Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

AF­SCHEID NEMEN VAN ONZE DO­DEN

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

AF­SCHEID NEMEN VAN ONZE DO­DEN

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

J. Fortuin, J. v. Kilsdonk e.a., AF­SCHEID NEMEN VAN ONZE DO­DEN, 158 blz., ƒ 22, 50, uitg.mij J.H. Kok, Kampen 1988.

Aan dit tiental verhandelingen over Rouwen en rouwgebruiken in Nederland ligt een Studium Generale van de V.U. A'dam ten grondslag.

Johanna Fortuin (sociaal-psychologe) schrijft over Wij, moderne nabestaanden. De auteur wijst er op, dat de dingen die met sterven en dood te maken hebben vrijwel uit ons hedendaagse leven zijn verdwenen. Vele malen leest men: De crematie heeft reeds in stilte plaats gehad. Verdriet en rouw hangen samen. De laatste alinea begint met: Niet de doden hebben een afscheid, een bezorging, een betreuren nodig, maar wij, wij die er nog zijn.

In 'Rationalisering van de dood? ' (J.B. Peeters, sociol.) worden enige lijnen getrokken uit het verleden, o.a. uit de tijd van de Reformatie. Luther en Calvijn leveren felle kritiek op de collectieve, openbare beleving van de rituelen rond dood en sterven (met enige aantekeningen over de predestinatie kan ik het niet eens zijn). Sinds 1900 voltrok zich een toenemende bureaucratiserende en commercialiserende verzakelijking ten aanzien van de uitvaart. Drie groepen wetenschappers geven hun visie: ieder heeft een eigen opvatting: indifferentismetheorie, een archaïseringsthese en de verdringingshypothese.

P.C.J. V. Dael (kunsthist.) bespreekt de taal van het grafteken, beginnende met een Romeins vroegchr. sarcofaag. Een tiental foto's is opgenomen o.a. het praalgraf van Michiel de Ruyter in de N. Kerk te A'dam. De schr. meent dat de grote stimulans om zich in de kerk te laten begraven niet zozeer de aanwezigheid was van de relieken der heiligen, maar eerder het feit, dat de mis werd opgedragen. Het grafteken heeft gediend als herinneringsteken, als ereteken, als waarschuwend teken (memento mori), als teken van hoop.

W. V. Tilburg schrijft over niet normaal verlopende rouwprocessen, over chronische en ambivalente rouwreactie.

R. Boon poneert dat het weer mogelijk wordt om de 'laatste eer' bewezen aan een ontslapen lid van de gemeente te onttrekken aan een privatisering en commercialisering van de dood, Op. 1 : 18.

Uit de overige verhandelingen noem ik Rouwgebruiken bij Joden (E. v. Voolen),

bij Moslims (A. v. Bommel), Rouwverwerking bij Icinderen en geanticipeerde rouw (W. Sirubbe) en Het gebruik van afscheidsriluelen in rouwthcrapic (O. v.d. Hari).

Gaarne maak ik onze lezers op dit werk attent.

H.

Bt.

Dit artikel werd u aangeboden door: Theologia Reformata

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 september 1988

Theologia Reformata | 76 Pagina's

AF­SCHEID NEMEN VAN ONZE DO­DEN

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 september 1988

Theologia Reformata | 76 Pagina's