Verbazing

„Amazing grace, how sweet the sound, that saved a wretch like me”, zong John Newton lang geleden. Het lied over Gods verbazingwekkende genade raakt de kern van het Evangelie: Gods genade voor mensen die niets verdienen. Wat schetste mijn verbazing toen ik laatst de supermarkt binnenstapte. Negen van de tien keer hoor ik muziek die hier thuishoort. Of alleen Koranrecitaties. Ik dacht daarom dat ik het niet goed hoorde, maar toen kon ik het lied meeneuriën: „Amazing grace, how sweet the sound…” Inderdaad, “how sweet the sound”! Voorzichtig keek ik om me heen naar de andere bezoekers van de supermarkt. Hoorden zij het ook? Maar nee, de mannen in hun lange witte jurken en de in het zwart gehulde dames hadden hun aandacht niet bij de achtergrondmuziek. En als ze het al hoorden, herkenden ze de melodie vast niet. Misschien alleen als een wijsje uit het Westen dat mooi klinkt. Als ze de bijbehorende tekst zouden horen, zouden ze vast erg verrast zijn.

Verrast, dat zijn moslims vaak wanneer ze inhoudsvolle christelijke liederen horen. Nooit vergeet ik de dag dat we in onze woonplaats een Syrische familie bezochten. De heer des huizes was bezig met zijn computer en even later klonk er een stem door de kamer. Toen het refrein aan de beurt was, zongen vader en moeder uit volle borst mee: „Hou vol, hou vol, Hij laat niet los. God is voor ons, God is naast ons, God is altijd om ons heen.” Het duurde even voor we het in de gaten hadden, maar dit islamitische gezin had een christelijk lied gevonden op YouTube. En ze zongen het vanuit hun tenen.

Strikt genomen mogen moslims alleen religieuze liederen horen of zingen zonder instrumentale begeleiding. Nu lapt het gros dit aan z’n laars. Veel moslims luisteren alles wat los en vast zit. Maar dat ze zelf zingen? Dat hoor ik zelden. En zeker niet een tekst die het geloof en hun eigen hart aan elkaar verbindt. Wanneer Arabische vrienden ons horen zingen over God vanuit ons hart, raakt hen dat regelmatig, zo valt me op. Zoals die keer op de taalschool toen ik een paar minuten de tijd had om iets te vertellen in het Arabisch. Ik koos ervoor om in het Arabisch te zingen. Ik zong een christelijk lied, vanuit mijn hart. „U bent zo’n groot God, er is niemand zoals U.” En daarna kreeg ik zelfs tijd om het lied aan de klas te leren. De volgende dag tikte mijn islamitische docente me op de schouder. „Saar, ik heb je de hele nacht horen zingen.” Inderdaad, verbazingwekkend, die genade van God.

SAAR WOONT SINDS AFGELOPEN ZOMER VOOR LANGERE TIJD MET HAAR GEZIN IN DE ARABISCHE WERELD. ZE SCHRIJFT MAANDELIJKS ONDER PSEUDONIEM EEN COLUMN.

Saar

SAAR VAN DE WOESTIJNE
GETROUWD. MOEDER VAN VIER KINDEREN WOONT IN HET MIDDEN-OOSTEN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen