoe we de belofte, die wij bij de doop afleggen, handen en voeten kunnen geven.
Ze nodigden ons uit om met de andere doopouders een groep te vormen die twee keer peer jaar bij elkaar komt en dan nadenkt over de christelijke opvoeding. Hoe leer je je kind bidden? Hoe ga je om met een koppige peuter? Welke kinderbijbel kies je? Vragen te over voor kersverse ouders als wij. Het mooie aan die groep is dat de kinderen van dezelfde leeftijd zijn. Je loopt daardoor tegen dezelfde dingen aan. Herkenning zal er dus volop zijn. En op deze manier kunnen we elkaar in de gemeente tot een hand en een voet zijn.”

Boeken over de doop
• De heilige doop, door dr. M. Luther
• Een eeuwig verbond, door ds. H. van den Belt
• Het teken van de doop, door Matthew Henry
• Jij bent gedoopt!, door dr. R. van Kooten
• Meer dan een teken, door prof. dr. A. de Reuver
• Op mijn Trouwverbond, door ds. A. Schot
• U en uw kinderen, door prof. dr. A. Baars
• Van kind tot kind, door ds. G.J. van Aalst
• Waarom ben jij gedoopt?, door ds. H. van den Belt

Van de doopdiensten van onze kinderen kan ik me niet veel herinneren. Ik weet nog wel veel van de stress eromheen. Hoe laat moet ik voeden om goed uit te komen met de doopdienst? Duurt de dienst niet te lang, waardoor de baby aan het eind alweer honger heeft? Welke kleren moet ik aan? Wie komen er allemaal? Wat serveer ik bij de koffie? Enzovoorts, enzovoorts. “Martha, Martha, één ding is nodig! De rest is overbodig.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen