Waar

„Ik heb betere verhalen van je gelezen.” Afzender: André Rouvoet, ChristenUniepartijleider en minister voor Jeugd en Gezin.
Zijn sms’je over mijn analyse in de krant van die dag (28 juni 2007) komt wel even binnen. Bespeur ik irritatie? Van de eerste schrik bekomen stel ik enigszins triomfantelijk vast dat mijn verhaal is gelezen. En er kennelijk toe doet: de drukbezette CU-voorman maakt bewust tijd vrij om te reageren. Ik heb een snaar geraakt.
Wat was er gebeurd? De CU had in 2005, als oppositiepartij, campagne gevoerd tégen de EU-Grondwet. Twee jaar later was de CU, inmiddels regeringspartij, vóór de opvolger daarvan, het Verdrag van Lissabon. En dat terwijl beide verdragen als twee druppels water op elkaar leken. Die draai, schreef ik, „schreeuwt om uitleg.”
Daar sta ik ’s avonds, als Rouvoets reactie binnenkomt, nog steeds achter. Toch knaagt er iets. Heeft hij een punt? Heb ik de plank misgeslagen? Als journalist, zeker als refoverslaggever, moet ik toch de waarheid schrijven? Objectief verslag doen van de werkelijkheid?
Wat is waarheid? vroeg Pilatus ooit. Als twee mensen dezelfde gebeurtenis navertellen, hoor je twee verschillende verhalen. En als het ANP een debat verslaat, rolt daar een ander artikel uit dan als ik dat doe.
Zijn sommige weergaven waarder dan andere? Het is vaak maar net welke positie je inneemt. Rouvoet heeft geen belang bij het beeld van een draaiende CU. Toch is het juist mijn taak daar de vinger bij te leggen. Zo eerlijk mogelijk. Want mensen moeten erop kunnen vertrouwen dat wat in de krant staat, klopt.
Daar ging trouwens vroeger vrijwel iedereen voetstoots van uit. Tegenwoordig volgen steeds meer mensen Kamerdebatten live via internet. Achteraf krijgen wij dan soms te horen: „SGP’er X zei dit of dat, maar ik lees het nergens terug. Hoe zit dat?” Wat overigens bewijst dat ook voor journalisten niet elke vooruitgang een verbetering is. „Quod erat demonstrandum.” Ofwel: een waarheid als een koe.
Over waarheid gesproken, van polemieken met politici als Rouvoet kan ik echt genieten. Maar het mooiste van mijn werk is om iets van dé Waarheid te laten schitteren. Tussen de regels door, of gewoon ronduit. Zoals onlangs, in een interview met dr. G.G. Anthonio, die christelijke leiders oproept Jezus na te volgen. Dan hoop je dat er een zaadje wordt gestrooid en dat dat mag ontkiemen.
Want wat in Den Haag gebeurt, is belangrijk. Maar ook vergankelijk. Zéker onze berichtgeving daarover. „Wat ze in de krant schrijven, weet over drie maanden niemand meer”, zei premier Den Uyl ooit. Maar het Woord van Hem Die in de wereld gekomen is om getuigenis van de waarheid te geven, blijft in der eeuwigheid.

Kees de Groot
Journalist bij het Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen