"De klauw van het beest" - pagina 3

De meerdere vergaderingen zijn te respecteeren „om des werks wille". En dat werk zal daarom te toetsen zijn. K. S., De Reformatie, 18de jaarg. nr. 44.

L S. ƒ Liefde tot de Kerk en tegelijk bezorgdheid over den gang van zaken, doet mij de pen opnemen om de ernstige feiten, die in onze Geref. kerken geschieden, in het licht te stellen. Er vinden dingen plaats, waarvan elk, die in de geref. belijdenis en in de beginselen voor het kerkelijke leven van jongsaf onderwezen is, met verbazing uitroept: Hoe is dat mogelijk? Daartoe behoort op 't oogenblik wel voornamelijk de schorsing van Prof. Dr. K. Schilder als hoogleeraar en als predikant. Dit feit is de eenige aanleiding tot het schrijven van dit woord. Wanneer ik van iets overtuigd ben door mijn ervaring in het kerkelijke leven, dan is het wel van de noodzaak, dat in de kerk alles, voorzoover het kiesch en mogelijk is, in het openbaar geschiede. Regel voor 't kerkelijke leven behoort te zijn: Alles kan licht verdragen! Niemand mag ook zwijgen, wanneer hij de Kerk in gevaar ziet. Vooral voor de predikanten geldt dit. Zij hebben bij hun ambtsaanvaarding in het onderteekeningsformulier beloofd, „dat zij eenig bedenken tegen de voorzeide leer openlijk noch heimelijk zouden voorstellen, drijven, prediken of schrijven". Naar mijn overtuiging houdt deze belofte óók een positieve overeenkomst in, n.l. dat — wanneer men de „voorzeide leer" in gevaar acht — men dit openlijk zal voorstellen en — zoo noodig — prediken en schrijven. Nooit zou ik gekomen zijn tot het schrijven van een bezwaarschrift aan de Synode van Utrecht 1943, wanneer de Synode van Sneek mij niet had geplaatst voor een onoverkomelijke moeilijkheid. Van mij wordt n.l. gevraagd instemming te betuigen met dingen, die naar mijn overtuiging met Gods Woord en Sacrament niet overeenkomen. De Synode van Amsterdam (1936) heeft, naar mijn bescheiden meening, onrust in de Geref. Kerken gebracht door zichzelf in meeningsverschillen te steken, en die van Sneek heeft die onrust ten zeerste vergroot door haar leeruitspraken, toegespitst in een eisch van instemming van de predikanten. Het is m.i. in strijd met alle goede orde, als vergadering van afgevaardigden, zich in betwiste punten te mengen, terwijl er in de afvaardigende kerken geen bezwaar bestaat. Als er geen bezwaren bij de kerken ingediend zijn, worden ze gerekend als niet te bestaan. Zegt iemand ter Synode, dat hij wel bezwaren heeft — al is het een adviseerend lid van de Synode zelf — dan wordt hij, wanneer hij dien weg niet blijkt te weten, en meeningsverschillen wil behandeld zien, verwezen naar zijn kerkeraad. Het geval zou in abstracto niet ondenkbaar zijn, dat iemand die ettelijke jaren lang geen Avondmaal heeft kunnen vieren en bij zijn eigen kerkeraad moeilijk kan komen, op deze wijze al de geref. kerken voor zijn kar spande. Gaat een synode zich in twistvragen mengen, dan is de uitkomst van te voren te voorzien. De kwestie kan moeilijk genoegzaam doordacht worden, en doet men dan een uitspraak, dan heeft men niet een concrete dwaling in een persoon aangewezen, maar wél alle andersdenkenden, die zich veroordeeld achten, tegen zich in het harnas gejaagd. Dit is dan de storm, ontketend door den wind, dien men zelf gezaaid heeft. Nu is het vooral de uitspraak inzake het genadeverbond, die dit tengevolge gehad heeft. Zelfs menschen als schrijver dezes, die nooit eenige moeilijkheid in de Verbonds1

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen