Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Sneller papa en mama dan gedacht

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Sneller papa en mama dan gedacht

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het ouderschap is niet altijd rozengeur en maneschijn. Daar weten Elbert (23) en Marieke (25) van Engelenhoven uit Ede alles van. De eerste was er eerder dan verwacht. En het was nog een huilbaby ook.

Het stel Engelenhoven houdt van leven. De tweejarige hond Buddy verwelkomt aan de deur enthousiast het bezoek. In de woonkamer tjilpen twee parkieten en even veel kanaries erop los. Het dressoir torst een fors aquarium met tientallen vissen. In de achtertuin springen drie konijnen rond een volière.
Mariska (3) en Julia (1) liggen op deze winterse doordeweekse avond al op bed. Ze zijn stil. Elbert is net thuis uit zijn werk. Het bouwvakkerstenue nog aan en de avondmaaltijd net achter de kiezen.
In een gemiddelde week is Elbert zo’n 60 uur in touw voor twee verschillende bouwbedrijven. „Als getrouwde man heb je meer verantwoordelijkheden, vooral financiële.” Marieke heeft in eerste instantie de zorg voor de kinderen. Daar heeft ze de handen vol aan.
„Ik lees boekjes voor, speel met hen en ben de scheidsrechter als ze ruzie maken.” Als Marieke even wegloopt, gaat het volgens haar meteen fout. „De kinderen hebben er een handje van om elkaars speelgoed af te pakken. Ik probeer in de gaten te houden wie met welk speelgoed speelt. Pas als de één het weglegt, mag de ander het pakken. Zo simpel is dat.”
De dochters hebben allebei een eigen willetje, zien de ouders. Maar ze uiten het op verschillende manieren. Zij: „Soms is het wel lastig om voet bij stuk te houden als Julia een keel opzet omdat ze iets niet mag.” Hij: „Als Mariska met een lief stemmetje vraagt of ze nog één koekje mag, is het voor mij moeilijk om consequent te blijven.” Maar ze doen hun best. Ja is ja en nee is nee, vinden de ouders.

In mei 2011 kregen de twee verkering. Nog geen twee jaar later trouwen ze, als Marieke zwanger blijkt te zijn. „Dat was echt wel even schrikken en slikken. Ik had even tijd nodig om alles een plaatsje te geven”, herinnert Elbert zich. „Maar wat kun je er verder nog aan doen? Je kunt dan maar beter gaan toeleven naar een huwelijk dan ertegen op blijven zien.”
Het stel vindt na hun trouwen in februari 2013 een tijdelijke woonruimte boven de schuur van Elberts ouders. In juli komt de baby. De bevalling verloopt voorspoedig en de kraamweek ook. En dan wordt het ouderschap plotsklaps wat minder aangenaam.
Mariska begint te huilen, te huilen en te huilen. Moeder Marieke kan er maar moeilijk mee omgaan. „Na de bevalling was ik niet alleen fysiek, maar ook mentaal aan het eind van mijn Latijn. Ik heb de baby twee weken naar mijn schoonouders gebracht. Ik was bang dat ik haar anders wat zou aandoen. Zo was ik ervan in de war.”
Elbert blijft nuchterder onder de lawaaierige baby. „Ik kon me van het huilen afsluiten en sliep er ’s nachts meestal doorheen. Maar Marieke werd er heel gespannen van. Ik stuurde haar af en toe bij haar moeder langs voor een kopje koffie.”
„Uiteindelijk bleek dat het klepje van haar slokdarm naar haar maag nog niet was volgroeid. Daardoor kwamen het maagzuur en de voeding omhoog. Mariska had gewoon pijn”, legt Marieke uit. „Met verdikkingsmiddel in haar voeding was het probleem snel opgelost. Het werd een heel ander kind.”

Energie
Na een jaar tikt het stel een koophuis op de kop in Ede. Een halfjaar lang klust Elbert iedere avond om zijn kersverse gezin een ruimer onderdak te kunnen bieden. „De verwarmingsleidingen en de elektra zijn nieuw. De keuken en de woonkamer heb ik twee meter uitgebouwd.”
In het nieuwe huis werd Julia geboren. Eveneens een huilbaby. Na lang zoeken bleek dat de boreling overprikkeld en daardoor oververmoeid was.
De jonge ouders erkennen dat hun leven anders is gelopen dan ze van tevoren hadden gedacht. Elbert: „We spraken net over verloven, en toen gingen we ineens trouwen.” Toch zouden de twee hun leven niet anders hebben gewild. Elbert: „Als ik het over had kunnen doen, had ik het anders gedaan. Moeten trouwen is niet leuk. Maar ik had dit toch ook niet willen missen. Dit is nu mijn leven.”
Marieke ziet de positieve kant van het jonge ouderschap in. „Het is ook wel leuk om jong ouder te zijn. Je hebt de energie om dingen te ondernemen met de kinderen. Ik fiets zo even met hen langs de kinderboerderij om naar de hertjes te kijken. En tijdens vakanties liggen we elke dag met hen in het zwembad.”
Als Elbert thuiskomt, springt Mariska hem om de nek en kruipt Julia naar hem toe. „Als ik de meiden zie, ben ik blij dat ik thuis ben. Ik voel me daar het gelukkigst. Ik weet dan: dit is mijn thuis, want hier zijn mijn kinderen.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 28 december 2016

Terdege | 124 Pagina's

Sneller papa en mama dan gedacht

Bekijk de hele uitgave van woensdag 28 december 2016

Terdege | 124 Pagina's