26 jaar en eigen baas
Ondernemen zit in haar bloed en het begeleiden van zwangere vrouwen is haar lust en haar leven. Toen de 26-jarige Jolette van den Nagel een paar maanden geleden gevraagd werd een verloskundigenpraktijk over te nemen, hoefde ze dan ook niet lang na te denken.
Als kind wilde Jolette van den Nagel kinderverpleegkundige worden, maar op de middelbare school werd het haar droom om de verloskunde in te gaan. „Ik zat de eerste twee jaar op de mavo, maar ben speciaal naar 3 havo gegaan, zodat ik later de opleiding voor verloskundige kon gaan doen.” Dat tekent haar: hard werken om haar dromen waar te kunnen maken.
In april dit jaar nam Jolette Verloskundige Praktijk Voorthuizen over van Inge Walker-Iedema. De naam veranderde ze in Matea, Hebreeuws voor ‘Gods geschenk’. „Het is leuk om zo een frisse start te maken en de praktijk een wat jongere uitstraling te geven. En ik vind het mooi dat de naam iets laat zien van onze visie op het leven, die we als praktijk ook willen uitdragen: we beschouwen elk kindje als een geschenk van God.”
De praktijk kreeg ook een nieuw logo. Onder het logo staat op Jolettes visitekaartje nog altijd ‘Voorthuizen-Barneveld e.o.’, een herinnering aan de oude naam. „Het is goed om herkenbaar te blijven”, zegt de jonge verloskundige. „We houden ook wel spreekuur in Voorthuizen en Kootwijkerbroek, maar het meest zitten we toch in Barneveld. Daar worden ook de meeste kinderen geboren. Er zijn veel nieuwe wijken bijgekomen, waar vooral jonge gezinnen wonen.”
Jolette runt de praktijk samen met haar collega Simone van Laar-van Gurp, die sinds 2008 in de praktijk werkt. „Zij heeft drie kindjes en is er voornamelijk op de vrijdagen. Ook heeft ze om het weekend dienst. Zelf heb ik als vrijgezel niet veel verplichtingen en kan ik veel werken. Doordat je de mensen vaak tegenkomt, krijg je echt een persoonlijke band met hen. Dat is bij de bevalling ook fijn, niet alleen voor hen maar ook voor mijzelf.”
Ze volgde haar opleiding verloskunde in Amsterdam, „een pittige studie waar je zes dagen per week druk mee bent. De meeste mensen doen er dan ook iets langer over dan de vier jaar die ervoor staat.” Zo niet Jolette. Vier jaar geleden rondde ze de opleiding af en ging ze aan de slag, als waarnemer in verschillende praktijken. „Drie jaar geleden was Simone met zwangerschapsverlof en zo kwam ik ook hier terecht. Inge dacht toen al: als ik ooit iemand zoek om de praktijk over te nemen, vraag ik Jolette.”
Waarom jou?
„Waarschijnlijk omdat ik erg gedreven ben en alles altijd goed op orde heb. Inge verwachtte dat de praktijk bij mij in goede handen zou zijn. Ik vond het ook wel een eer dat ze me vroeg, hoor.”
Je zei direct ja?
„Ik heb er wel een poosje over nagedacht. Ik ben nog jong en het is een hele stap. Aan de andere kant dacht ik: zo’n kans krijg ik maar één keer. Het sprak me ook erg aan dat deze praktijk zo kleinschalig is. In Zwolle heb ik een poosje in een grote stadspraktijk gewerkt. Daar zat je met zes verloskundigen en zag je per dag heel veel mensen. Dat kleinschalige vind ik veel leuker.
En ik vind Barneveld een leuke gemeente om in te werken. Er wonen veel christelijke mensen, maar het is toch wat diverser dan Elspeet, waar ik vandaan kom. We hebben hier momenteel bijvoorbeeld een Somalische vrouw in de praktijk. Het is leuk om ook met mensen uit andere culturen te werken. In de grote stad had ik daar veel meer mee te maken. Dan moest ik regelmatig mijn schoenen uitdoen als ik bij mensen thuis kwam. Anders kwam er al snel een vader met een dweil achter me aan om de vloer weer schoon te vegen.”
Met de keuze voor de naam Matea presenteer je je nadrukkelijk als christelijke verloskundige.
„Klopt. Mensen mogen best weten wat onze visie op het leven is. Tegelijk is iedere vrouw hier welkom, ongeacht haar geloofsovertuiging. Sommige mensen komen bij ons vanwege het kleinschalige en het persoonlijke, anderen inderdaad omdat we een christelijke achtergrond hebben. We zijn bekend met de gedachten die leven over anticonceptie. Daardoor is het voor vrouwen gemakkelijker om daar met ons over te praten. Voor moeders die nog verschillende kinderen thuis hebben, is het handig dat we ook ’s avonds spreekuur hebben.
Ik begeleid regelmatig studenten, die dan korter of langer meedraaien in de praktijk. Soms zijn dat mensen die onkerkelijk zijn. Zij staan nog wel eens vreemd te kijken als er een moeder langskomt die haar tiende kind verwacht. Ik vind het wel goed als ze zien hoe het hier gaat. Dat is voor zulke studenten heel leerzaam. En ik vind het zelf heel leuk om de begeleiding van studenten erbij te doen.”
Zag je het wel zitten om zo jong al eigen baas te worden?
„Je moet veel beslissingen nemen en dat moet bij je passen. Maar het ondernemen zit in mijn bloed. Mijn ouders hebben ook een eigen onderneming. Zij hebben een bosbouwbedrijf en houden zich bezig met het kappen van bomen. Heel iets anders, maar ook iets met de natuur, dus.”
Waarom werd jij verloskundige en geen bosbouwer?
„Het ontstaan van nieuw leven is zoiets moois, dat heeft me altijd gefascineerd. Die hele groei van embryo tot foetus, en de ontwikkeling die je bij de moeder ziet. Je staat haar bij tijdens een van de mooiste, maar tevens een van de meest kwetsbare periodes van haar leven. Dat blijft iets heel bijzonders.”
Wat vind je het mooiste onderdeel van je werk?
„De bevalling is natuurlijk het mooiste. Maar de spreekuren zijn net zo goed mooi. En de kraambedden die je na afloop bezoekt, met name als je de bevalling zelf gedaan hebt. Eigenlijk is het hele proces waarin je een zwangere vrouw begeleidt bijzonder. Het is in elk stadium weer mooi om te zien hoe alles geschapen is.”
Je neemt een verloskundigenpraktijk over in een tijd waarin de thuisbevalling steeds meer onder druk komt te staan.
„Er speelt inderdaad best wel wat. Verloskundigen zijn de laatste tijd in de media niet altijd even leuk afgeschilderd. In andere landen, waar veel meer ziekenhuisbevallingen voorkomen dan in Nederland, komen ze daar juist een beetje van terug, maar in Nederland zie je een omgekeerde beweging. Gelukkig is onlangs besloten dat een vrouw mag blijven kiezen of ze thuis of in het ziekenhuis wil bevallen.”
Denk je dat het beroep van een eerstelijns verloskundige uiteindelijk zal verdwijnen?
Stellig: „Dat is voorlopig niet aan de orde. In een vertrouwde omgeving beval je uiteindelijk het best. Voor een gezonde zwangere is het gewoon niet nodig om naar een gynaecoloog te gaan. Een zwangerschap is een heel natuurlijk proces. Dat moet je niet medicaliseren als dat niet nodig is. Bovendien wordt het dan veel duurder. Als je het mij vraagt, is het prima zoals het nu gaat.”
Werd er vroeger alleen in noodgevallen een echo gemaakt, tegenwoordig krijgen vrouwen tijdens hun zwangerschap allerlei onderzoeken aangeboden. Hoe kijk je daartegen aan?
„De zorg moet je altijd blijven verbeteren, maar het is de vraag of al die tests daar nog aan bijdragen. Hier in Barneveld is er bijna niemand die kiest voor een combinatietest, die de kans op het syndroom van Down en nog twee andere chromosoomafwijkingen berekent. De twintigwekenecho wordt wel steeds vaker gedaan. Als daarbij een afwijking wordt geconstateerd, kun je bijvoorbeeld in een gespecialiseerd ziekenhuis bevallen, waardoor de juiste zorg direct beschikbaar is. Dat is een groot voordeel. Tegelijk kun je je ook onnodig zorgen gaan maken. Ik maakte een keer mee dat op de echo bleek dat de schedel van een kindje wat klein was. De moeder was zo bang dat er iets niet goed was, dat ze het kindje heeft laten weghalen. Terwijl het misschien gewoon gezond was!”
Met de NIPT kan eenvoudig het syndroom van Down worden vastgesteld.
„De NIPT is veel betrouwbaarder dan de combinatietest, want daarmee kan met zekerheid worden vastgesteld of je kindje het syndroom van Down heeft. Het is echter de vraag hoe nodig het is om dat van tevoren te weten. Veel mensen nemen graag het heft in eigen handen, terwijl het zo belangrijk is op God te vertrouwen.
Het gevaar is bovendien groot dat ouders zich straks gedwongen voelen om de zwangerschap af te breken omdat de zorg voor hun kindje met Down de maatschappij te veel zou kosten. Dat is toch erg! Ik vraag me dan af: Wat kost Nederland alle mensen die roken?”
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 24 augustus 2016
Terdege | 92 Pagina's