DAS WAHRE ISRAEL

W. Triling, DAS WAHRE ISRAEL, Studiën zur Theologie des Matthmtsevangeliuins. (Band 7 van de Erfurter Theologische Studiën) XX en 212 8., St. Benno-Verlag, GMBH Leipzig, 1959.

In deze studie stelt de auteur de theo-

logische grondgedachten van het Mattheüs-evangelie aan de orde. De titel geeft al aan, dat het in dit evangelie volgens Trilling gaat om de realiteit van het volk Gods, zoals deze belichaamd is in de Kerk van Christus. In oen drietal hoofdstukken wordt dit nader uiteengezet.

Hoofdstuk I behandelt de schuld van Israël. Isi-aël verwerpt Jezus, de Messias, zodat het mitsdien verworpen wordt en d« kerk als het ware Israël in haar plaats treedt. Hoofstuk II gaat dan nader in op het beeld dat dit ware Israël volgens het Mattheüs-evangelie vertoont. Allerlei vragen, zoals het universalisme van Mattheüs, de gemeenteordening van Matth. 18, het ekklèsia-begrip en de verhouding van Koninkrijk Gods en Kerk, komen hierin ter sprake. Hoofdstuk III behandelt onder het opschrift: „Die Tora des wahren Israels" het probleem van de vervulling der Wet. In een slotparagraaf worden nog enkele formgeschichtliche vragen met betrekking tot het Mattheüsevangelie besproken. De verschillende tradities zouden zijn verzameld en bewerkt in een locale gemeente. Het geheel wordt door sehr. beschouwd als een compilatiewerk van grootse omvang, waaraan de laatste hand gelegd is door een fijnzinnig vaktheoloog.

Wie deze kritische methode niet volgt zal hier vele vraagtekens moeten zetten. Deze slotparagraaf heeft ons dan ook allerminst overtuigd.

Niettemin is in dit boek een belangrijk stuk exegetisch werk verricht. De auteur heeft de omvangrijke stof op heldere en overzichtelijke wijze geordend. De literatuurlijst getuigt van een grote belezenheid inzake het onderwerp. De exegese van verschillende teksten is vaak verrassend. Vooral de analyse van Matth. 28 : 18-20 heeft ons geboeid.

Uiteraard roept een dergelijk boek ook vele vragen op, juist omdat er zo veel in ter sprake komt. Het problematische schuilt o.i. in de titel. Kan men zeggen: oor Mattheüs is de kerk het ware Israël? En gaapt er op dit punt inderdaad een wijde kloof tussen Mattheüs en Paulus (Rom. 9-111)? Ook al zal ieder moeten toegeven dat Mattheüs sterke nadruk legt op de schuld van het volk, zijn ongeloof en ongehoorzaamheid, de conclusies, die de schrijver hieruit afleidt t.a.v. de verwerping van Israël, zijn naar ons oordeel allerminst evident. De aard van deze aankondiging laat niet toe dit in den brede uit te werken; op een enkel punt willen we echter wijzen. Als de Messias volgens Mattheüs de Messias Israels is, zoals Triling op S. 84 zegt, waarom dan het geslachtsregister van Matth. 1 buiten beschouwing gelaten? De exegese van Matth. 23 : 39 achten we erg mager. Komen we, gezien de aard van het citaat uit Ps. 118, hier toch niet in de buurt van Bom. 11? Bovendien is het veelzeggend dat de titel van Trilings boek nergens in het evangelie voorkomt als aanduiding voor de kerk. Ook wordt in dit boek niet duidelijk wat de auteur precies verstaat onder de categorie vervulling on hoe hij zich de continuïteit van de heilsgeschiedenis indenkt.

Op S. 84 zegt de sclirijver: Mattheüs maakt ernst met het Oude Testament. We zouden er aan willen toevoegen: dat heeft hy met Paulus gemeen. Als de auteur daar ook meer ernst mee gemaakt had, zou hij minder stellig gesproken hebben over de verwerping van Israël. Immers is juist het O.T. niet diep doordrongen van de trouw Gods, Die door het oordeel heen toch Zijn volk vasthoudt?

D.

A. N.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen