THE EGYP­TIAN KINGDOMS

A. Rosalie David, THE EGYP­TIAN KINGDOMS, 152 p.. In £ 3.95, Elsevier Phaidon, Oxford, Lausanne, 1975.

Dit populaire werk met zijn meer dan 230 illustraties, waarvan vele in kleurendruk, geschreven door een egyptoloog van het Museum van de universiteit van Manchester, behoort tot de serie The making of the past. Deze serie wil een compleet overzicht geven van de oude wereldhistorie zoals de archeologie en aanverwante takken van wetenschappen die aan het licht brengen.

Het eerste hoofdstuk geeft de hoofdlijnen van de geschiedenis van het Oude Egypte met zijn hoogtepunten en zijn perioden van verval en inzinking. Er is meer te verhalen dan van veldtochten en bouwwerken. Zo tekent de schrijfster Thutmoses III als een natuurliefhebber. In een chaotische periode klaagt iemand: Alle goede dingen zijn verdwenen, zelfs het zwart van de nagels (der vingers) is men kwijt. In de tijd van de Ptolemaeen verloren de Egyptenaren hun vrijheid; zij werden tweederangs burgers, niet alleen onderworpen aan vreemde heersers, maai ook aan vreemde immigranten. Dit hoofdstuk eindigt met visual history, waarin foto's en diagrammen met brede toelichting een beeld geven van de Egyptische pyramiden.

Een stuk geschiedenis van de archeologie wordt beschreven inExplorers and Travellers en in Pioneers of Egyptology, afgesloten met een keur van illustraties met bijschriften betrekking hebbende op de graftombe van Tutankamon. De koningslijst van Manetho (323-245 v. C.) is voor de historici van de 20e eeuw nog steeds de bron voor de constructie van een Egyptische chronologie.

Veel aandacht wordt besteed aan kunst en religie. Hoe kon men het ingewikkelde werk van bas-reliets, van reliefs-en-creux en van muurschilderingen in donkere gangen en tomben voor elkaar krijgen? Bij een reis in Egypte zag ik, hoe men gebruik maakt van spiegels, die het zonlicht naar binnen kaatsen - met een fantastisch effect. Voor de oudheid weet men geen antwoord. Het waren de mensen van het Oude Rijk (c. 2686-2181 v. C), die een onuitwisbaar stempel gezet hebben op de oude Egyptische beschaving, met een hoogtepunt tijdens de vierde dynastie. Naar die tijd werden alle latere prestaties gemeten. De Amarnatijd bracht vele veranderingen met zich, ook een consciëntieuze poging om met traditionele ideeën in de kunst te breken.

De auteur tracht een beeld te geven van het leven van elke dag, uitgaande van de structuur van de maatschappij en daarnaast van die aspecten van het maatschappelijk leven, die alle Egyptenaren raakten: huwelijk, opvoeding, het leger. Verhaald wordt van het leven van de arbeiders in de tijd van de 18e dynastie. Hier lezen wij o.a. van een sit-down-staking in de tijd van Thutmoses III, omdat de voedselaanvoer stagneerde. Het liep goed af, beter dan in de dagen van de Ptolemaeen, toen zulke wanhoopspogingen van een onderdrukt volk in bloed werden gesmoord. Uit een gedeelte over de opvoeding citeer ik twee oude aansporingen voor de jeugd: Geef God geen oorzaak om (e luisteren naar de klachten van uw moeder. - Werp je op het werk en word een schrijver en je zult een leidsman van mensen worden.

Een instructief glossarium verhoogt de betekenis van dit prachtig uitgevoerde werk (formaat 22 X 29), dat een uitnemend beeld geeft van een oude cultuur, die eeuwenlang een diep spoor heeft nagelaten.

H.

Bt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen