Vitamineverlangen
Boodschappen doen valt niet altijd mee. Deze jongen verkeert in de veronderstelling dat groenten niet misstaan bij de avondmaaltijd. Maar de supermarkt en de eigen kooktalenten werken niet mee aan het dagelijkse vitaminemomentje.
Al filosoferend over de omvang van mijn taille, springen de tranen me in de ogen als ik in de supermarkt om me heen kijk. Er is een half gangpad vol snoep. Een heel pad met chips en maar liefst twee gangpaden met wijn, bier en dergelijke. En ergens in de winkel, haast weggestopt tussen alle verpakkingen met vet, zout en suiker, ligt de groenteafdeling. Broccoli hebben ze altijd. Vaak ook bloemkool en boontjes. En wortels. Een enkele keer iets wat luistert naar een exotische naam als aubergine. En dat is het groenteassortiment. Wie niet drie keer per week dezelfde groente wil eten, moet haast noodgedwongen de toevlucht nemen tot friet. Want ook dat is suikervrij en zoutarm.
Maar het vitamineverlangen verdwijnt nooit. Iedere week weer bestudeer ik alle schappen van de ietwat trieste groenteafdeling. En op een dag ligt er iets nieuws. Een kool. Geen Chinese, witte, zee-, zwarte, duizendkoppige, groene, savooie-, merg-, zwarte, palm- of splijtkool, (om maar eens wat te noemen), maar een rode kool. Een stevige, zware, glanzende paarse(!) bol bladeren.
De vitamineconsument in mij bedenkt zich geen moment. Maar op het aanrecht blijken nieuwe groenten ook nieuwe zorgen met zich mee te brengen. Al snijdend dijt de hoop groente steeds verder uit. Tot weeshuisformaat. Aardappels slaan we vanavond maar over, besluit ik als de snijplank bomvol ligt. Wel voeg ik een appeltje toe voor de smaak. Ook de halve kruidenkast (en stiekem wat suiker) belandt op de kool. Dat wordt smullen?!
Toch niet. De vrouw laat, terwijl ze een te breed gesneden lap kool naar binnen werkt, duidelijk merken dat mijn improvisatierecept geen succes is. Zelfs haar knorrende maag kan haar niet verleiden nog eens op te scheppen. Dat we een paarse tong krijgen, verzacht het tafellijden iets. De volgende avond eten we wéér rode kool. Maar nu in ovenschotelvorm. Met aardappeltjes. Mijn keukenprinses weet overal raad mee.
Arien
ARIEN VAN GINKEL
JOURNALIST BIJ HET REFORMATORISCH DAGBLAD
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 16 mei 2018
Terdege | 116 Pagina's