Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vol liefde houtsnijden

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vol liefde houtsnijden

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Hij speelt onafgebroken met het touwtje van de capuchon van zijn trui en staat geen moment rustig op zijn benen. Maar zodra Peter-Machiel Kooyman uit Barneveld een stanleymes en een houten plankje heeft, is hij een ander mens.

Het verhaal dat de jongste actieve houtsnijder van Nederland de komende anderhalf uur vertelt, kent hij uit zijn hoofd. Regelmatig geeft hij een demonstratie houtsnijden. Vanachter zijn houten werktafeltje op de bovenverdieping van het Borduurmuseum in Barneveld steekt hij van wal. Als mensen, geheel in de stijl van het borduren, vragen of Peter-Machiel (20) in zijn bovenkamer geen steekje los heeft zitten, antwoordt hij steevast en volmondig ‘ja’. „Je weet niet wat je mist als alle steekjes vastzitten.”
Het verhaal begint bij het begin. „Mijn opa en oma waren beiden houtsnijders. Ik haalde er mijn schouders over op. Om mijn oma een plezier te doen, ging ik mee naar een houtsnijcursus. En toen vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Tot op de dag van vandaag ben ik blij met de zachte dwang van oma.”
Tot zijn eigen verbazing bleek houtsnijden heel goed bij Peter-Machiel te passen. „Ik heb een beroerde motoriek én ADHD. Maar het snijden werkt therapeutisch. Pas nam ik een vriend mee naar deze plek en liet ik hem mijn werk zien. Hij zei niet te weten dat ik zo rustig kon zijn. Op het moment dat ik hout voor mijn neus heb, komt er rust. Ik kan dan goed nadenken. Tegelijkertijd kan ik hier mijn energie in kwijt.”

Nieuwe heupen
De meeste collega-houtsnijders zijn 70, soms 80 jaar oud. Peter-Machiel ziet het als zijn taak om het ambacht in leven te houden, zodat het niet letterlijk uitsterft. En met de ouderen heeft hij het best gezellig. „Op een verjaardag zitten de jongeren de halve avond op hun telefoon. Met ouderen kun je praten. Over politiek, vakanties, het weer, en ja, ook over nieuwe heupen of staaroperaties.”
De gesprekken met “grijze mensen” zijn leerzaam, vindt Peter-Machiel. „Ze hebben meer meegemaakt, meer geleerd. Ik kom net kijken.” Dat laatste willen de twee mannelijke senioren die zijn uitspraak opvangen grif beamen.
Een aantal maanden geleden begon Peter-Machiel ook met borduren. Een vrouwenwerkje? Niks daarvan, vindt hij. „Onze jeugd wordt massaal verkeerd onderwezen. Zo’n 1500 jaar geleden was borduren een ambacht. Net als smid, slager of bakker. Mannen zorgden met hun borduurwerk voor inkomen. Maar toen de mannen op het slagveld waren, begonnen hun adellijke vrouwen te borduren. Dus, wie weet, wordt in de toekomst timmeren wel iets voor vrouwen.”
Peter-Machiel betreurt de uitvinding van de borduurmachine. „Je kunt veel meer borduren, maar er zit geen liefde meer in. De emotie is er uit.” Zijn houtsnijwerk heeft een verhaal. Dat bewijst de jonge hobbyist door twee zelfgemaakte dienbladen met elkaar te vergelijken. „Kijk, in deze heb ik dieper gesneden dan in de andere. Dit stukje sneed ik toen ik ruzie had met mijn broer”, wijst hij. „Dat zie ik hier allemaal in terug. Ik hoop maar dat er nooit een houtsnijmachine wordt uitgevonden.”

Bruidsklomp
Zijn liefde voor het houtsnijwerk gaat diep. Peter-Machiel wil zijn eventuele aanstaande vriendin ten huwelijk vragen met een klomp. De reden? In Volendam was het de traditie om je vriendin ten huwelijk te vragen met een versierde klomp. Zo kon de bruidegom laten zien hoe handig hij was met zijn handen. Op de huwelijksdag kreeg ze dan de andere bruidsklomp, zodat ze het paar compleet had voor de grote dag.
Peter-Machiel vindt het een prachtige traditie. „Dat is toch veel mooier dan een ring. Die koop je in twee of drie uurtjes en dan is het klaar. Er zit niks persoonlijks in. Met een klomp ben je tientallen uren bezig.”
De bruid-in-spe hoeft zich niet té druk te maken over de originele plannen van Peter-Machiel. „De ring krijgt ze ook wel. En de bruidsklompen hoeft ze niet aan op de bruiloft, hoor. Maar... die krijgen wél een mooi plekje op de schoorsteenmantel.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 19 april 2017

Terdege | 108 Pagina's

Vol liefde houtsnijden

Bekijk de hele uitgave van woensdag 19 april 2017

Terdege | 108 Pagina's