THE GOSPEL ACCORDING TO JOHN

D.A. Carson, THE GOSPEL ACCORDING TO JOHN, 715 p., bound £ 24, 99, Reprinted 1995, Inter-Varsity Press, Leicester, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan.

Deze commentaar die voor het eerst in 1991 verscheen, verdient zeker onze aandacht. In de eerste plaats vanwege de schrijver. D.A. Carson heeft zich ook buiten de kring van evangelicals de reputatie verworven van een bekwaam nieuwtestamenticus. Maar vooral ook vanwege zijn inhoud. De schrijver heeft zich grondig verdiept in de geschiedenis van het wetenschappelijk onderzoek met betrekking tot het vierde evangelie voordat hij begon met het schrijven van de eigenlijke commentaar. Dat bewijst de meer dan honderd pagina's tellende inleiding. Hij geeft een helder overzicht over de gevoerde discussies, bijvoorbeeld over de verhouding van Johannes tot de synoptische evangeliën en komt dan na een zorgvuldige afweging van de ingebrachte argumenten tot de formulering van een eigen standpunt. Zo verdedigt hij de stelling dat al in een vroeg stadium het vierde evangelie een

onderdeel vormde van het ene Evangelieboek waarin ook de synoptici waren opgenomen. Vandaar de opschriften 'Het evangelie naar Mattheüs', 'Het evangelie naar Marcus', 'Het evangelie naar Lucas', en ook 'Het evangelie naar Johannes'. In het Diatessaron van Tatianus vormt juist het evangelie van Johannes het kader voor de verhalen en woorden van Jezus uit de andere evangeliën (23-29). Voor Carson is Johannes, de zoon van Zebedeüs, de 'discipel die Jezus liefhad' en de schrijver van het vierde evangelie een en dezelfde persoon, ondanks de bezwaren die tegen deze identificatie zijn ingebracht (68-81). Wanneer de evangelist spreekt over 'de Joden' dan is dat geen vroege uiting van antisemitisme maar een theologische uitspraak die aangeeft of Gods openbaring al of niet wordt aanvaard (92). Het evangelie van Johannes is vooral gericht op Joden en proselyten (91).

Anders dan de grote commentaar van Leon Morris uit de serie The New International Commentary on the New Testament (1977) gaat de verklaring van Carson niet uit van de Griekse tekst, maar is zij gebaseerd op de New International Version. Voor een werk van zo'n allure is dat wel jammer. Daar staat tegenover dat de omvang van dit boek dan nog groter zou zijn uitgevallen.

Karakteristiek voor het exegetiseren van Carson is zijn behoedzaamheid. Twee voorbeelden. Hij wil de woorden van Jezus over het Brood des Levens niet direct betrekken op het avondmaal (296). Hij verwerpt de veel voorkomende opvatting, dat Johannes een andere chronologie van de stille week geeft dan de synoptici (455-457). Bovenal is het hem er om te doen een helder beeld te geven van de christologie bij Johannes. Zijn woord vooraf besluit hij met een verwijzing naar het slot van Johannes 3: Die in de Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die de Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toom Gods blijft op hem (8).

Hartelijk aanbevolen.

H.

H.d.B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen