DAVID, SAUL UND DIE PROPHETEN

Walter Dietrich, DAVID, SAUL UND DIE PROPHETEN, 176 S., 2., verbesserte und erweiterte Auflage, DM 46, 49, Kohlhammer, Stuttgart 1992.

De eerste druk van deze studie verscheen in 1989, maar het historisch onderzoek maakt zo zijn vorderingen. Het blikveld voor het onderzoek wordt vooral gevormd door de oudtestamentische verhalen die de wederzijdse verhouding tussen koningen en profeten weergeven, met name in de Samuelboeken. Centraal staat daarom het thema van de verhouding van religie en politiek, zoals deze geschetst wordt door de profetische overlevering aangaande het vroegste koningschap in Israël. En daarmee de namen van Saul en Samuel, David en Samuel, Gad en Nathan. Het thema van het profetisch verzet tegen de zelfverheerlijking van de koning wordt naar voren gehaald. Dit als reactie op de meer 'statelijke' weergave van de gebeurtenissen door noord-israëlitische beschrijvingen.

De schrijver verzet zich, o.i. terecht, tegen de gedachte dat wij in de vroege koningsverhalen uitsluitend te maken zouden hebben met overleveringen uit de vroegste koningentijd, maar eveneens tegen die, dat de koningsverhalen het resultaat zouden zijn van een late reflexie, n.l. uit de tijd van de ballingschap.

Zo ontstaat het beeld van een compositie die vooral op rekening moet worden geschreven van een H-bron (de redactie van DtrH), maar die ook gebruik maakt van DtrP, een vooral koningskritische bron, en van DtrN, die zelfs het koningschap fundamenteel afwijst, en van weer een andere bron, die daarentegen de staatreligie bepleit. Het geheel samengevlochten tot één geheel.

Een instructief boek. Ook scherpzinnig

en analytisch. Niemand die zal willen ontkennen dat de ons overgeleverde verhalende tekst een compositie is, die gebruik maakt van bestaande bronnen uit zowel noord-als zuid-Palestina. De vraag is echter in hoeverre deze zich nog uit elkaar laat halen, en of de schrijver de mogelijkheid - en de wenselijkheid - daarvan niet overschat. En ook in hoeverre de tendens van de ene bron werkelijk een andere is dan die van de ander, omdat verschil in accent toch niet ook altijd verschil in bron hoeft te betekenen. Trouwens, de schrijver zelf wijst erop (142) dat geen der aspecten op zichzelf absolute geldigheid claimt, ook al zijn er vanuit de Samuëlboeken als zodanig wel degelijk eenduidige uitspraken mogelijk. Maar, dat is de scopus van deze studie niet.

Z.

S.M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen