Niet somber over toekomst vrouwenbond

Wie de huiskamer van een domineesgezin betreedt, kan niet om de boekenkast heen. Bij de familie Jonker wisselen theologische literatuur, werken over Israël en literaire klassiekers elkaar af. De Ilias en de Odyssee van Homerus getuigen van een belezen publiek, de stapels boeken naast de bank bewijzen dat hier ook echt gelezen wordt.
Voor de vrouw des huizes, Ria Jonker-Hakkert (1956), is lezen een toegift geworden. Het voorzitterschap van de vrouwenbond en haar leidinggevende taak bij RST Thuiszorg eisen hun tijd op. Dat betekent niet dat ze nog maar zelden leest. „Als hoofdredacteur van ons blad De Hervormde Vrouw lees ik maandelijks het tijdschrift kritisch door. Passen de artikelen bij de leefwereld van de leden en zijn de Bijbelstudies te begrijpen? Meerdere keren is dit functionele redactiewerk mij onverwachts tot zegen geweest.”

Vorming
In de statige woonkamer van de predikantswoning in Putten vertelt mevrouw Jonker over haar werk voor de vrouwenbond. Enthousiast als het gaat over het belang en de waarde ervan, realistisch als het gesprek komt op de verantwoordelijkheid van haar werk en de toekomst van de bond. „In mijn jeugd wist ik niet van een vrouwenvereniging. Pas in Stolwijk, de tweede gemeente van mijn man, leerde ik het verenigingsleven goed kennen”, steekt ze van wal. In Stolwijk is de liefde tot de vrouwenbond ontstaan. „Bij aankomst in de gemeente werd ik meteen gevraagd als voorzitter van de plaatselijke vrouwenvereniging. Een heel leerzame tijd werd dat. We waren met gemengde leeftijden en de leden toonden mij in alles hoe de praktijk van het leven niet los kan staan van ons geestelijke leven. In Stolwijk ben ik enorm gevormd.”
Het werk van haar man ging door. De familie Jonker verhuisde naar Barendrecht, Nijkerk en Baarn. Gemeenten waarin ze steeds voorzitter van de plaatselijke vrouwenvereniging werd. „Inmiddels hadden we zeven kinderen, het was een drukke tijd in het gezin. Toch was het werk voor de vrouwenvereniging heel belangrijk voor mij. In het regelmatig samenkomen rond de Bijbel ligt een onschatbare waarde. Soms heb je als vrouwen dezelfde geloofsvragen of onzekerheden. Dan mag je elkaar onderwijzen en aanmoedigen vanuit Gods Woord. Dat geeft een stuk meeleven in de diepste zin van het woord.”

Leiding
Hierin ligt de drijfveer van de bondspresidente, bij het vele werk dat zij inmiddels verzet voor de landelijke vrouwenbond, het overkoepelende orgaan van de plaatselijke verenigingen. „Mijn verkiezing tot voorzitter in 2008 kwam als een enorme verrassing en schok tegelijk. Ik keek erg op tegen mijn voorgangster en twijfelde over mijn capaciteiten. Op wonderlijke wijze zijn alle obstakels weggenomen tijdens een Bijbelstudie uit 2 Korinthe 4. Ineens besefte ik: het gaat om de uitnemende kracht uit God en niet die uit onszelf. Toen werd ik omgebogen om het voorzitterschap aan te nemen. Ik mocht het als een vreugde gaan zien om dit werk in Zijn wijngaard te doen.”
Het werk bracht nieuwe talenten van mevrouw Jonker aan het licht: het ontwikkelen van visie, het houden van overzicht en het besturen van een groot orgaan. Samen met de andere bestuursleden zet ze deze capaciteiten in om toerustingsbijeenkomsten voor verenigingsbesturen te organiseren en regionale themabijeenkomsten voor alle vrouwen. Daarnaast is er de landelijke bondsdag in september en het maandelijkse werk voor De Hervormde Vrouw. „Alles bij elkaar is het ruim een halve weektaak. Omdat ik de andere helft van de week bij de RST vul, heb ik wel eens het gevoel dat ik ‘nee’ moet verkopen richting onze kinderen en zeven kleinkinderen. Ook moest ik met mijzelf in het reine komen over de vermindering van mijn taken als predikantsvrouw. Maar mijn man leerde mij: als de Heere je ergens inzet, hoef je op een andere plaats minder vaak te zijn. Omdat we in Putten vijf predikanten hebben voor de wijkgemeenten, hoef ik hier alleen nog de kraambezoeken af te leggen. Ook dat is leiding.”

Vergrijzing
Heeft de Hervormde Vrouwenbond te maken met een vergrijzing van haar ledenbestand? „Inderdaad is de meerderheid van de leden boven de vijftig jaar. Het kost inspanning om het ledental op peil te houden en jonge vrouwen aan te trekken. Zij werken steeds vaker overdag en er zijn al tal van Bijbelkringen en opvoedbijeenkomsten. Toch proberen we de vrouwenbond op een frisse manier te presenteren. De Hervormde Vrouw heeft juist een jonge lay-out gekregen en we organiseren nu ook themadagen op zaterdag. Gelukkig mogen deze inspanningen aanslaan en melden meer jonge vrouwen zich aan. We zijn zeker niet somber over de toekomst van de Hervormde Vrouwenbond.”
Ondanks haar volle weekschema bezoekt Jonker zo trouw mogelijk de plaatselijke vrouwenvereniging. „Daar ga ik zitten om te ontvangen. Dan besef ik steeds weer: de vrouwenbond is er om Hem te mogen eren en Hem persoonlijk te leren kennen. We bidden om geestelijke groei en de doorstraling daarvan naar anderen. Als vrouwen wil je gevoelens onder woorden brengen, herkenning vinden bij elkaar. Daarin ligt de meerwaarde van de vereniging. Mannen zullen zich er bij voorbaat niet snel thuis voelen.”

Leren van oudere vrouwen
„Jong zijn is geen excuus om niet lid te worden van de vrouwenvereniging van de kerk. Zelf bezoek ik de vrouwenvereniging van onze gemeente, de Ichthuskerk in Ridderkerk. Inmiddels ben ik zelfs gestrikt als penningmeester ervan. Wij hebben bijna vijftig leden, tussen de vijfentwintig en vijfenzestig jaar. De jongere leden zijn in de minderheid, maar oudere vrouwen vertrekken omdat zij de vereniging te jong vinden.
Met elkaar volgen we de Bijbelstudies uit De Hervormde Vrouw. Dit jaar bespreken we 1 en 2 Thessalonicenzen in tien avonden. Iemand van ons maakt over het gedeelte een verdiepende inleiding. Daarna zingen we psalmen en gezangen. Het mooiste gedeelte van de avond vind ik de tijd na de pauze, als we in kleine groepjes stellingen rond het Bijbelgedeelte bespreken. Je kunt dan persoonlijk worden en met elkaar kom je tot andere inzichten dan alleen. Juist van de oudere vrouwen van onze vereniging leer ik dan veel. Daarom is het zo mooi dat je met alle leeftijden bij elkaar bent. We leren van elkaar, over het geestelijke leven, maar ook over het christen zijn in de praktijk.”

Evelien van Dalen (29), financieel adviseur bij VGS.

Generatiekloof te groot
„Ik ga niet naar de vrouwenvereniging van mijn kerk, de hervormde gemeente van Bergambacht. Op de vereniging zitten niet de mensen aan wie ik mij spiegel. Ik denk ook niet dat ik daar kan halen wat ik belangrijk vind aan een vereniging: verbondenheid, gezelligheid en verdieping. Dat komt doordat de vrouwen van de vrouwenvereniging veel ouder zijn dan ik; de meeste leden zijn tussen de vijfenzestig en tachtig jaar oud. Natuurlijk kun je leren van oudere mensen, maar de generatiekloof is echt te groot voor mij.
Ik bezoek wel een huisbijbelkring. Met vijf tot acht personen rond mijn leeftijd doen we één keer in de drie weken een Bijbelstudie. Op die avond is er ook veel tijd om bij te praten. Dat biedt ontspanning, geloofsverdieping en ontmoeting met gelijken; je leert nieuwe vrienden kennen. De combinatie van gezelligheid en het verdiepen van het geloof vind ik belangrijk. Het christen-zijn is meer dan kerkdiensten volgen alleen. Daarom heeft een kerkelijke gemeente een verenigingsleven nodig. Maar de doelgroep van een vereniging moet wel bestaan uit leeftijdsgenoten of gelijken.”

Priska van ’t Veer (30), werkzaam bij Sociaal Team

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen